Mijn hart smelt als ik S, onze jongste dochter van 4 naar bed breng en ze lekker gaat liggen en zegt: 'Wat is het fijn om zo'n lieve mama te hebben!'
We hebben samen zitten kleuren.
Vandaag namen Ha (19) & Ma, S en haar vriendje mee naar de kinderboerderij.
Ze genoten met volle teugen!
En vanavond maakte ik nog even een wandeling langs het water met mijn gezellige tienermeiden. M'n oudste tienermeid is logeren bij opa en oma, ik mis haar wel!
Het is me wat met die leeftijd. Het ene moment hebben ze de grootste lol met elkaar en het andere moment duwen ze elkaar het liefst de Maas in!
Eindelijk is S groot genoeg om een eindje mee te skeeleren! Dat deden we vanmiddag, we hadden er allebei zin in.
We zouden de 'stippellijn' volgen.
Maar toen zagen we mooie bloemetjes langs de kant!
We hoorden een heleboel trommels en dat wilden we weleens van dichtbij bekijken. Maar eigenlijk niet horen, het was nogal hard en skeeleren met je vingers in je oren gaat niet zo makkelijk.
Nu zien we ze ook eens met onze eigen ogen, het blijft zo mooi!
En nog veel meer!
Door de plas is ook leuk!
We waren wel een beetje moe geworden van dit grote rondje. Op de terugweg kwamen we nog langs de kerk, waar papa nog was, die gaf ons een bekertje drinken. M ging net naar huis op de fiets, dus het laatste stukje, dat ging me even snel!
We liepen naar huis, waren net getuigen geweest van een prachtige doopdienst, waarin 14 prachtige mensen kopje onder gingen. 14 bijzondere getuigenissen. Er mochten helaas geen foto's gemaakt worden, voor de veiligheid. Maar goed, we liepen dus naar huis. We waren er bijna, toen ik onze Chinese buurvrouw met haar kinderen en nog twee vrouwen met hun kinderen aan zag komen lopen. Ik vroeg wat ze gingen doen en ze zei: 'Dansen!' Ze zette de recorder op een bankje, lieten hun dochters op hun plek staan, terwijl hun zoontjes bloemen gingen plukken. De muziek klonk hard op het plein, en ze dansten een prachtige, mooie Chinese dans! M'n buurvrouw vertaalde kort waar het lied over ging: 'Er is maar één God, Hij is God, we prijzen Hem!'
Later liepen we weer buiten, we zagen wat mensen stil staan in onze straat, ik kon niet zo goed zien wat er nou aan de hand was. We liepen door en zagen een man tegen de muur staan, stomdronken. Terwijl wij langsliepen, draaide hij zijn hoofd om en zei hallo, plaste vervolgens in zijn broek. Verderop stond nog een man met een fiets aan zijn hand, ook niet helemaal helder.
Wat kon ik doen? Ik wist het echt niet en ben gewoon maar naar huis gelopen. Had ik iets kunnen doen? Ik weet het nog steeds niet! Als m'n man er was, had ik hij er wel naar toe gegaan. Later zag ik door het keukenraam dat een andere man hem vasthield en vooruit hielp, dat viel niet mee. Ik was blij dat hij dat deed!
Het gebeurt allemaal op een dag. In het geheim worden mensen gedoopt, in het openbaar wordt er voor God gedanst en gezongen en vernederd een dronken man zichzelf. En het was niet zo moeilijk om blij te zijn en liefde te voelen voor die mensen die voor God leven. Het was wel moeilijk om liefde te voelen voor deze man. God is nog niet klaar met mij...
Voor degene die dat leuk vinden. Ik ben een serie aan het schrijven over de tijd dat we in een gemeenschapshuis woonden. Je kunt het vinden op deze blog onder 'Serie: Da's pas leven!' Er is een reden waarom ik het zo noem en daar zal ik het ook over hebben. Ik schrijf over het proces voorafgaand aan de verhuizing, hoe we aan ons grote huis kwamen, hoe we een team vormden, welke situatie er voor een valse start zorgden, hoe ons gezin er toen uitzag, over mensen met verschillende achtergronden en uit allerlei landen, die bij ons woonden en wat we allemaal meemaakten. Mooie, moeilijke, lachwekkende en verdrietige momenten, zoals die in het leven van iedereen voorkomen en die ons vormen tot de man/vrouw die God van ons wil maken.
Het is wel allemaal beschreven vanuit mijn herinnering en beleving. De kans is groot dat wanneer een van de andere teamleden iets dergelijks zou beschrijven, je een heel ander beeld zou krijgen. Ik zou wel willen dat ze dat deden!:)
Ik heb een makreel meegenomen en ik heb een Syrier getrakteerd voor een broodje makreel. Ik deed eerst voor zodat hij kon zien hoe hij broodje makreel klaar kan maken. De telefoon ging in het kantoor. Ik liep even weg en toen ik 3 minuten daarna terugkwam was de makreel al weg. Die gast heeft hele makreel op met alles erop en eraan. Makreel verdween volledig in zijn maag. Ik raakte in paniek en ik wilde de huisartspost bellen. Dat hoefde van die gast niet. Hij ging op een stoeltje zitten. Waterpijp erbij en alles was koek en ei.
Dit appje kreeg ik gisteravond van een broeder, zelf ex-moslim, die zich nu inzet om vluchtelingen zich thuis te laten voelen. M'n man en ik moesten zo lachen en dat alleen was al heerlijk! Het is een drukke tijd met werk en studie, dus we zien elkaar niet zoveel. Maar daar hebben we het even niet over. We zagen het helemaal voor ons. Dit soort verhalen hoor ik graag!
Voor degene die niet weten wat een waterpijp is (niet dat ik het je uit kan leggen):
Op school hebben ze het natuurlijk ook over vluchtelingen. S (4) waar ik het zelf nog niet eens serieus mee over heb gehad, had het vanochtend over 'Italië, waar ze een boot en tenten hebben, voor mensen die moeilijke dingen hebben meegemaakt, die geen geld meer hebben en dus in de tent slapen.' Zo mooi om haar te horen vertellen over iets dat ze op school meegemaakt of gehoord heeft en wat haar duidelijk heeft geraakt. Soms kan ik er geen touw aan vast knopen! Ze hoorde dit lied, wat L me liet luisteren en zei vol vuur: 'Jaa, die heb ik ook gehoord op school!!!' Ik deel het graag hier, het is ontroerend mooi!
