donderdag 29 januari 2015

'Vreemdeling in het paradijs' van Henri Nouwen

'De grootste, best verborgen illusie is misschien wel geweest dat ik na zeven maanden trappistenleven een ander mens zou zijn, meer geïntegreerd, spiritueler, deugdzamer, meedogender, zachtmoediger, blijer, en met meer begrip. Ergens had ik verwacht dat mijn rusteloosheid in rust zou veranderen, mijn spanningen in een verstilde levenswijze en al mijn halfslachtigheid en twijfel in een volledig gericht-zijn op God.
Dat is allemaal niet gebeurd. Als ik me over mijn zeven maanden in het klooster de vraag zou stellen: 'Heeft het gewerkt, heb ik mijn problemen opgelost?', dan zou het antwoord eenvoudig zijn: 'Het heeft niet gewerkt, het heeft mijn problemen niet opgelost.' En ik weet dat een jaar, of twee jaar, of zelfs een heel leven als trappist ook niet 'gewerkt' zou hebben. Want een klooster wordt niet gebouwd om problemen op te lossen, maar om God midden in de problemen te loven.'

Aldus Henri Nouwen in het nawoord van zijn boek 'Vreemdeling in het paradijs', een dagboek van zijn verblijf van 7 maanden in een trappistenklooster. Henri Nouwen schrijft heel open en eenvoudig over zijn innerlijke strijd, worsteling en verlangens. Dat maakt dat dit boek zo fijn leest. Het is de tweede keer dat ik het uit heb gelezen. Ik denk dat het een iets minder bekend boek van hem is, daarom wil ik het je aanbevelen.
Nog een citaat:
'Toen ik nog heel jong was heeft mijn moeder mij een eenvoudig gebed geleerd: 'Alles voor U, lieve Jezus.' Dat is een eenvoudig gebed, maar het is erg moeilijk te verwezenlijken. Ik heb ontdekt dat mijn leven eigenlijk meer op het volgende gebed leek: 'Laten we delen, Jezus, een deel voor u en een deel voor mij.'  

  

woensdag 28 januari 2015

LOVE

Één van de boeken die ik aan het lezen ben is ´A love that multiplies´.


Het is een inspirerend boek. Ik dacht dat ik al eens eerder had geblogd over het goede idee om eens een taart te bakken en dat naar het politiebureau te brengen of naar de brandweerkazerne als dank voor wat deze mensen doen in de wijk. Dat is er nog niet van gekomen, maar M heeft het idee wel meegenomen naar de tienerclub en die gaan binnenkort met een groepje van vier meiden drie taarten bakken en naar het politiebureau brengen. Zo zie je maar, dat je niet alle goede ideeën zelf hoeft uit te voeren! 

Vanochtend las ik een ook iets wat ik graag doorgeef. Het is de gewoonte van Michelle om op deze manier gastvrij te zijn en mensen uit te nodigen:

'If you're coming to see us, come anytime. 
If you're coming to see the house, please give us two weeks' notice.'

Ik ben al veel te lang bezig in dit boek en wil het in februari uitlezen, dan kan het weer naar de eigenares. 

Tot slot... ik bladerde door de rest van dit boek, om te kijken of ik het echt nog uit zou gaan lezen of het alvast terug zou geven. Maar ik kwam toch nog mooie dingen tegen. Zoals dit gedicht. Ik weet niet van wie het oorspronkelijk is, maar het staat op blz 219 van dit boek. De ultieme oorspronkelijke versie komt natuurlijk uit 1 Cor. 13. Ik denk dat ik het uitprint en ergens op ga hangen. 

Love
If I live in a house of spotless beauty with everything in its place,
but have not love - I am a housekeeper, not a homemaker.
If I have time for waxing, polishing, and decorative achievements,
but have not love - my children learn of cleanliness, not godliness.
love leaves the dust in search of a child's laugh.
Love smiles at the tiny fingerprints on a newly cleaned window.
Love wipes away the tears before it wipes up the spilled milk.
Love picks up the child before it picks up the toys.
Love is present through trials.
Love reprimands, reproves, and is responsive.
As a mother there is much I must teach my child,
but the greatest of all is... LOVE


dinsdag 27 januari 2015

Met volle overgave en passie

Gisteren had ik het koken uitbesteedt aan Mar (13), zo heerlijk als je kinderen groot genoeg zijn om dat ook te kunnen en het nog leuk vinden ook! We aten broccoli, verse worst en aardappels. Weten jullie dat ook weer!:)
Maar toen zag ik mijn opruimwoedekans schoon en heb een gedeelte van de kast in de meidenkamer helemaal opgeruimd. Dat betekent dat er nu op 1 plank een grote plastic doos met deksel erop staat, waarin allemaal boeken zitten. En deze niet allemaal los en uiteindelijk zeer chaotisch in de kast liggen te slingeren.


