18 jaar

Vandaag is onze oudste zoon 18 jaar geworden! 

Wat was ik blij dat hij er eindelijk was na 42 weken zwangerschap 

en 30 uur weeën.

Met zijn 4785 gram en 57 cm lang.

Soms barst mijn moederhart van dankbaarheid, liefde en trots... 

al 18 jaar!

Wat waren we nog jong, 20 jaar...

Een nieuwe mijlpaal. 

Echt een dag om terug te kijken en uit te zien naar wat nog komt.

Maar vooral, een dag om feest te vieren

en God te danken.

´Onder Gods vleugels´ van John Piper

Wat een mooi, bemoedigend boekje is dit! 

De kern van het boekje zit ook al in de titel: Het schuilen onder Gods vleugels. 

Ruth, de moabitische vond genade in de ogen van Boaz en in de ogen van God. Niet omdat ze zo'n geweldige vrouw was en omdat ze zo goed en trouw voor haar schoonmoeder zorgde. Maar omdat ze haar toevlucht zocht onder Gods vleugels. Daar vond ze genade, kracht, zegen en alles wat ze nodig had om de dingen te doen waarvoor wij haar bewonderen! 

Dat vind ik de mooiste les uit het hele boekje. 

Ik laat jullie meelezen met 3 citaten:

God is geen werkgever die op zoek is naar werknemers. Hij is een Arend Die op zoek is naar mensen die onder Zijn vleugels willen schuilen. Hij is op zoek naar mensen die bereid zijn om alles te verlaten wat hen zou kunnen weerhouden van een leven van liefde onder de vleugels van Jezus.

Als een middel om het doel te bereiken - en alles is een middel om Christus te verheerlijken - laat het boek Ruth Gods verborgen hand zien in de bittere ervaringen van Zijn volk. Dit boek laat ons niet alleen zien dat God de weg bereidt voor de komst van de Koning der Heerlijkheid, maar ook dat Hij dit op zo'n manier doet dat wij alles moeten leren dat donkere tijden in geen geval verspilde tijden zijn. Als je denkt dat Hij het verste bij je vandaan is of Zich zelfs tegen je heeft gekeerd, is Hij in feite bezig om, terwijl je Hem aankleeft, het fundament te leggen voor een nog grotere vreugde in je leven.

O bange christenen, houd moed,

Die zware wolkenluchten

bevatten voor u niets dan goed,

geen reden om te zuchten!

Neem de toevlucht onder Gods vleugels, ook als het lijkt dat u daar slechts duisternis wacht. Op Zijn tijd zal God u vanuit Zijn adelaarsnest een schitterende zonsopgang doen zien.

Lummelblogje

In plaats van deze blog schrijven, zou ik ook de badkamer kunnen poetsen. Geen overbodige luxe en het geeft zo'n heerlijk schoon, fris gevoel en bovendien een goede start van de vakantie!

Maar nee, ik geniet nog even van de tijd die ik aan de keukentafel doorbreng. 

Ik typ wat stukjes over die ik opgeschreven had voor een opdracht.

Ik drink mijn kop opgeschuimde melk met koffie

Ik neem het een na laatste zelfgebakken havermoutkoekje uit de trommel.
En eet het op!

De laatste bewaar ik voor H, die heeft een dagje vrij.

Verder lees ik het stukje uit m'n dagboek, 

maak ik het huishoudgeld over naar de daarvoor bestemde rekening, 

Ik snuffel rond op het web naar een goed boek.

Ik zit gewoon lekker rustig te genieten van de rust.

Ik kijk naar buiten, wat een druilweer! Niet dat ik het erg vind...

Verder stofzuig ik de kamer,

haal boodschappen in huis voor 2 bananenbroden. 

1 voor m'n tante waar ik morgen een kop koffie ga drinken en 1 voor ons.

Ik ben van plan ze morgenochtend vroeg te bakken Wil er om 6 uur uit!

Kijk, dat is nou toch zo gek bij mij. Ik léés één stukje van een wildvreemde vrouw uit de Flow:

'Iedere ochtend sta ik met plezier om kwart voor zes op om een uurtje brooddeeg te kneden. Dat uur in de keuken is heel prettig. Buiten is het nog donker, de straten zijn leeg en heel af en toe loopt er iemand langs het raam met een hond. Het is zonde om tijd zomaar voorbij te laten gaan. Ik wil nog zo veel doen.'

