zaterdag 27 april 2013

Eenvoudig leven (6)

Als we een lauw leven leiden en tegelijkertijd de naam van Christus verkondigen, is dat volslagen weerzinwekkend voor God.

vrijdag 26 april 2013

Is dit de meest liefdevolle manier om te leven?

Ik schrijf dit in april 2007 en het nieuws over de drie gelovige martelaren in Turkije - Tilman, Necati en Ugur -  is vers van de pers. Ze blijven maar in mijn gedachten rondtollen.
Ze werden drie uur lang gefolterd op manieren waarvan ik niet wist dat dit menselijk gesproken mogelijk was. Ik zal je de details besparen, maar het was weerzinwekkend en afschuwelijk. Ik denk eraan hoe ze tijdens die martelingen naar elkaar gekeken moeten hebben met blikken die zeiden: 'Nog even volhouden. Verloochen Hem niet! Het is het allemaal waard!'


Ze stierven nu ongeveer anderhalve week geleden. Wat zullen ze nu opgetogen zijn: ik kan me geen voorstelling maken van de vreugde die ze maar vijf seconden na hun dood gevoeld hebben. Wanneer ik hen ontmoet zullen ze - dat weet ik - zeggen dat het de moeite waard was. Over honderd of duizend of een miljoen jaar zullen ze nog steeds zeggen dat het ongelooflijk de moeite waard was. Het zijn verhalen over trouwe heiligen zoals dit verhaal over onze broeders die in Turkije werden gedood, waarover we in de hemel zullen praten.

De Bijbel is duidelijk dat elk van ons voor God zal staan en rekenschap moet afleggen van ons leven.
Wat zullen de mensen in de hemel zeggen over jouw leven? Zullen ze spreken van Gods werk en heerlijkheid door jou heen? En nog belangrijker, wat zul jij de Koning antwoorden wanneer Hij je zegt: 'Wat heb je gedaan met wat Ik je heb gegeven?' 

Ga op je knieën voor onze heilige, liefhebbende God. En leid dan het leven met je vrienden, je gezin, ouders, echtgenoot, kinderen, buren, vijanden en vreemdelingen die God geschapen heeft. Het leven waarmee Hij jou door de Heilige Geest bekrachtigd heeft om te leven.
Ik hoop dat je tegen het eind van je leven met de apostel Paulus kunt zeggen:


'Maar ik heb de goede strijd gestreden, de wedloop volbracht, het geloof behouden. Nu wacht mij de kroon van de gerechtigheid die de Heer, de rechtvaardige Rechter, aan mij zal geven op de grote dag; en niet alleen aan mij, maar aan allen die naar Zijn komst hebben uitgezien.'
2 Tim. 4: 7, 8



Mijn voorstel is dat je bij het nadenken, het nemen van besluiten en het onderkennen van hoe God zou willen dat je leeft, jezelf afvraagt: 'Is dit de meest liefdevolle manier om te leven? Heb ik mijn naaste en mijn God lief door te wonen waar ik woon, door te rijden wat ik rijd, door te praten zoals ik praat?'
Ik wil je dringend vragen je bij iedereen die je ontmoet, doet alsof die persoon Christus is.




Uit: 'Te gekke liefde' van Francis Chan

dinsdag 23 april 2013

zondag 21 april 2013

Als je iets doet, doe het voor Mij!

Luister eens naar het bekende Bijbelgedeelte uit Mattheus 25 op een andere manier. 

Iets doen voor een ander,
voor de ander bij je thuis, voor de ander op je werk, op school, die op je pad komt. En dat wat je geeft of wat je doet hoeft je niet eens veel geld te kosten. Een beker water? Tijd? Aandacht? Liefde? Gezelligheid? Warmte? Begrip? Samen zijn? De ander dienen?

Hoeveel kansen laat ik dagelijks liggen en wat jammer is dat als ik bedenk dat wanneer ik dat doe voor de minste van Jezus' broeders (of zusters), dat ik het voor Jezus Zelf doe!
Dat wil ik deze week meenemen, vandaag nog! 

Afgelopen vrijdagavond schrokken we erg toen onze dochter van 12 met een harde smak op haar hoofd viel van de fiets. Wat is het in die eerste uren op de spoedeisende hulp, als nog onzeker is wat er is (gelukkig is er niets ernstigs en mocht ze weer mee naar huis) eenvoudig om haar alles te geven wat ze nodig heeft. Wat weet je dan weer dat je met elkaar verbonden bent. Wat besef je dan weer goed dat je als mens zo ontzettend kwetsbaar bent en hoeveel je van je kind houd en er alles voor over hebt. Omdat je liefhebt!

Laat dat het enige zijn dat me drijft, mijn liefde voor Jezus!
Laat ik elke dag doordrongen zijn van Zijn liefde voor mij!





vrijdag 19 april 2013

Volkomen toegewijd

Een nieuw lied. Wat is dat eigenlijk? In de Psalmen vind je vaak: 'Zing een nieuw lied!' Zijn dat altijd maar weer nieuwe liederen en nieuwe melodieën?

Hoewel ik daar niets op tegen heb, heb ik eens een mooie uitleg daarover gehoord. Het zijn niet langer meer de woorden van het leven onder de wet, maar nieuwe liederen van een leven van vergeving, genade, liefde en vooral een leven door geloof.
 

Een nieuw lied. Het kan ook zijn dat je een lied kent, maar zoals het ook met Bijbelteksten gebeurt, dan komt er een moment dat je het hoort of leest en het lijkt wel een compleet nieuw lied, het lééft in je, het zijn geen dode woorden die je hoort, er klinkt een echo tot diep in je ziel.

Zo ook dit lied. In het engels vind ik 'm mooier dan in onze eigen taal. 
Vooral de woorden van het refrein. Als ik 's nachts wakker lig, dan júbelt het in mijn geest: God, U bént mijn God! 