Toen dat eenmaal gebeurt was, kon ik de resterende planken niet ongemoeid laten. Heb een heleboel oude schriften en toetsblaadjes van vorig jaar weggegooid, nu staan er alleen nog doosjes met wat oude schoolspullen. Ook de onderste plank was te betreuren, daar lagen alle verkleedkleren overhoop. Nu zit alles weer netjes in de koffer. S wilde er gisteren gelijk mee aan de slag, maar van mij mocht het vandaag pas. Ze is het alleen nu vergeten. Ik denk dat ik haar er later in de middag nog even mee ga verrassen. Ze wordt dan altijd een beetje zeurderig en huilerig. Nu waarschijnlijk niet.

Ik moest gisteren nog even om haar lachen, ze is hier wel 10 minuten met volle overgave en passie mee bezig geweest!


Vandaag heb ik de was bijgewerkt, de vloer in de huiskamer en de keuken gedweild en de ramen aan de straatkant gezeemd, mocht de zon zich op een onbewaakt ogenblik laten zien. En ik zit nog te broeden op een ander niet al te groot project...

.

Uhm... die donuts zijn gewoon lekker om naar te kijken! We doen het hier vanmiddag met een lekker plakje kandijkoek, beetje boter erop, kopje koffie erbij...yum! 
En heel misschien nog wat popcorn poffen, maar wil dat eigenlijk tot morgen bewaren. Moet ik nog even met iemand uitvechten.

maandag 26 januari 2015

Voorjaarsschoonmaak

Voorjaarsschoonmaak: vijf tips

Het is misschien gek, maar ik moet steeds maar denken aan een voorjaarsschoonmaak.
Het lijkt me zo heerlijk om het hele huis systematisch te bewerken met een sopje.
Maar ja, wie mij een beetje kent.
En toch, ik kan het weer niet laten om een plannetje te maken. 
Heb er even over gedacht om er weer een 40-dagen project van te maken, maar vorig jaar begon ik daar ook vrolijk aan, elke dag 5 uur huishouden, mwoa, dat werd het niet echt. Iets officieels word het dus niet. Maar ik dacht wel, optimist die ik ben, als ik nu alvast begin, dan ben ik op 21 maart wel klaar. En af en toe zal ik er eens een blogje met wat foto's aan wagen. Vandaag heb ik een miniscuul klein beginnetje gemaakt en het gootsteenkastje schoon gemaakt. Daar liggen de boodschappentassen, de flessen frituurvet (lege, daar kan ik het oude vet in doen), een tas met glas en een tas met lege flessen, het afdruiprek, het afwasteiltje (alweer een paar maanden in goed gebruik, omdat de vaatwasser kapot is) en het blik (de veger is al een poosje kwijt, we gebruiken de bezem als het nodig is). Geen foto, niks bijzonders, alleen weer lekker schoon en opgeruimd!

Tijd voor een spirituele voorjaarsschoonmaak!

Waardoor ik geïnspireerd ben geraakt kan ik niet zomaar in een zin verwoorden, maar ik kan wel een paar dingetjes noemen:
  1. Bij de Lidll heb ik wasmiddel gekocht, stukken goedkoper dan ik er altijd aan kwijt ben. Ik hang de was op onze kamer aan een droogrek en het ruikt elke keer zó lekker als ik onze kamer binnen kom, dat ruikt naar meer!
  2. Het volgende citaat uit het dagboek 'Geheel voor Hem' van Oswald Chambers: ' "Ziet naar de vogelen des hemels". Hun enig doel is te gehoorzamen aan de levensdrang die in hun binnenste bestaat, en God zorgt voor hen.'
    Dit kleine woord bemoedigd me. God vraagt geen grote dingen van me, alleen de taak te doen die Hij me heeft gegeven. Voor de rest zorgt Hij! 
  3. Die kleine meid van ons wordt groter en daardoor wordt het steeds makkelijker om eens wat extra's te doen. Ik proef en geniet de vrijheid die dat met zich mee brengt.
Did I just write that title? Aren’t Christian women supposed to be quiet? Gentle? Submissive? Eye’s wide shut? The soft, invisible wind beneath some man’s wings? Aren’t we supposed to be sweet and small? Like a little grey mouse? Mice don’t roar.
Nog even een mooi plaatje! Klik erop en je komt op een inspirerende weblog van Natalie! 