Dat is het dan. En dan begint het te kriebelen en wil ik er ook elke ochtend om 6 uur uit! Nou ja, heus niet elke ochtend. Maar het lijkt me ook zo heerlijk om zo'n lange dag te hebben.
Het geeft me uiteindelijk niet eens zo heel veel meer tijd, omdat ik wel vroeger naar bed moet om het dan 's middags ook nog een beetje gezellig houden.

Vandaag lekker weekend en vakantie!
Hebben jullie al een lijst met leuke dingen die je gaat doen?
Ik niet.

Hun honger en dorst naar God is groot!

‘Ik herinner me dat mama altijd zei dat God de enige is die je aan het eind nog echt hebt. Ik ben nu in een stadium waar ik, in elke betekenis van het woord, mezelf heb overgegeven aan onze schepper omdat er letterlijk niemand anders was… en door God en door jullie gebeden heb ik me teder geborgen gevoeld in een vrije val.
Ik heb in het donker het licht gezien en ik heb geleerd dat je zelfs in de gevangenis vrij kunt zijn. Ik ben dankbaar. Ik heb gezien dat er goeds schuilt in elke situatie, soms moeten we er alleen naar zoeken. Ik bid elke dag dat jullie in ieder geval iets van nabijheid en ook van overgave aan God voelen, en er een band van liefde en steun tussen jullie gevormd is...´

Nog zo´n citaat, geschreven in gevangenschap. Één waar ik stil van wordt, wat m´n binnenste diep raakt. Ik wil jullie heel graag de hele bijbehorende blog laten lezen van Leenard Kanselaar. Wat een indrukwekkend getuigenis!

In mijn vorige blog beloofde ik een blog over Chinezen.

mijn naam in het Chinees

De komende tijd zullen er een paar keer per week twee Chinese jongens van 10 en 12 uit school naar ons toekomen. Het is de bedoeling dat we met elkaar optrekken en ze gewoon 'mee laten leven' met ons gezin. Het idee is dat ze op deze manier de Nederlandse taal goed onder de knie krijgen. Nu mankeert daar niet zo heel veel meer aan, deze jongens vertalen de preek elke zondag voor hun moeder in het Chinees! Maar net even voor een extra zetje. Onze kids konden niet wachten tot het helemaal zeker was en tot ze zouden komen. Inmiddels is de oudste al een paar keer geweest en komt morgen zijn broertje ook mee. Het is een drukke, gezellige boel, waar ik erg van geniet. Ze komen nog niet zo lang in onze gemeente en hun honger en dorst naar God is groot!

Vrijdagavond sprak ik een hele andere Chinese vrouw, die me vertelde dat zij en haar gezin bezig zijn met het huis dat grenst aan onze achtertuin. Dat zou ik echt heel erg leuk vinden! 

Zaterdagavond kregen we visite van een echtpaar. Hij Nederlands, Zij Chinees. Ze verwachten hun eerste kindje. Ik kreeg een mooie plant, nog vol met prachtige knoppen. 

Van de zendelinge waar ik al vaker iets over heb verteld, kreeg ik voor mijn verjaardag in oktober een heel oud boek. Het origineel van Hudson Taylor, in het engels. Zij heeft dit boek zelf toen zij nog maar net op het zendingsveld was, en dat is inmiddels ook al zo'n 60 jaar geleden, gelezen, zich erdoorheen geworsteld. Nu ben ik in dit boek begonnen. Het voelt als een heel kostbaar bezit.

Ik kan niet anders dan de diepe liefde van God ervaren voor Chinezen!

Nog een krabbel

Oeps, opletten mama!! 

Hoewel het maar een klein plukje lijkt, kun je het resultaat wel zien!;)

Gisteren scheen de zon zo heerlijk en waren we naar de kinderboerderij geweest. We fietsen dan altijd langs een tuincentrum. Ik kon het niet laten en heb een paar takken met katjes gekocht.

En vandaag: eindelijk hebben we gemberkoekmannetjes gebakken. 

En gemberkoekbeertjes, sterren, tractors, konijnen, paraplu's, eendjes en nog meer!

'Brieven uit de gevangenis' van Corrie ten Boom

'Zeg tegen iedereen die voor me bidt dat ze vooral ook danken moeten, want er gebeuren hier dagelijks wonderen. Een zee van rampen overspoelde mij, maar ik heb niet één moment getwijfeld. De Heer is zó dichtbij, als nooit tevoren in mijn leven. Zelfs tijdens die eerste vreselijke dagen voelde ik Zijn nabijheid en wist ik dat dit geen straf was, want die heeft Hij op Golgotha volledig voor mij gedragen. Maar dit vreselijke overkwam mij voor mijn loutering, vanuit Zijn liefdevolle hand.'