Het komt denk ik mede doordat ik afgelopen zondag iets 'nieuws' hoorde. Het ging over het feit dat God heilig is. En hoevaak denken we dan niet aan 'afgezonderd zijn'? Afgezonderd van zondige zaken, van het kwaad' Maar dat is nog maar de helft. De andere kant is dat God met ál Zijn liefde, zorg en aandacht volkomen toégewijd is aan het goede werk dat Hij is begonnen. Niet af en toe even, maar voortdurend, constant actief betrokken! Ook vandaag! Wat bijzonder te bedenken dat ik ook zélf Zijn goede werk ben! 

Dit is mijn God en deze God is vóór mij! In deze God ligt de vervulling van al mijn wensen en verlangens.
Is het daarom niet goed om even 'stil' te zijn en te rusten?



woensdag 17 april 2013

Eenvoudig leven (5)

Soms lees je iets en dan is er die 'klik', het raakt je, het doet iets met je. Zo was het van de week met dit stukje dat je straks kunt lezen. Het is een eenvoudige waarheid die goed is om te horen als je je leven eenvoudig wilt leven.

dinsdag 16 april 2013

Wees bemoedigd!

Vanochtend kwamen we met z'n drieën bij elkaar. Om te bidden voor Noord-Korea.
Het is alweer een paar jaar geleden, dat we hier wekelijks voor bij elkaar kwamen. Wat was dat een goede tijd! En wat is onze liefde voor de mensen in dit land gegroeid. Als er dan eens een Noord-Koreaan op het voetbalscherm tevoorschijn kwam tijdens het WK, dan keek ik ineens ook heel geïnteresseerd naar het spel, dat mijn aandacht normaal gesproken niet heeft. 

Het is het land dat bij Open Doors al jaren op nr. één staat op de ranglijst van landen waar christenen vervolgd worden. Hoeveel gebeden zijn er al niet opgezonden naar de troon van God? Er lijkt nog niet veel te veranderen ten goede. Ook wat betreft de landen in het Midden-Oosten, het lijkt alleen maar erger te worden. Laten we ons niet ontmoedigen, maar bemoedigen en aanmoedigen door Openbaring 5:


Toen het (Lam) de boekrol genomen had, vielen de vier dieren neer voor het Lam, evenals de vierentwintig oudsten, elk met een citer in de hand en met gouden schalen vol reukwerk - dat zijn de gebeden van de heiligen.

 *

En zij zongen een nieuw lied:
'Waardig bent U het boek te nemen en zijn zegels te verbreken; want U bent geslacht en U hebt hen gekocht voor God met uw bloed uit alle stammen en talen en volken en naties. U hebt hen voor onze God gemaakt tot een koninklijk geslacht van priesters, en zij zullen heersen op de aarde.'
en zij riepen luid: 
' Waardig is het Lam dat geslacht werd, de macht en de rijkdom, de wijsheid en de kracht, de eer en de heerlijkheid en de lof te ontvangen.'
En elk schepsel in de hemel en op de aarde en onder de aarde en in de zee, en alles wat daarin is hoorde ik roepen:
'Aan Hem die zetelt op de troon en aan het Lam lof en eer en heerlijkheid en kracht tot in alle eeuwigheid.'
En de vier dieren zeiden: 'Amen',
en de oudsten vielen in aanbidding neer. 


Wees bemoedigd, omdat onze gebeden zijn als een gouden schaal vol met reukwerk, een heerlijke geur voor God!
Wees bemoedigd, omdat Jezus, het Lam mensen uit alle stammen en talen en volken en naties heeft gekocht met Zijn eigen bloed!
Wees bemoedigd, God is bezig om al die mensen tot een koninklijk geslacht van priesters te maken, die zullen heersen op de aarde.
Wees bemoedigd, Jezus, het Lam is álle macht, rijkdom, wijsheid, kracht, eer, heerlijkheid en lof waard!
Wees bemoedigd, élk schepsel zal daarmee instemmen!
Ten slotte: 
Richt je oog op Hem en aanbidt Hem, heb Hem lief met alles wat in je is!





* Bekijk deze site voor meer prachtige bijbelse schilderijen.

zondag 14 april 2013

OMF-gebedsdag


De laatste tijd kijk ik iets dieper in de spiegel en moet ik constateren dat er hier en daar onmiskenbaar grijze haren verschijnen. Hoe zou dat nou zijn, kán dat nou wel, lang, krullend, grijs haar??
Wellicht denk je, wat heeft dát nou met een OMF-gebedsdag te maken? Maar mijn dilemma is opgelost! Er was een vrouw, een zendelinge die in China werkt, maar nu met verlof is, ze had lang, krullend, grijzend haar, práchtig! Ze gaf bovendien een heel waardevolle Bijbelstudie over gebed voor zendelingen, waarover ik wellicht in een andere blog nog eens terug kom.
Het was gewoon een leuke verrassing!

Maar goed:
Gisteren, zaterdag 13 april '13 organiseerde OMF voor het eerst een gebedsdag. Ik heb een beetje getwijfeld of ik een heel gedetailleerd verslag zal schrijven of 'alleen maar' de dingen die me op de één of andere manier geraakt hebben. Ik kies voor dat laatste.
'We moeten onze gebeden uit Gods hand ontvangen' 
Daar begon de dag mee en ik vond dat erg mooi. De OMF stelt als gebedsdoel binnen 5 jaar 70 nieuwe werkers uit te zenden. Het is belangrijk te weten dat het geen menselijke verlangens zijn naar groei en ambitie. Het is Gods droom, Zijn ambitie, Zijn verlangen, Zijn plan die Hij in harten van mensen legt. Deze gedachte zal ongetwijfeld helpen om gelovig te bidden, maar ook om initiatieven te nemen, wetend dat Hij Degene is die zowel het willen als het werken in ons uitwerkt!