Een krabbel over de kids

Onze oudste zoon (17) is vanochtend weer vertrokken met Bivak. We waren vanochtend nog even samen in de keuken en hadden een gezellig praatje. Helaas kan hij geen baan bij defensie krijgen, dat is een flinke tegenvaller voor hem. Maar hij is niet de enige in zijn klas. Sterker nog, er is er tot nu toe nog maar 1 die dat wel kan. Toch is deze opleiding geen weggegooide tijd, het is een mooie opstap naar een volgende, hoewel we nog niet precies weten wat dat gaat worden.

Onze tweede zoon (16) vertrok vanochtend voor het eerst dit schooljaar op de fiets naar school. Mijn hart maakte een vreugdesprongetje toen ik hem zag vertrekken. Vanaf de zomervakantie had hij ontzettend veel pijn in zijn rug, door een wervel die iets verschoven was. Hoewel daar nog niets aan veranderd is, heeft hij de afgelopen maanden fysio gehad om zijn spieren sterker te maken, wat er voor zorgt dat de pijn weg is. We hopen zo dat het weg blijft!

Onze oudste dochter (14) is druk bezig met naald en draad. Iets wat ik haar niet vaak zie doen. Het is voor een opdracht op school om zelf een kledingstuk te ontwerpen en te maken. Het wordt iets voor een te vroeg geboren baby.

Onze dochter van 13 danst het liefst de hele dag met het WII-spel dat ze voor haar verjaardag heeft gekregen.

Onze dochter van 10 schrijft brieven met haar oom uit Zeeland. Heel erg leuk om die brieven te lezen, zowel van haar oom als van haar zelf! 

Ons meisje van 3 slaapt tegenwoordig steeds vaker de hele nacht in haar eigen bed. Maar vannacht kwam ze toch weer lekker bij ons liggen. En ze sliep tot kwart over 8 uit!


Zo knap hoe ze al binnen de lijntjes probeert te kleuren!

 




zondag 25 januari 2015

Laatste avond

Gisterenavond was de laatste avond van deze gebedsweek in januari. We kwamen bij elkaar in dit prachtige oude kerkje. Helaas maakt mijn mobiel niet de mooiste foto´s, maar in het echt was het heel mooi, zoals het licht en deze kerk afstak tegen de donkere lucht.


Ook deze keer werd het gedeelte gelezen van de vrouw bij de bron. Er staat een tekst die me nog nooit is opgevallen. 

De vrouw dan liet haar kruik staan, en ging naar de stad en zei tot de mensen...
Joh. 4:28

We mochten even in stilte mediteren over het gedeelte dat gelezen werd.
Dat de vrouw haar kruik liet staan vind ik zo mooi. 
Het levende water was gevonden, ze had haar kruik niet langer meer nodig.
Ze zou nooit meer dorst hebben.

We zongen wat liederen, gingen in groepjes bidden en zongen nog meer liederen.

Faith Hope Love

Voor het eerst nam ik twee van onze dochters mee. Er waren nog meer kinderen. Zo mooi om hen mee te horen bidden! 

Nu is deze week voorbij. Er is niets 'merkbaars' veranderd.
Nou ja... er is wel degelijk iets veranderd.
Ik bedoel dat het leven nu gewoon weer verder lijkt te gaan.
Ik weet dat alle gebeden bij God zijn.
En dat Hij daar het goede op de juiste tijd mee doet!




zaterdag 24 januari 2015

There is one body

#Scripture                                 Ephesians 4:4-6

Wat zou ik jullie allemaal graag meenemen naar de gebedsavonden! Ook gisteren was het een avond die ik niet graag gemist had. Voordat het bidden begon en tussen de gebedsblokken door luisterden we naar een klein koortje van 5 vrouwen. Maar vergis je niet, er kwam een prachtig geluid uit! En zó hard, dat kwam echt niet alleen door de microfoon.´Wat stijgt er een geluid op naar de hemel uit Rotterdam´ ging het door me heen. In al die kerken die we rijk zijn. En dat geluid komt niet van ons ´Hollandse kaaskoppen´, zoals we zo vriendelijk genoemd werden. Er waren Antillianen, Surinamers, Afrikanen, Chinezen en ja, onze Spaanse broers en zussen waren er ook weer. Wat een power! Wat een zegen!