Dit schreef Betsie, de zus van Corrie ten Boom. In het boekje 'Brieven uit de gevangenis' zijn de brieven, geschreven in de gevangenis en in de concetratiekampeen, die bewaard zijn gebleven opgenomen.

 'Onze' oude zendelinge uit onze gemeente,was gisteren hier en had het boekje in haar hand en begon spontaan te getuigen van de liefde van haar hemelse Vader diezelfde dag aan haar gegeven. 

Het zijn van die dingen waarin Gods zorg, liefde en aandacht zichtbaar worden in soms hele kleine,  alledaagse situaties. Ik ben ervan overtuigd dat ik ze vaak niet opmerk. Maar ik probeer mijn ogen en oren wijd open te houden en ga het steeds meer zien. Langzaam kom ik tot de ontdekking dat het niet maar een paar losse liefdesuitingen zijn, maar dat het een stroom van liefde is, overal en altijd aanwezig. En ja, ook, (of moet ik zeggen 'juist') in gevangenissen, concentratiekampen en vluchtelingenkampen. Niet alleen in de tweede wereldoorlog, maar ook nu, vandaag in Syrië, Irak, Oekraïne, Israël. Ik kan dat niet uit ervaring zeggen, maar hoor de verhalen van broers en zussen.

God wordt nooit moe, 

Zijn arm is nooit te kort om redden, 

te troosten, 

Zijn liefde te geven.

Zomaar een krabbel

Ik kreeg een prachtige bos tulpen van een vriendin. Ze wist dat ik die middag visite kreeg en vond het leuk als ik een mooi boeketje op tafel had staan.

De visite nam een heerlijke zelfgebakken cake mee, die de kids mooi hebben versierd.

In mijn volgende blog zal ik schrijven over Chinezen:)!

Nooit eerder deed ik mee aan een 'blog-hop'. Ik ga proberen gewoon te bloggen zoals ik altijd doe en wat ik al van plan was en dan zie ik wel of het in het thema past. Deze maand is het thema 'liefde' en daar plaats ik deze blog bij. Wil je nog meer blogpost van andere bloggers lezen over liefde of wil je weten wat een 'blog-hop' precies inhoudt, lees het hier! En als je mee wilt doen, voel je vrij!

Verbeeldingskracht

Wat verlang ik naar de zon! Het warme licht maakt me blij. En als de zon zich even laat zien, dan laat ik mezelf ook zien, ga ik na het boodschappen doen, even op het stoepje zitten!

De zon is fijn, maar de maan is ook prachtig! Hij scheen zo mooi in onze slaapkamer toen ik nog even de was vouwde. Het doet me nu denken aan een citaat uit het dagboek van Oswald Chambers, ik schreef het van de week nog in een schrift op:

'Als wij kinderen van God zijn, bezitten wij in de natuur een geweldige schat. In elke wind die waait, in elke nacht en dag van het jaar, in elk teken van de lucht, in elk bloeien en verwelken op de aarde komt God werkelijk tot ons, als wij maar ons weggekwijnde voorstellingsvermogen willen gebruiken om het in te zien.'

Dit is het schrift waar in ik het schreef. 

Dat heb ik weer opgeduikeld en in ere hersteld. 

Ik gebruik het om mooie citaten in te schrijven, waar ik rustig van wordt.

Bijvoorbeeld deze:

Ik weet niet hoe het bij jou gaat, 

maar mijn verbeeldingskracht gebruik ik veel te vaak 

met me voor te stellen wat er allemaal wel niet mis kan gaan. 

En ik zou me zo voor kunnen stellen dat dat niet de oorspronkelijke bedoeling is geweest.

Fijne woensdagmiddag!

Uitdelen

Het gaat niet heel erg hard met m'n voorjaarsschoonmaak, maar... langzaam maar zeker komen we vooruit. Er staan alweer twee vuilniszakken vol kleding voor de kledingcontainer klaar boven in de gang. Van gisteren nog, dat komt morgen wel weer. Is het niet heerlijk, zo'n rustdag elke week?!
Ik heb wel eens opgevangen dat het beter is als je eerst die klus doet waar je het meest tegenop ziet. Maar daar ben ik het niet helemaal meer mee eens. Soms kan dat zo zijn.