En dan komen we meteen bij het tweede punt dat me raakte, een uitspraak van Hudson Taylor:
'Het gaat niet om een groter geloof, maar geloof in een grotere God.'
Wij hoeven ons geloof niet tot een bepaalde hoogte op te schroeven. Geloof als een klein mosterdzaadje, in de Almachtige, Alomtegenwoordige en Alwetende God van de Bijbel, is genoeg!

We hebben iets gehoord over de geschiedenis van OMF, over H. Taylor en J. Fraser. Zij behoren voor mij persoonlijk absoluut tot die 'wolk van getuigen', waarover Hebreeën spreekt. De gedachte dat God altijd Dezelfde is, is een hartverwarmende en verkwikkende gedachte!

In een van de workshops werden verschillende creatieve vormen van gebed behandeld. Er zijn zoveel ideeën voor gebedskamers of -samenkomsten. Op deze site vind je tal van bruikbare tips. Ik hoop er zeker iets mee te gaan doen. Ook leuk voor gebed met kinderen!

Een andere vorm van gebed is het 'bijbel-bidden'. Ook een vorm die me erg aanspreekt. Je gebruikt daarin Gods woord om bv. voorbede te doen.

Naast alles wat ik gehoord heb, deed het samen-zijn me gewoon erg goed. Gesprekken met mensen, het met elkaar bidden... Het thema van deze dag was 'in verbondenheid' en dat is echt wat ik deze dag ervaren heb en wat me nog lang na zal blijven. De verbondenheid met elkaar die dag, maar ook de verbondenheid doordat we, wereldwijd en door alle eeuwen heen, het lichaam van Christus vormen!

Tot slot een filmpje van OMF over gebed. Laat je inspireren!






vrijdag 12 april 2013

Prijs de Heer! Ik ben dood!

Sinds ik in de Here geloof, werd mij gedurende vele jaren voorgehouden dat ik mijzelf dood moest rekenen voor de zonde.

donderdag 11 april 2013

Ga dan heen...


Dat is de opdracht!
Deze opdracht staat tussen twee prachtige waarheden, nl: 1. Dat Jezus alle macht heeft in de hemel en op de aarde en 2. Dat Jezus met ons is, alle dagen van ons leven, tot aan de voleinding van de wereld.

De vraag is nu: moeten we allemaal écht gaan? En er borrelen een boel bezwaren in ons hart op, want dit kán toch niet de bedoeling zijn. Maar het staat er zo... zo zwart op wit!
Vandaag lees ik het anders, niet als een opdracht waaraan elke christen moet voldoen, en zo niet, met een vaag schuldgevoel achterblijft. Ik lees het als een uitnodiging voor iets dat je gewoon niet wil missen. Wij allemaal, jij daar ver weg in de Filipijnen, in China, Bolivia, India, New York, in Senegal, in Tanzanie en ik hier thuis met m'n gezin en jullie allemaal, waar je ook bent, je bent uitgenodigd deel uit te maken van een grote gebeurtenis, of liever een uitnodiging voor een prachtige reis van deze wereld naar het Koninkrijk van Jezus Christus. En onderweg mag je mensen mee nemen, iedereen mag je meenemen, op geen enkele uitzondering na! We mogen deel uitmaken het wereldwijde zendingswerk, door gebed, door meeleven, door geven, door ook zelf in onze eigen omgeving uit te reiken op de manier die bij ons past met de middelen die God ons heeft gegeven, door te getuigen, door te ZIJN zoals we zijn, misschien niet door te evangeliseren, maar broers en zussen te bemoedigen of noem maar op. Niets is te gering in het Koninkrijk van God. Hij kan elk woord, elke daad gebruiken, sterker nog, Hij zál elk woord en elke daad gebruiken om Zijn Koninkrijk op te bouwen. Of anders verwoord: Besef dat je deel uitmaakt van de bruid van Koning Jezus samen met al Gods kinderen!

Onderstaand stukje bemoedigde me vandaag enorm. Zomaar ergens las ik het, het is een stukje uit een nieuwsbrief, waarvan ik niet eens weet van wie, maar het komt van Wycliffe.
Wees bemoedigd!

Heel vaak heb ik geen idee waar ik mee bezig ben. Het is alsof ik een stuk van Beethoven moet spelen met 1000 mensen als publiek terwijl ik maar één keer pianoles heb gehad.Ken je dat gevoel? Ik voel me nu al vaker de piano en God mag dan Beethoven op mij spelen. Ik vertrouw erop dat Hij weet wat Hij doet. 

Lijden is niet voor niets


Ga er, misschien dit weekend, eens goed voor zitten, met een bakje koffie of thee op de bank.
Lees de citaten uit het boek 'Lijden is niet voor niets' van Elisabeth Elliot rustig door en sta (zit) er even bij stil. Leg de teksten eens naast het leven van Elisabeth Elliot als je haar levensverhaal kent. En/of naast die van je eigen leven. 
In Openbaring 12 staat: 
" Zij hebben hem overwonnen door het bloed van het Lam en door het woord van hun getuigenis, want zij waren niet gehecht aan het leven, zelfs niet met de dood voor ogen." 
Het gaat hier om de overwinning op de aanklager! Wat een leed heeft hij veroorzaakt en wat zou ik graag doof zijn voor al zijn op- en aanmerkingen! Mijn gebed is dat God het getuigenis van vele broers en zussen zal gebruiken om ons sterker en weerbaarder te maken. Door Hem, Die ons heeft liefgehad, zijn wij méér dan overwinnaars! Eer en glorie aan het Lam! 



Door genade worden we in staat gesteld te doen wat we niet kunnen.