Danse Obie dom bie, Aire Akan

Ons werd op het hart gedrukt dat we zouden bidden op de manier die we zelf het prettigst vinden. Er waren drie blokken, het eerste blok werd geleid door een Afrikaanse broeder. Hij zei nadrukkelijk dat God maar één kerk heeft en dat is Zijn gemeente hier op aarde. We baden voor de wijk, dat de duisternis zal wijken, dat er vrede zal komen. Daarna een blok die werd geleid door onze Chinese broeder. We baden voor onze stad, voor de nood, voor vrede. Tot slot een Nederlandse broeder die 3 gebedspunten met ons doornam voor heel Nederland. Wij Nederlanders debatteren zoveel, als we een probleem hebben moet daarover gepraat worden en dat kan goed zijn. Maar we kunnen nog veel leren van andere culturen, omdat er iets is wat veel krachtiger werkt, namelijk het aantrekken en in gebruik nemen van onze geestelijke wapenrustig. We hebben niet te strijden tegen mensen, maar tegen de vorsten van de duisternis.

Beautiful nature

3 donker getinte meisjes zongen en dansten er in de kerkbank vrolijk op los als achtergrond bij het koor. Een jonge jongen begeleidde het alles met een drumstel, het ritme, de muziek zat helemaal in hem en dat kwam er op een heel mooie manier uit, afwisselend hard, zacht, snel, langzaam. Een oudere jongen speelde gitaar, wat tussen de regels door een mooi effect had. 
En dan het bidden zelf. We baden allemaal hardop, tenminste, dat probeerde ik. Het lukt me nooit zo goed om me te concentreren, maar wil het wel graag leren, dus blijf ik dapper oefenen. En toen het me niet lukte schakelde ik over op tongentaal, dat is makkelijker. Deze avond hoorde ik iets nieuws. Ik dacht dat ik wel zo´n beetje wist hoe mensen konden bidden, maar deze keer werd er hard bij geklapt. 
Heerlijk toch, allemaal op onze eigen manier, zo divers en toch één! Het laat iets zien van de veelkleurigheid van God en die is groot!

Simply precious




donderdag 22 januari 2015

Gekend en Geliefd

Lost in movement. by Moeys Photography, by Moeys Photography.

Gekend en toch geliefd.
Dat was het thema van vanavond in de kerk van de Nazarener. Alleen de naam vind ik al iets heel moois hebben, er spreekt liefde uit voor de Man uit Nazareth. Het stadje waarvan spottend gezegd werd ´zal er iets goeds komen uit Nazareth?' Het antwoord weet ik inmiddels.

"I love this reminder of how Jesus had the same needs and experiences as us, and how Mary loved him as a son before she loved him as a Savior."

Deze avond werd door deze gemeente en een Portugees sprekende gemeente geleidt. De liederen die we zongen, werden in het Nederlands en Portugees door elkaar gezongen. Er was een lied bij dat ik niet kende. Maar de vrouw die een stukje verder zat zong het toch zo mooi met heel haar hart en in het Portugees. Ze had haar ogen dicht, dus ik kon haar een poosje observeren, ik genoot ervan en deed ook maar even m'n ogen dicht om er extra van te genieten!
Op het laatst pakte ik gauw nog even mijn telefoon om wat vertaling over te tikken. Het lied heet 'Deus sara esta nacao'. Het is een gebed dat de kracht, de liefde, de zalving van God weer uitgestort wordt. Wat me heel erg raakte was dit stukje:

Ooit heeft God naar dit land gekeken
en het liefgehad
op een speciale manier.


Er zijn mensen die om de één of andere reden niet in staat zijn de duistere, donkere kanten van hun hart te verbergen. 
Maar of we dat nu wel of niet kunnen... 
God prikt dwars door onze buitenkant heen.
En toch... heeft Hij lief.