Het kan altijd erger

Maar als het over kasten gaat. Misschien kan ik toch beter eerst dat stukje van de kast doen dat er nog redelijk uitziet. Of wat ik wel zie zitten. Dan is dat in ieder geval gebeurt. Ik doe de kast open, het ziet er netjes uit... en ik wil dat de rest er ook zo uit gaat zien. Dan komt het gedeelte wat lastiger is, maar ik begin eraan. Het valt uiteindelijk best mee, en kijk eens wat een troep er uit komt, het kan allemaal weg, heerlijk opgeruimd! En zo worstel ik me door de kasten heen. Nog een paar planken. De ergste die ik nu nog heb is die waar het beddengoed ligt en die waar de zwemspullen liggen. Uit alle verzamelingen die we in de loop der jaren opgestapeld hebben, weet ik niet meer zo goed wat nou wel of niet weg kan, wat nog wel of niet past. Maar het komt wel weer goed. Morgen ga ik er mee aan de slag. Dan pak ik het bureau op de meidenkamer ook gelijk mee! Dat zou een plek moeten zijn, waar gewerkt kan worden.
En misschien ga ik nog wel even langs de Kringloop om... nee, dat kan ik beter niet doen. Dan haal ik gelijk weer in huis, wat ik er nou juist uit heb gebonjourd.

Tot zover de huishoudelijke mededelingen.

Vandaag in de kerk wel iets gehoord waar ik ook nog over na wil denken.

Het Evangelie is niet alleen krachtig genoeg om alleen mijn leven te veranderen.

Het Evangelie is krachtig genoeg om een hele straat, een hele wijk, een hele stad te veranderen.

Het ging erover dat wij het zout van deze wereld zijn. Dat wij het licht van de wereld zijn.
Jezus zei niet: 'Jullie gaan de wereld veranderen!'
Maar: 'Jullie zijn het zout, jullie zijn het licht...'

Er was ook nog een heel mooi moment. Er stonden twee schalen met popcorn op het podium. Er werd een Chinese jongen naar voren gevraagd om van allebei de schalen te proeven. Toen hij dat had gedaan, vertelde hij zonder een spoortje twijfel welke hij het lekkerst vond. Die met zout! De ander was smakeloos. Tot ieders verassing zei de voorganger: 'Je mag de schaal mee naar je plek nemen!' Maar dat deed hij niet, hij ging langs alle banken om het met iedereen te delen! Geweldig!!

Eigendom van Christus

Vanochtend maakte ik me zorgen.

We zijn als mens zo kwetsbaar.

Ik heb mijn leven niet mijn hand.

Dat van mijn man niet.

En dat van onze kinderen ook niet.

Ik zocht en vond troost bij God.

Vooral de gedachte dat ik het eigendom van Christus ben

in leven en sterven.

liet de onrust verdwijnen.

Hij alleen heeft het laatste woord!

Maar ook dit lied wat bij me opkwam vind ik erg mooi

en wil ik met jullie delen.

Ik heb het licht gezien

Is het eigenlijk niet bijzonder? de gang van de zon! Je hoeft nog niet heel vroeg uit bed te gaan, wil je het dag zien worden. Als die lichte gloed er eenmaal is, weet je dat het niet lang meer duurt dat het helemaal licht wordt.

Dat is een mooie gedachte, maar meestal sta ik er niet bij stil en word ik opgeslokt door de dingen van de dag:

Terwijl Mar en L aan het voetballen zijn,

En S heerlijk in haar kamer speelt,

(Op dit matrasje slaapt ze altijd als de vriendin van haar broer in haar bed slaapt:)

ligt er voor mij een enorme berg was klaar. 

De strijkplank haalde ik deze keer naar boven.

En heb ik eindelijk de hele keuken schoon en opgeruimd, eet er nog even iemand een boterham. 

Zo blijven we bezig!

Hier heb ik m'n best op gedaan gisteren. Een plakje bladerdeeg. Spinazie, uitgelekt en zout, peper, paneermeel, nootmuskaat en geraspte kaas erdoor heen gedaan. Klein beetje op het bladerdeeg en daarop een hardgekookt ei.

En daarover heen nog meer spinazie.

Dan weer een plak bladerdeeg, goed dichtmaken aan de zijkanten.

20-25 minuutjes in de oven op 180 graden

En lekker opeten! Iedereen smulde er van. 

Op 1 na.

L en S waren boven, het was zo lang zo stil, dat ik me een beetje zorgen begon te maken.

Maar ze waren heel gezellig bezig!

Zo gaat de dag voorbij. 

En door alles heen maak je je wel eens zorgen 

en ben je weleens bang voor alles wat er in de wereld gebeurt. 

Maar ik heb het Licht gezien, 

Hij komt!