In het leven van een christen moet het ik-leven voortdurend voor dood gehouden worden, opdat het leven van Christus in ons gestalte zal krijgen. 'Hij moet wassen, ik moet minder worden' (Joh. 3: 30)

Leer mij alles wat op mijn weg komt, tegemoet te treden met rust in mijn ziel, en met de vaste overtuiging dat Uw wil over alles heerst.

We kunnen nooit kwijtraken wat we aan Christus hebben gegeven. We leven en sterven in Hem, en altijd is er de opstanding.

Als onze ziel dor is, in een schijnbaar hopeloze en eindeloze winter, heeft God ons niet in de steek gelaten. Zijn werk gaat door. Hij vraagt van ons dat wij het pijnlijke proces aanvaarden en erop vertrouwen dat Hij werkelijk het overwinningsleven geven zal. Hoe vaak maak ik me geen zorgen over iets wat dreigend op me af komt, en vraag me daarbij af hoe ik het zal aankunnen als het zover is. Waarom breng ik het niet onmiddelijk bij de Heer, die klaar staat met de volgende genade voor de volgende gebeurtenis. Waarom vergeten we zo makkelijk zijn eenvoudige woorden: 'Indien gij in wijsheid te kort schiet, Ik zal het u geven. Indien gij in kracht tekort schiet, het zal u geworden, naar gelang de moeilijkheden van het moment. Indien gij leiding behoeft, Ik ben uw Herder. Indien gij behoefte hebt aan troost, mijn naam is Trooster.'

Wij hebben de belofte van onze Vader, waarin de pijn wordt gekoppeld aan een onvoorstelbare heerlijkheid: 'Indien wij volharden, zullen wij ook met Hem als koningen heersen.'

Een defenitie die alle soorten moeilijkheden dekt van groot tot klein, is deze: 'Hebben wat je niet wilt of willen wat je niet hebt.'

Alles wat gegeven is, is bedoeld om te worden uitgestort. De bloem stort haar zoetheid uit, de boom zijn bloesem en vruchten, zijn zuiverende krachten, zijn schaduw, zijn hout.
Om het met de woorden van Ugo Bassi te zeggen:
'Beoordeel uw leven niet naar het verlies en niet naar de winst; niet naar de gedronken wijn, maar naar de uitgestorte wijn, want de kracht van de liefde bevindt zich in het offer der liefde. Hij die het meest lijdt, heeft het meest te geven.'

De volgroeide paardenbloem heeft lang geleden afstand gedaan van haar gouden blaadjes. Ze heeft haar hoogtepunt bereikt. Ze gaat sterven. Ze staat gereed en houdt haar kleine leven omhoog. Ze weet niet waar de wind, die blaast waarheen hij wil, het naar toe zal voeren, en wanneer. Ze houdt zich niet overeind in haar eigen belang, maar slechts om uitgedeeld te worden. De tere zaadbol moet nu uiteenvallen. Ze geeft, en geeft, totdat ze niets meer over heeft.



Na de dood van mijn echtgenoot Jim keerde ik terug naar mijn zendingspost in de jungle. Mijn vrienden van de Quichua-stam leefden met me mee, want zij hadden ook van Jim gehouden. Er was genoeg werk te doen. Ik had al gauw een nieuw ritme gevonden. Ik was dankbaar voor al die dringende taken waarmee mijn dagen gevuld waren... Maar mijn schoonmoeder schreef dat ze bang was, dat ik misschien mijn verdriet verdrong en uiteindelijk zou instorten. Hierdoor raakte ik, uiteraard, van mijn stuk. Ik vroeg me af of ze gelijk had. Zij was van beroep chiropractor, en een uitstekend waarnemer van de menselijke natuur, een wijze vrouw van wie ik wilde leren. Maar bestond er niet echt zoiets als de vrede die alle verstand te boven gaat? Verbeeldde ik me alleen maar dat die vrede mij was gegeven? Kon God zijn Woord waarmaken of niet? De vijand overspoelde mij en ik had een hele reeks nieuwe problemen. Er kwam 'toevallig' ook een andere brief met dezelfde post. En ik heb nog vaak terug gegrepen naar die lange brief, want die bevatte sterk tegengif, een gedicht van Amy Carmichael:

Als rukwinden tegen ons losbarsten,
verstevig en versterk onze wil
O hoor ons om Uws Naams wil
Houd ons vast, en houd ons stil.
Zo stil als daar de trouwe bergen staan
lange, stille jaren onder druk
zo willen wij wachten aan uw rechterhand
in stilte en standvastigheid.

Tot zover klonken de woorden mij te mooi en te overdreven, maar het laatste couplet plaatste mijn voeten op de Rots:
Maar niet van ons is deze sterkte, o Heer
en niet van ons, deze standvastigheid
Onze hoop is op Uw eeuwig Woord
Uw nabijheid onze geborgenheid
Ik was niet sterk. Ik was niet standvastig en vol vertrouwen. Maar ik had een andere, veel betrouwbaarder bron van geborgenheid, een bron die gewaarborgd is voor eeuwig.