Zephaniah 3:17

Wat een vuiligheid en rommel zit er in mijn eigen hart, wat een hoogmoed ook en tegelijk wat ben ik zwak in de meest miserabele zin van het woord. Er zijn geen goede woorden voor om het te beschrijven. Het is deze maand precies 14 jaar geleden dat God heel even maar met Zijn licht in mijn hart scheen en me daar een rondleiding gaf. Ik begon me zo vreselijk schuldig te voelen en schaamde me zo ontzettend, dat ik God geen enkel verwijt gemaakt zou hebben als Hij me de hemel weigerde. 
Misschien heb ik me wel nooit zó gekend gevoeld als toen.

Forgotten long time ago...

En ik weet nog dat ik kort daarna in de kerk zat en de preek ging over Psalm 51. We zongen een lied dat ik alleen maar mee kon huilen en de voorganger sprak daarna vergeving over ons uit in de naam van Jezus. En dat kwam zó binnen bij me... Het werd me vergeven, ik werd schoon gewassen, ik werd een nieuw mens!
Misschien heb ik me wel nooit zo gekend èn geliefd gevoeld als toen. Ik weet het eigenlijk wel zeker.

.

Jezus ging naar die vrouw, die door iedereen werd uitgekotst om haar levensstijl. Door niemand echt gekend en al helemaal niet geliefd. Ze was gevaarlijk en lichtzinnig. Het was, zoals dat vanavond gezegd werd, totaal 'out of the box' wat Jezus in die cultuur deed. Hij ging naar die vrouw. Hij zocht haar op!

reflection

En dat doet Hij nog steeds. 
Laten we niet ophouden met bidden!
We mogen ons gekend weten en geliefd door de allerhoogste God.
en die liefde mogen we doorgeven aan iedereen, 
niemand uitgezonderd!

# Opwekking 710 # zegen

Geef mensen nóóit op!


Gisterenavond waren we te gast in de Adventskerk. In dit gebouw was ik wel eens geweest in een poging het Hebreeuws onder de knie te krijgen. Helaas kon ik daar op een gegeven moment niet mee verder, maar het staat nog steeds op m´n ´to-do-list'!
We werden warm welkom geheten bij de deur en konden kiezen tussen koffie, thee of warme chocolademelk. En dat alles terwijl de avond al begonnen was, we waren iets te laat.


Een mooie, donkere, ja, echt bijna zwarte, jonge vrouw leidde de avond. Ze had zich goed voorbereidt en vertelde met een enthousiasme die aanstekelijk werkt. Het was hartverwarmend te ontdekken hoe in al die verschillende gemeenten Gods Woord echt centraal staat. Deze keer ging het over de bevrijding van de man die door een legioen demonen was bezeten. Je ziet de littekens nog van het verbreken van de boeien aan z'n polsen, je ziet hem dolen op de begraafplaats, een gevaar voor zichzelf. Het volgende plaatje is een man die rustig aan de voeten van Jezus zit! Wat een verschil!
De eerste les die we daaruit konden trekken is, geef mensen nóóit, maar dan ook nooit op! Dat wat voor ons onmogelijk is, is wel degelijk mogelijk bij God. Wat een troost en bemoediging terwijl ik dacht aan de mensen die ik al zo'n beetje 'opgegeven' had!
Op het laatst vraagt de bevrijdde man of hij met Jezus mee mag, maar Jezus weigert dat en zegt dat hij aan zijn familie en dorpsgenoten moet vertellen wat God voor hem heeft gedaan. Het is of Jezus zegt: 'Eén van ons moet blijven, moet de mensen vertellen wie God is. Ik kan dat niet doen, ze sturen me weg. Jij moet blijven, ga het ze vertellen!'
Was het zo niet ook toen Jezus terug naar Zijn Vader ging? Hij moest gaan. Wij konden nog niet met Hem mee. Hij stuurt Zijn discipelen en ook ons er op uit om de mensen te vertellen van de grote liefde die God heeft voor de mensen!

Praise Jesus!

We zaten aan tafeltjes en per tafeltje baden we voor de mensen die ons lief zijn. Zo konden we even iets van het grote verlangen van elkaars hart proeven, dat onze buren, familieleden, klasgenoten, vrienden en collega's Jezus zullen leren kennen.

