Mijn ziel, wacht even!

Vandaag wil ik iets delen wat ik ook eerder deze week op facebook deelde. Het kwam zomaar 's ochtends bij me op en ik werd er echt door bemoedigd. De tekst 'de rechtvaardige zal leven door geloof' kennen we wel. Maar over welk geloof gaat dat nou eigenlijk? Vergeving van zonde? Opstanding uit de dood? Bevrijding, genezing in Jezus' naam? Dat zijn de eerste dingen die in mij opkomen. Maar toen ik nadacht over wat er allemaal tijdens mijn stille tijd die week voorbij was gekomen, werd het rijtje almaar langer

Stel je vertrouwen op de Heer!

Toen ik was gearresteerd, maakte ik me zorgen om mijn gezin. Hoe zouden ze het redden zonder mij? 

Toen realiseerde ik me dat mijn bezorgdheid hun problemen niet zou oplossen. Het zou mijn leven in de gevangenis ook niet draaglijker maken. Bovendien wilde ik mijn medegevangenen laten zien dat ik me als christen geen zorgen hoefde te maken. Ik bad dat de Heer voor mijn gezin zou zorgen.

Een paar weken na mijn arrestatie kwam een vrouw me in de gevangenis wat eten brengen. Dat is in ons land gebruikelijk. Het voedsel was keurig klaargemaakt: een kom met rijst en vlees. Met veel smaak begon ik ervan te eten. Toen ik het bijna op had, zag ik dat er iets in verstopt was. Voorzichtig schraapte ik met mijn lepel de rijst van een klein plastic zakje. Binnenin zat een stukje papier. Mijn handen beefden, toen ik het papier uit het plastic haalde. Het was een kort briefje van de vrouw die me het eten had gebracht. Daarop stond: "Je gezin maakt het goed. Andere christenen hebben zich over hen ontfermd. We bidden voor je."

Vrede en vreugde vulden mijn hart. Zorgen breken ons. Vertrouwen bouwt ons op. Stel uw vertrouwen op de Heer - voor uzelf, uw geliefden, en voor uw mede-christenen, omdat Hij voor ons zorgt.

Broeder Jakob

(Uit: Elke dag geboeid)


Ik vind dit zo'n bemoedigend getuigenis. Hoe vaak heeft Jezus niet gezegd dat we ons geen zorgen hoeven te maken, dat we er geen dag langer door leven? En hoe vaak is daar de verleiding om me toch weer zorgen te maken? Misschien moeten we elkaar veel meer vertellen over Gods zorg voor ons, maar ook voor hen die ons lief zijn!

William Carey

Na veertig jaar vol spectaculaire prestaties (hij vertaalde bijv. de hele Bijbel in het Bengaals, Oriya, Marathi, Hindi, Assamees en Sankriet en delen ervan in 29 andere talen) stierf William Carey.

 maar op de eenvoudige steen boven zijn graf staat op zijn eigen verzoek:

William Carey

Geboren op 17 augustus 1761

Gestorven in juni 1834

Een ellendige, arme en hulpeloze worm,

in Uw open armen vind ik rust.

Toen Carey er eenmaal van overtuigd was dat zijn roeping in de zending lag, stelde hij al zijn vertrouwen op God. Hij geloofde dat God hem zou leiden en van al het nodige zou voorzien. 'Verwacht grote dingen van God' - dat was het eerste deel van zijn oproep op de vergadering van zijn organisatie in 1792 te Nottingham. Ook al werden zijn verwachtingen niet altijd beantwoord op de manier en op de tijd die hij zelf zou hebben uitgekozen, toch benadrukte hij steeds dat er altijd hulp kwam, en zelfs in toenemende mate. Zo was hij in staat om 'grote dingen te bereiken in Gods dienst'. Die zegeningen vormden geen beloning voor zijn werk; ze vormden een eerste vereiste om het te kunnen volbrengen.

Uit: 'Verlangen naar God' van John Piper

Welke zegeningen hebben jij en ik nodig om onze taak hier op aarde te volbrengen? 

Laten ook wij grote dingen verwachten van Diezelfde God!

Eenvoudig leven (11)

Hoe ziet een 'eenvoudig leven' eruit, dat zich richt op je naaste?
In deze blog laat ik Henri Nouwen aan het woord.
Neem er even de tijd voor en geniet van zijn boodschap.
Wees erdoor gezegend!

Ik behoor tot de vervolgde kerk

Dat was de meest 'schokkende' ontdekking die ik waarnam in het boekje '12 ontdekkingen van de vervolgde kerk'. Schokkend, omdat ik het nog niet eerder zo beleefd had.
Schokkend, omdat deze broeders en zusters in onze eigen gemeente zitten en het daardoor zo ontzettend dichtbij komt. 
Inmiddels zeg ik: natúúrlijk hoor ik erbij! Ik sta niet van een afstandje te kijken en denk: zij, de vervolgde kerk en wij, de niet vervolgden. Nee, we vormen één lichaam! Is er een betere, een andere mogelijke verklaring voor het feit dat ik in mijn hart dat lijden, die pijn, die rouw voel? Zou mijn hart anders kunnen huilen als ik over en van hen hoor? Zou ik anders de zoete troost mee ervaren als ik hun bemoedigende getuigenissen over Gods werk in en door hun leven hoor? 

Een paar vragen die in dit hoofdstuk naar voren komen, die het overdenken waard zijn:

• Willen we ons identificeren met een Kerk die wereldwijd gezien niet populair of machtig is?
• Willen we horen bij het lichaam van Christus, ook als dit veracht, vervolgd en in nood is?
• Of voelen we ons alleen goed bij het christendom in het Westen? Vrij, geaccepteerd, hier en daar wat invloed op de maatschappij en politiek, verzekerd van stevige organisaties en mooie gebouwen.