De wind Gods treft ons allen. Wanneer het de hete Sirocco is, verandert alles in ons leven in een bruine wildernis, één grote ravage. Maar dat is slechts het zichtbare.
Als de Sirocco in mei 1 dag waait, zal een veld dat schittert door zijn laatste bloemen, veranderd worden in bruine wildernis. Waar de voorbijganger ook kijkt, hij zal niets anders zien dan verwoesting. Toch zal het waardevolle zaad in die ene dag een vooruitgang hebben geboekt in het rijpingsproces, waarvoor bij gewoon weer 1 maand nodig geweest zou zijn. Het zal oneindig leven hebben onttrokken aan de hete wind, die verwoesting heeft veroorzaakt in het zichtbare.
Herinnert u zich die tekst over de uiterlijke mens, die aan aftakeling onderhevig is, terwijl de innerlijke mens nieuwe kracht ontvangt? (2 Cor. 4: 6)
Herinnert u zich de kleine problemen van voorbijgaande aard (de duizend doden), de louter zichtbare dingen en wat zij in ons kunnen bewerken?
Herinnert u zich de Psalm waarin geschreven staat: 'Om Uwentwil worden wij de ganse dag gedood... Waarom verbergt Gij Uw aangezicht, en vergeet Gij onze ellende en verdrukking? Want onze ziel is in het stof gebogen" (Psalm 44: 23, 25-26)

Zoek een rustig plekje. Wees stil. Vraag God u te helpen u volkomen af te wenden van het zichtbare en u te richten naar het onzichtbare. Wendt u af van het tijdelijke en richt u naar het eeuwige. Alle invloeden, gebeurtenissen en omstandigheden (ja, zij alle), zijn tot stand gebracht met de heerlijkheid van het eeuwige leven in gedachten. In de gedachten van God, die alles weet van het begin tot het eind.

Het is niet nodig bang te zijn voor de toekomst. God is er al. En Zijn belofte aan ons is dat wij 'in de ouderdom nog vrucht zullen dragen" (Psalm 92: 14)

We denken zelden na over een eenvoudig vogeltje. Zo'n meesje met zijn kleine, zwarte muts en onopvallende pak, doet, zacht fluitend, niets anders dan waarvoor hij geschapen werd. Ik zou graag niets anders willen doen dan waarvoor ik geschapen werd.

Corrie ten Boom zei altijd: 'God heeft geen problemen, alleen plannen.'

Terwijl de engelen wachten en toekijken, is onze taak eenvoudig - eenvoudigweg vertrouwen, eenvoudigweg gehoorzamen en de moeilijkheden overlaten aan de Schepper van het heelal.

Bestaat het leven van een christen alleen uit opoffering en pijn en smart? Nee, een duizendvoudig nee! Juist mensen die zeer veel opoffering, pijn en smart gekend hebben, getuigen op onmiskenbare wijze van de vreugde en vrede en de zegeningen.

Als wij het leven van Jozef in ogenschouw nemen blijkt dat wij onmogelijk kunnen klagen over het 'onrecht' in ons leven. Het menselijk 'onrecht' is louter een beitel in de hand van God. Het werktuig mag er dan scherp en wreed uitzien, de Beeldhouwer is het summum van vriendelijkheid en liefde.

"Het Lam dat geslacht is, is waardig te ontvangen de macht en de rijkdom, en de wijsheid en de sterkte en de eer en de heerlijkheid en de lof!" (Openb. 5: 12)
Alles wat de wereld zo wanhopig nastreeft, heeft het Lam verworven, niet door agressie, maar door overgave.



Uitgezonden


Een poosje geleden heb ik het boek 'Uitgezonden' van Corrie Nap gelezen. Het staat boordevol wijsheid en ervaringen van zendelingen. Geniet van deze mooie citaten!



Als we voor ons pastorale werk naar een ver dorp moeten, proberen we vroeg in de ochtend op stap te gaan, zodat we niet op het heetst van de dag hoeven te lopen. En soms gebeurt het, dat we weggaan als het
nog pikdonker is. Misschien gaan we in westelijke richting, zodat er geen licht aan de lucht is en alles donker is. Maar onderweg ontmoeten we een groep mensen, die de andere kant opgaan. Over hun gezicht ligt een vage lichtglans. Als we stoppen en hun vragen: 'Waar komt dat licht vandaan?' zullen ze slechts vragen om te keren en naar het oosten te kijken. Een nieuwe dag breekt aan en het licht dat we zagen, is enkel de vage weerschijn op de gezichten van hen, die die kant opgaan. Ze bezaten zelf dat licht niet: het werd hun gegeven.
Als kinderen van God zijn we die groep mensen, die een andere kant dan de meerderheid opgaat. We kijken niet van het leven naar de dood, maar van de dood naar het leven en we ontvangen reeds de eerste gloed van het licht van een nieuwe dag.
Het is dat licht, dat het getuigenis is.

(Lesley Newbigin)

Geestelijke groei: Het steeds meer ervaren van eigen zwakheid en gaan in de kracht van God.

Elisabeth Elliot verteld in haar boek 'virginity' over een gesprek dat ze had met Gladys Aylward, een zendelinge in China:
Ze was al 6 of 7 jaar in China voordat ze zelfs maar begon te denken over een echtgenoot. Toen er in haar buurt een Brits echtpaar kwam werken, zag ze de mooie dingen van hun huwelijk en begon er zelf naar te verlangen. Ze was een vrouw van gebed en vroeg God rechtuit: 'Roept U voor mij een man uit Engeland, stuur hem naar China en laat hem mij ten huwelijk vragen.' Ze leunde voorover op de bank waarop wij zaten, knipperde met haar zwarte ogen en pookte met haar magere wijsvinger in mijn gezicht. 'Elisabeth', zei ze, 'ik geloof dat God gebeden verhoort! Hij riep hem!' Toen, fluisterend en intens: 'Maar hij is nooit gekomen.'