Ask...Seek....Knock

Ook dit was een mooie avond. We konden nog een mooi gebedsboekje meenemen, wat zijzelf in elkaar gezet hebben voor een gebedsweek afgelopen jaar, met daarin lezingen over gebed en ook voor kinderen stukjes om te lezen met kleurplaten en puzzeltjes. Ik ga het zeker (voor)lezen!


woensdag 21 januari 2015

Give Him Glory!

Bible for the bride

In een klein, smal, duister, luguber straatje heeft de gereformeerde gemeente een inloophuis gevestigd. Je kunt er bijna dagelijks binnen lopen voor een praatje en een kop koffie of thee. Er zijn ook crea-ochtenden, thema-ochtenden, kinderclub en maaltijden. Ik vind het zo mooi! Het gemoedelijke, rustige en vriendelijke spreekt mensen aan.
Gisterenavond stond dit inloophuis ook open ivm de gebedsweek. Het was weer heel anders dan de vorige avond. Het ging over Abraham die bidt voor de stad Sodom, waar zijn neef Lot woont. Wat ik nog nooit eerder zo gehoord/ bedacht heb, was dat Abraham hier een voorafschaduwing is van onze Hogepriester Jezus, die aan de rechterhand van de Vader voor ons pleit.

"The Spirit and the bride say, "Come." Let anyone who hears this say, "Come." Let anyone who is thirsty come. Let anyone who desires drink freely from the water of life." Revelation 22:17

Wat ik ook heel erg mooi vond, is dat ik mijn Spaanse broeders en zusters van de avond ervoor daar ook ontmoette. Tijdens de koffie na afloop maakte we even een praatje. Wat leuk om elkaar zo te leren kennen. Wat heerlijk dat we zo bij elkaar kunnen zijn! Over voorafschaduwingen gesproken! Wat een feest zal het in de hemel zijn. Als alle kritiek, alle muren, grenzen en verschillen wegvallen en als er maar één Iemand in het middelpunt staat!

.

dinsdag 20 januari 2015

Het gebed om een zakdoek

Praying
Prachtige foto op Pinterest

Elke avond is er in een van de vele kerken die onze wijk rijk is drie kwartier tijd voor gebed. Wel erg kort, maar het is maar een richtlijn, het mag ook langer. Gisteren stapte ik het gebouw binnen van een spaan sprekende gemeente. We hebben er jaren tegenover gewoond, maar was er nog nooit binnen geweest. Het was een fijn uur, ik voelde me er thuis en keek nieuwsgierig naar m'n nieuw gevonden broeders en zusters. Veel gezongen en er werd hartstochtelijk gebeden voor een opwekking in onze stad, land, wereld. Ik was er erg blij mee. Er word al zo lang gebeden voor de mensen die Jezus nog niet kennen. Zou God dan al die gebeden maar zomaar naast zich neer leggen en er niks mee doen? Dat kan ik me niet voorstellen. 

Im in love with cities Ive never been to and people Ive never met | The most beautiful parts of life are still unfolding.

Vanochtend las ik een mooi stukje uit een boekje van Corrie ten Boom, ook over gebed:

'Ik vertel altijd graag van een ervaring die ik heb gehad toen ik een gevangene was. Ik was verkouden en had geen zakdoek. Ik vertelde het aan mijn zuster Betsie, en die zei: "Bid dan om een zakdoek". Ik begon te lachen. Betsie bad: "Vader, ik bid U in Jezus' naam dat U Corrie een zakdoek geeft, want ze is verkouden." Even later hoorde ik mijn naam roepen. Ik ging naar het venster, waar ik een vriendin van me zag, die ook een gevangene was en in het hospitaal werkte. "Hier", zei ze, "pak aan, ik breng je een cadeautje." Ik opende het pakje en het was een zakdoek! "Hoe wist je dat ik een zakdoek nodig had? Wist je dat ik verkouden was?" "Nee", zei ze, "ik naaide zakdoeken van een oud stuk laken, en toen was er een stem in mijn hart die zei, "Breng een zakdoek naar Corrie ten Boom".
Kunt u begrijpen, wat op zo'n ogenblik een dakdoekje me zei? Dat zakdoekje, gemaakt van een oud stuk laken, was een boodschap uit de hemel  voor mij. Het vertelde me dat er een hemelse Vader is, die het hoort als er op de kleine planeet aarde een van Zijn kinderen bidt om een onmogelijk klein ding: een zakdoek. En die hemelse Vader zegt tegen een van Zijn andere kinderen, "Breng een zakdoek aan Corrie ten Boom". Is dat niet heerlijk? Dat is iets van wat Paulus noemde 'de dwaasheid Gods', die zoveel wijzer is dan de wijsheid van de mensen.
Verhoort God al onze gebeden? Wel dikwijls, maar niet altijd. Waarom? Omdat Hij weet wat wij niet weten. Hij weet alles. Als we in de hemel komen zullen we God danken voor alle verhoorde gebeden en Hem misschien nog meer danken voor alle onverhoorde gebeden. Want dan zien we alles vanuit Gods gezichtshoek. Dan zullen we zien dat God nooit fouten maakte. 