Wat maakt de gedachte dat jij zelf bij de vervolgde kerk hoort, bij jou los?

Lekker huishouden

Ken je deze koe? Wij zijn inmiddels dikke vrienden! Ik ga je er iets over vertellen, misschien heb je er ook iets aan. Al een poosje ben ik op zoek naar iets wat me blijvend zou kunnen helpen het huishouden goed en structureel bij te houden. Het is niet zo dat het hier altijd een chaos was, want na 17 jaar gezinsleven heb ik daar echt wel iets van opgestoken en in praktijk weten te brengen.

Senegal

In de rechterbalk van deze blog kun je een paar blogs vinden van zendingswerkers. Zo ook het blog van Jan en Tabitha. Zij zijn vanuit onze gemeente uitgezonden naar Senegal. Een van de projecten die zij op zich hebben genomen is het bekend maken en promoten en meehelpen van een Senegalese muziek/zangband.
De afgelopen maanden zijn zij druk bezig geweest met het maken van onderstaand filmpje over de verloren zoon. Het is leuk om te zien hoe anders het is dan wij gewend zijn. Je kunt het mooi vinden of niet. Maar bedenk dat het door veel Senegalesen gezien en over gehoord wordt, doordat het op tv uitgezonden wordt en via internet te vinden is. Wil je meebidden, dat veel mensen uit dit land, overwegend moslims, God als Vader leren kennen, die op de uitkijk staat, wachtend op verloren zonen en dochters? 

Wil je de hele blog van Jan lezen, dan kan dat door in de zijbalk te klikken op Familie Kieviet in Senegal of gelijk maar op deze link:-) 

Buitensporig genieten

Vannacht dacht ik aan Jezus als mijn (onze) hemelse Bruidegom. En ik dacht aan afgelopen zondag toen even de vraag ter discussie kwam of we elkaar in de hemel zullen herkennen. En dat het huwelijk met onze man of vrouw alleen iets is wat hier op aarde is. Op die manier zullen we elkaar niet meer kennen. 

Spijtig… of niet?

God is sterk genoeg!

Wat een enorme angst kon me in zijn greep krijgen, als ik als kind verhalen hoorde over vervolgde christenen. En wat kan angst verlammen! Vragen die me, met de nodige angst voor de antwoorden, achtervolgden (ook een soort van vervolging) waren: 'wat zou ik doen als ik in die situatie was?' 'Zou ik staande blijven?' 'Zou ik de moed hebben om Jezus niet te verloochenen?' 
In dit (welkom)blog heb ik deze vragen ook al genoemd, met daarbij de opmerking dat dit verkeerde vragen zijn waarmee we onszelf martelen! 
De vraag is: 'Wat kan Jezus in en door mij heen doen?'


Deze vraag geldt voor alle tijden, niet alleen voor tijden van vervolging. Als kind hoorde ik de verhalen en ook later kon ik er nog bang van worden, maar één ding heb ik toen totaal over het hoofd gezien. Dat is die innige relatie met, die liefdevolle zorg en aandacht van Jezus in dié situaties en in mijn situatie nu. 

Vandaag lees ik van een vrouw uit Mozambique, gevangen gezeten onder zeer moeilijke omstandigheden*. Zij zegt:

'Als wij vervolging en de gevolgen daarvan schuwen, zeggen we eigenlijk dat we niet geloven dat God sterk genoeg is ons door de beproeving heen te helpen.'

En even later:

Ik was zwak, maar Hij was sterk. 'Met Zijn vlerken beschermt Hij u, en onder Zijn vleugelen vindt gij een toevlucht' (Psalm 91: 4). We hoeven nooit bang te zijn, wat de omstandigheden ook zijn, want Hij is bij ons. De Psalmist sprak uit eigen ervaring. Dat doe ik ook. En dat mag u ook doen.

Omdat we tijdens een cursus in onze gemeente aangemoedigd worden om Bijbelteksten uit ons hoofd te leren, heb ik er één op de afzuigkap geplakt:

U hebt nog geen enkele beproeving doorstaan die de menselijke maat overschrijdt. God is getrouw; Hij zal niet toelaten dat u boven uw krachten beproefd wordt. Met de beproeving bepaald Hij ook de uitkomst, zodat u haar kunt doorstaan.1 Johannes 1: 9

Vandaag ben ik opnieuw bemoedigd door een christin die in gevaar verkeert door haar geloof in en liefde voor Jezus. 
Opnieuw word ik er aan herinnerd dat Gods Woord wáár en betrouwbaar is en het déze dingen zijn, die ik moet bedenken!

Ja, God is mijn Helper!

God is mijn Schild, 

mijn Toevlucht, 

mijn Vesting, 

mijn Schuilplaats,

mijn Redder!

Alle dagen van mijn leven!

Nog een laatste bemoedigende gedachte, die ik ooit in een andere blog over een Schuilplaats schreef:

Als je ergens schuilt, dan betekent het dat iets anders de klappen opvangt en dat dat andere je beschermd tegen wat dan ook. En die gedachte laat zien hóe kostbaar Gods liefde voor mij, voor ons is. Het kostte Hem zijn Zoon. Hij heeft het oordeel over zich heen gekregen. Daar hangt Hij met uitgespreide armen, vleugels waaronder we mogen schuilen.

*Uit: 'Elke dag geboeid' 

Eenvoudig leven (10)

Het 10de stukje over eenvoudig leven. 
Tijd om alles eens op een rijtje te zetten:

Opruimen, hoe dan ook, waar dan ook!

´Wat gaat u vandaag doen?´ vraagt mijn oudste zoon belangstellend tijdens de lunch (zijn ontbijt).