Ieder mens staat alleen in de wereld. Er is niemand die op precies dezelfde manier voelt, denkt of doet als een ander. Ieder van ons is uniek, en de keerzijde daarvan is dat ieder mens alleen is. De vraag is vervolgens hoe je daarmee omgaat: of je je alleen-zijn laat uitgroeien tot eenzaamheid, of dat je bij jezelf thuis kunt zijn. Eenzaamheid doet pijn, bij jezelf zijn geeft vrede.
Eenzaamheid maakt dat je je wanhopig aan anderen vastklampt. Wie bij zichzelf thuis is, kan anderen als uniek erkennen en een band met hen onderhouden.
Het is een levenslang leerproces om steeds meer bij jezelf thuis te raken en niet eenzaam te worden. Het vergt een bewuste keuze met wie je wilt omgaan, wat je wilt leren, hoe je moet bidden en wanneer je om raad wilt vragen. Als je de goede keuzes maakt, zul je gemakkelijker alleen kunnen zijn en kunnen groeien in liefde.
(Henri Nouwen)

Twee monniken die op reis waren kwamen bij een rivier aan waar ze een vrouw ontmoetten. Omdat de vrouw bang was voor de stroming in de rivier vroeg ze of de monniken haar naar de overkant wilde dragen. Een van de monniken aarzelde, maar de andere zette haar op zijn schouders, stak het water over en zette haar neer op de oever aan de overkant van de rivier. De vrouw bedankte hen en vertrok.
Terwijl de monniken hun reis vervolgden, was de ene monnik in zichzelf gekeerd en aan het broeden. Niet meer in staat om het zwijgen te bewaren zei hij wat hem dwars zat. ´Broeder, onze spirituele training leert ons elk contact met vrouwen te mijden, maar jij pakte haar op je schouders en droeg haar!´

´Broeder´, antwoordde de andere monnik, ´ik heb haar neergezet aan de overkant, terwijl jij haar nog steeds bij je draagt.

Groepsproces
The stumbling blocks of storming have been turned into stepping stones of performing

Wijsheid is als vuur. Je krijgt het van anderen.
(Afrikaans spreekwoord)

Een monnik in de Egyptische woestijn probeerde zijn leven in alle zuiverheden te wijden aan God. Hij werd echter zozeer door bekoring (verleidingen) gekweld, dat hij het niet langer uithield. Op een dag besloot hij zijn cel te verlaten en elders zijn heil te zoeken. Terwijl hij zijn sandalen stond vast te maken, zag hij niet ver daar vandaan een andere monnik, ook bezig zijn sandalen aan te trekken. ´Wie ben je?´ vroeg hij aan die ander. ´Ik ben jezelf´, was het antwoord ´als ik de oorzaak ben van je vertrek weet dan dat ik je overal zal volgen, waar je ook gaat!´
(Uit de traditie van de woestijnvaders)

Emoties zijn net als kinderen: Je moet ze liefhebben en leiden.

De Sabbat is in zekere zin een klein gaatje waardoor we een glimp van de eeuwigheid opvangen, van de goede tijd die God voor ons in petto heeft. Het is een dag om ter ere van God alles los te laten en te ontspannen, een dag, om je te laten verrassen zoals een bos bloemen krijgen zonder dat je jarig bent. Het is een dag van durven niks doen, waarin we afstand scheppen tussen onszelf en ons bezig zijn. Een dag om je was te laten liggen en je telefoon uit te zetten. Een dag van genade, een dag waarop we ons herinneren dat we niet op onze eigen lauweren rusten, maar op Christus, omdat Jezus onze Sabbat is: onze relatie met Hem is onze rust.

We willen nog steeds als God zijn.
We willen alles kunnen, alles doen en overal bij zijn.

woensdag 10 april 2013

Eenvoudig leven (4)

Sterker nog, ik beschouw alles als verlies, 
want het kennen van mijn Heer Jezus Christus 
gaat alles te boven.
Fil. 3: 8

dinsdag 9 april 2013

The end of the spear


Vijf jonge Amerikaanse zendelingen gaan naar de Auca's  in Ecuador om hen het Evangelie te vertellen.
Zij worden echter kort na hun aankomst vermoord.




5 jonge vrouwen blijven als weduwen achter, waarvan één Elisabeth Elliot is.
Er is een boek over geschreven door Elisabeth '5 kruizen in de jungle', er is ook een film over gemaakt: The end of the spear'. Hieronder het eerste deel van een serie van 12, waarin de complete film te zien is. Alleen het eerste deel heb ik hierop gezet, de anderen zijn makkelijk te vinden op youtube. 
De film heb ik gekeken, maar heb een groot deel daarvan niet naar het scherm gekeken. Het is een krachtig getuigenis, die al veel christenen heeft geïnspireerd en voor velen een zegen is geweest.

Hier nog enkele quotes van Jim Elliot:
Waar je ook bent, wees daar helemaal. Iedere situatie waarvan je gelooft dat ze Gods wil is, beleef die intens.
Degene die geeft wat hij niet kan houden om te krijgen wat hij niet kan verliezen, is beslist niet dom 
Father, make of me a crisis man. Bring those I contact to decision. Let me not be a milepost on a single road; make me a fork, that men must turn one way or another on facing Christ in me.





Voor de mensen die ook bloggen: Heb je ook ooit een blog hierover geschreven, wil je dan de link in een reaktie plaatsen? Ik lees het graag!

Het onmogelijke mogelijk

Soms vind ik het leven zo verwarrend. Of misschien moet ik zeggen: soms vind ik m’n eigen hart zo verwarrend. Het kan zomaar alle kanten op.
Als ik m’n broer en schoonzus hoor en de foto’s zie over hun reis naar Borneo van de zomer… En ik zie al die kinderen en hoor dat er veel meer gezinshuizen moeten komen, maar dan vooral ouderparen… dan begint m’n hart een beetje sneller te kloppen. En als ik dan thuis kom en als ik dat uitspreek en de reaktie krijg: ‘Is goed hoor, wanneer gaan we?’  Tja… dan voel ik me zo vástgeroest zitten aan alles hier en vraag me af of ik er ooit nog wel los van kom.
Dit filmpje zag ik en het is de moeite waard om het ook te bekijken!