faith


maandag 19 januari 2015

Kleine dingen

Fascinating article about scripture study, habits, and how our brains can be rewired for gospel learning! Significant!!

Wie is er onder u die de HEERE vreest,
die luistert naar de stem van Zijn Knecht?
Als hij in duisternissen gaat
en geen licht heeft,
laat hij dan vertrouwen op de Naam van de HEERE
en steunen op zijn God.

Deze tekst las ik vanochtend en het raakt me diep. 
Ik laat hem gewoon staan en hoop dat het jou ook zal bemoedigen!
En wil je de prachtige teksten lezen die er omheen staan,
lees dan Jesaja 50: 4-11

let there be light

Vandaag doe ik rustig wat m'n hand vind om te doen. 
Ik geef wat extra aandacht aan de kleine dingen. 
Zorg ervoor dat het prikbord er weer gezellig uit ziet. 
Verplaats de kaarsen naar het dressoir


 en verdeel twee vaasjes met bloemen over twee tafels. 


De voorjaarskriebels hebben hun intrede gedaan!


Gisteren was Mar jarig, ze is 13 jaar geworden. Het is een prachtmeid, is erg goed in plannen en voorbereiden en wil graag leren dansen en kan ook nog lekker gek doen. Zaterdagavond kwam bijna haar hele oude klas uit groep 8. Wat een keet was dat! Maar ook gezellig! Ze mist ze wel, want het was een hele leuke klas. Het heeft best even geduurd voor ze haar draai vond in de brugklas. 

Op het bord staat nog een recept van zoute stengels,
daar zijn we niet aan toegekomen.
Ik laat het nog even staan,
misschien komt het er vandaag of morgen wel van. 
De meiden willen altijd wel iets bakken.


En dan hebben we nog een bergje strijk. 
In de droger zit nog meer...
Dat komt wel goed vandaag.


Eerst gaan we overblijven op school.
Een fijne dag allemaal!

vrijdag 16 januari 2015

Een paar gezellige foto's

Hier een paar gezellige foto´s  van wat me de afgelopen week bezig heeft gehouden:

Een overblijfsel van kerst. Het stalletje is kapot gegaan en Jozef moet nog wel ergens liggen, misschien onder de kast.
Nu heb ik ze een mooi plekje in de boekenkast gegeven en vind ik het nog eigenlijk wel heel mooi ook zo.

Van de week wilde ik lekker veel popcorn bakken en pakte de op één na grootste pan die ik had.
Ik had beter de grootste kunnen pakken!

Een bak met zout erbij en een bak met honing erbij.
En gezellig een potje Yathzee erbij toen de meiden uit school kwamen.
Deze dame weet precies wat ze wil.
Ze kan een uur lang blijven huilen als ze geen turnpakje aan mag!
Vraagt elke ochtend als eerste of ze een rok aan mag.
En weet nu al dat ze op haar 15de verjaardag een 'heeeele gróte rok' aan wil!:)
Deze ochtend wilde ze twee vlechtjes.
En dat is nog helemaal niet zo makkelijk is met dat fijne, dunne haar. 
Met heel veel plezier kijk ik terug op een heerlijk avondje deze week.
Ik ging met twee nichten uit eten.
De een had ik al ongeveer 3 jaar niet gezien, de ander 6 jaar niet.
Dit was ons tafelnummer!
En dit was het nagerecht, aiaiai... te lekker allemaal!
Op de een of andere manier zit er een bepaald humorgen waar we alle drie een dubbele portie van hebben meegekregen.
We hebben ontzettend veel gelachen!
Het is lang geleden dat ik zo gelachen heb.
En ik heb bedacht dat ik dat veel vaker moet doen!