Dat raakt mijn hart. Dan wordt het naar alle kanten toe getrokken… maar m’n leven blijft hetzelfde, heb soms niet eens de energie om mensen thuis een welkom te heten.
Ik moet er ook gelijk wel bij zeggen, dat ik dit vaker mee gemaakt heb. En ik sta er versteld van hoe m’n hart elke keer wéér in beroering komt. Terwijl ik weet dat het na een tijdje toch weer in z’n ‘oude’ staat komt en het leven toch gewoon weer verder gaat. En toch moet ik het elke keer weer even uitworstelen met God. Leef ik écht het leven zoals U dat voor mij in gedachten had? En God gaat daar zo goed mee om! Hij kent me zó goed… en brengt m’n hart weer tot rust.  

Vanochtend las ik het stukje over Elia en de weduwe in Sarefat. Ik denk dat deze vrouw God lief had en aan Hem toegewijd was, het verlangen ook kende om haar God te dienen. En nu zag ze het eind van haar leven in zicht. Het was klaar, nog één broodje te eten en haar leven was voorbij. En dan zegt God tegen Elia: ‘Ga naar Sarefat, daar is een weduwe die Ik opgedragen heb voor je te zorgen’. Dan wordt deze vrouw ingeschakeld in Gods plan, wat een vreugde! Ingeschakeld ja… maar het is het onmogelijke wat Elia van haar vraagt: Drinken en eten! Nu net wat ze niet meer heeft! En dat is nu net waarin Gods grootheid en goedheid en liefdevolle zorg zichtbaar wordt.
Mooi is dat. Wij zijn geneigd te denken: wat zijn mijn gaven, mijn talenten, waar heb ik veel van waar ik God mee kan dienen? Maar zou God niet veel liever een werk in en door ons heen doen, waardoor er geen énkele reden meer overblijft om te roemen in ons zelf? Een werk dat door Hem gedaan wordt en zichtbaar wordt in kwetsbaarheid, in zwakheid, in de onmogelijkheid?

Dan kom ik op een punt waarin ik het weer los kan laten, over kan geven. God weet het allemaal wel.
Maar het blijft nog lang na-echoën:
Onmogelijk! Mogelijk voor God!!!

Betty Smit


Op een dag vertelde ze een bejaarde Indiaan over het evangelie.
Hij luisterde met grote aandacht naar haar. Toen ze uitgesproken was zei hij: 'Vertel me eens, sinds hoelang kent jouw stam de God waarover je me zoveel verteld hebt?'
Ze antwoordde: 'Bijna tweeduizend jaar'
'Tweeduizend jaar?' herhaalde de Indiaan, aandachtig voor zich uitstarend, 'dat is een lange tijd'.
'Ja' zei ze, 'een heel lange tijd.'
'Hoe vreemd', vervolgde de Indiaan, 'hoe vreemd, dat jullie dan nu pas, na tweeduizend jaar, komen zijn om ons over Hem te vertellen. Waarom hebben jullie daarmee eigenlijk zo lang gewacht?'
De oude Indiaan en de jonge vrouw keken elkaar aan, en het was een van de weinige, zeer sporadische keren dat ze niet zo gauw wist welk antwoord ze moest geven.

Welkom

Welkom op deze weblog over zending en thuisfront!

Waarom hier over bloggen? 

In de eerste plaats omdat het mijn hart heeft. Ik ben gefascineerd door de 'dwaasheid' ervan. Mensen die alles loslaten en achterlaten om het heerlijk stralende Licht van het Evangelie van Jezus Christus te brengen op duistere plaatsen.
Mijn geloof is gegroeid door de vele getuigenissen van zendelingen, in boeken geschreven of door hen zelf verteld.
Mijn verlangen is groot om deel uit te maken van dit werk in Gods Koninkrijk, door meeleven, door gebed, door meelezen.
Ik voel een diepe liefde voor al die mensen uit al die landen, die straks verenigd voor Gods troon zullen staan. Daardoor voel ik me met hen verbonden. Ik besef het niet altijd als ik bid, maar ik vind het een heel mooie gedachte dat ik daar niet alleen ben. Dat ik de mensen die 'uitgezonden' zijn en ver weg zijn, dáár kan ontmoeten, is een gedachte die me vervuld van blijdschap.




Maar... mooie woorden misschien, de praktijk is een stuk weerbarstiger. Om een huishouden van 8 personen draaiende te houden, daar zit veel tijd en energie in en dat is het ook helemaal waard! 

Maar er blijft ook een vlammetje branden, en ik weet dat ik niet de enige ben, soms nauwelijks een walmend vlaspitje, een vlammetje van verlangen naar meer gebed voor zendelingen, naar meer bekeerlingen ver weg en dichtbij, naar meer betrokkenheid!
Hoe veel christenen worstelen niet met de vraag of zij geroepen zijn om naar het buitenland te gaan? De vraag naar hoe God leidt is een hot item in deze tijd. 
Zelf mag ik nu leren om op de plek waar God me heeft geplaatst met de mensen die Hij me gegeven heeft, met de dingen die ik te doen heb, met de passies, verlangens en liefde die Hij in mijn hart gelegd heeft, mag ik leren met een rustig hart erop te vertrouwen dat de Geest van God in en door mij heen werkt, dat God me op Zijn manier als een levende steen gebruikt voor Zijn Koninkrijk!
Ik heb gemerkt dat bloggen me helpt om mijn verlangens een plek te geven, om mijn hart brandende te houden... Andrew Murray verwoorde dat mooi in een boekje dat ik eens las, ik heb het niet meer bij de hand, dus helemaal letterlijk staat het er zo niet.
God Zelf is het vuur dat in mijn hart brandt, ik ben zelf verantwoordelijk voor wat ik er in gooi... is het brandbaar? En kan het vuur er lang op blijven branden? Het lezen en bidden van Gods  Woord is absoluut de beste brandstof die er is, maar daarnaast kun je kiezen hoe je je leven invult, welke brandstof je gebruikt.
 Voor mijzelf zal dit schrijven zulk 'brandstof' zijn. Ik hoop en bid dat God het zal gebruiken om het vuur aan te wakkeren en brandende te houden in een ieder die meeleest.


maandag 8 april 2013

De zin van mijn bestaan

De zin van het leven ligt niet in wat wij ervan maken, 
maar in wat God ervan maakt.
 Als we ons leven aan Christus geven, 
maakt Hij van ons levende stenen, 
onderdeel van een eeuwig koninkrijk 
dat op de hoeksteen van Christus Jezus Zelf gebouwd is 
Succes draait niet alleen om onze prestaties 
of hoe wij onszelf ontwikkelen. 
Het draait om waar God ons plaatst, 
of wat God van ons leven maakt. 


*1

Wij kunnen van de Vervolgde Kerk leren dat het niet erg is om te sterven zonder dat we ons ook maar in het minst bewust zijn geweest van de betekenis van ons leven. 
We kunnen kalm leven in het vertrouwen dat God, 
in Zijn genade, 
ons tot 'levende stenen' gemaakt heeft.*2



*1 meer prachtige foto't op deze weblog
*2 Uit: '12 ontdekkingen van de vervolgde kerk'

zaterdag 6 april 2013

Mijn boekenkast

Leuke vraag in een reaktie op mijn vorige blog, welke boeken er in mijn boekenkast staan, omdat dat nou net niet te zien was op de foto. Daar ga ik nu dus even een blogje aan wijden.

vrijdag 5 april 2013

Het huishouden

Graag zou ik zo af en toe eens wat bloggen over het huishouden. Misschien helpt het me om er wat meer structuur in te brengen.

donderdag 4 april 2013

eenvoudig leven (3)

Heer, ik draag mijn hart niet hoog
mijn ogen steken niet van trots
ik ben niet uit op grootse daden
die mijn krachten te boven gaan
verstild ben ik en gerust
geborgen als een kind bij zijn moeder
zo ben ik als een kind
Psalm 131

woensdag 3 april 2013

Trouw

Vervolgde christenen hebben te maken met zware beproevingen. Ik wil jullie een stukje mee laten lezen uit het boek '12 ontdekkingen van de vervolgde kerk':


Alice Yuan uit China vertelt: 
Toen mijn man Allan in april 1958 naar de Chinese gevangenis moest, kreeg ik te horen dat ik hem nooit meer terug zou zien. Ik voelde me diep ellendig en maakte God voortdurend verwijten. De toekomst zag er zo ontzettend somber uit. Ik had de zorg voor zes kinderen en mijn schoonmoeder. Ik verdiende maar 80ct per dag. Hoe kon ik mijn gezin hiervan in leven houden? Toen het me allemaal te veel werd, hoorde ik op een nacht een stem: 'Mijn kind, Ik heb alles in Mijn hand. Deze dingen komen van Mij.' Ik antwoordde: 'Als deze dingen van U komen, bescherm dan alstublieft mij en mijn gezin. Sta niet toe dat ik Uw naam te schande maak. Ik wil U dienen en Uw naam verheerlijken!' Toen kreeg ik vrede in mijn hart.
Zij verteld over één van haar beproevingen:
Het had te maken met mijn natuurlijke verlangens. Ik was 39 jaar oud toen mijn man werd meegenomen. De autoriteiten zetten me onder druk om met een ander te trouwen. Al mijn papieren zouden veranderd worden, zodat ik een nieuw leven kon beginnen zonder al die moeiten. Er werd me geld en kleding aangeboden. God hield zoveel van mij dat Hij me de kracht gaf om al deze verleidingen te weerstaan. Als ik tot God bad, gaf Hij me alles wat ik nodig had, zelfs meer dan dat. In Psalm 68: 7 staat mijn lievelingstekst: 'God geeft eenzamen een thuis en gevangenen vrijheid en voorspoed.'
Ik wil hier iets van leren. Als ik om me heen kijk en zie dat er zoveel huwelijken onder vuur liggen, dan zie ik dat satan rond gaat als een briesende leeuw, op zoek naar wie en wat hij nog in deze laatste tijd kan verslinden. Tegen hem kan ik niet op in eigen kracht. Laten we ons vasthouden, zonodig vast klámpen aan onze dierbare Eigenaar. Jezus Christus heeft ons gekocht en betaald met Zijn dierbare bloed, wij zijn Zijn eigendom!
Het gebed van Alice vindt weerklank in mijn eigen hart en ik bid het mee met ieder die in strijd is voor zijn of haar huwelijk. Ik doe het in meervoud in het besef dat we wereldwijd het lichaam van Christus vormen!
Sta niet toe dat wij Uw Naam te schande maken. Wij willen U dienen en Uw naam verheerlijken!'



Ik voel de pijn van degene die nu moeten zeggen 'het is te laat, bij ons is het niet goed gekomen en dat gaat ook niet meer gebeuren!' Opnieuw wil ik dan zeggen: 'Laten we ons vasthouden, zo nodig vast klámpen aan onze dierbare Eigenaar. Jezus Christus heeft ons gekocht en betaald met Zijn dierbare bloed, wij zijn Zijn eigendom!' Je Zijn eigendom weten betekent dat niets en niemand je kan scheiden van de liefde van Jezus en er geen veroordeling meer is! Door daar aan vast te houden, door te leven van genade en vergeving, zoals elk kind van God, zullen we Zijn Naam verheerlijken en niet te schande maken! En bedenk dat je nog steeds deel uitmaakt van de bruid van Koning Jezus!

dinsdag 2 april 2013

Ruilen?

Tevergeefs heb Ik me afgemat,
Ik heb al mijn krachten verbruikt,
het was voor niets, het heeft geen zin gehad.