Optimist die ik ben!

Vandaag begin ik met jullie te verwijzen naar een jonge blogger. Het is de moeite waard om zijn blogs te lezen en te bekijken. Ik krijg zelf altijd een beetje een brok in mijn keel van de openheid en kwetsbaarheid van getuigenissen van jonge mensen. Deze blog is van Matthias, hij is 15 jaar en zit in onze gemeente. Ik wist niet eens dat hij een blog had! Hij heeft een pittige tijd gehad de laatste weken en eigenlijk jaren, je leest dat in de blog waar de link je naar toe brengt. Andere blogs bestaan vooral uit mooie natuurfoto's en zijn gedachten erbij.

Een poosje terug las ik hoofdstuk 5 uit het boek 'Ademruimte' van Matthijs Goedegebuure. Het is een heel kort hoofdstukje. Het gaat over het hebben van een Godsbeeld, toekomstbeeld, wereldbeeld en zelfbeeld. Bij 'toekomstbeeld' staat: 'Als ik naar mijn toekomst kijk voel ik vertrouwen. Ik zie een Weg vol aanwijzingen, oplossingen, uitdagingen en rustplaatsen. Ik heb er zin in!'
Daar móet ik even aan terug denken, nu ik gisteren in een soort van roman ben begonnen:

Het valt wat heftigheid betreft nog best mee. En toch doet het veel met me, het lukt me veel te goed om me in te leven en dat doet me meestal niet veel goed. Ik word er onrustig en angstig van en als ik niet oppas lijd mijn stemming er onder, optimist die ik ben! En nogmaals, dit boek valt nog mee! 

Daarom was ik zo blij dat ik dat hoofdstukje heb gelezen waar ik regelmatig aan terug denk. Dat kalmeert mijn gedachten, helpt me weer alles in het juiste perspectief te zien en te leven met hoop en goede verwachtingen. Ik moet afleren zo in de huid van een ander te kruipen en mezelf met anderen te vergelijken. Ik kan maar beter mezelf blijven en de weg gaan die God me wijst. Dat is al een hele kunst op zich en ik heb er mijn handen vol aan! Ik citeer alleen de twee wereldbeelden nog die Matthijs in zijn boek geeft:

1. Als ik naar de ander kijk voel ik enthousiasme. Ik zie iemand die heeft wat ik niet heb, en iemand die niet heeft wat ik wel heb. Alles is dus mogelijk.
2. Als ik in mijn agenda kijk zie ik mogelijkheden. Enorme mogelijkheden om te zaaien. Dank U Heer!

Dit helpt me enorm om me te beperken tot mijn leven, zonder de hele wereld op m'n nek te nemen en onder de grote druk daarvan te bezwijken! Misschien heb jij er ook iets aan. 

Ik hoop het.

Nu gauw zorgen dat mijn was niet weer nat word buiten in de regen...

Vandaag is de dag!

Eigenlijk had ik gezegd dat ze niet meer met water mocht spelen. Maar ik keek uit het raam en zag een dansend meisje, spelend met de Chineesjes èn met water! 

   

Even wist ik weer hoe het voelt om klein te zijn, te leven bij het moment en te genieten van het leven. Heerlijk! En natuurlijk wilde ik dat moment niet verstoren.

Vaak word ik 's ochtends wakker en dan denk ik: 'weer een nieuwe dag!' en zo ook 's avonds: 'Weer een dag voorbij!' Het dringt dan tot me door dat 'vandaag' dé dag is! Wil ik het leven leven, dan moet ik dat vandaag doen! Het heeft geen zin om in het verleden te blijven hangen of me zorgen te maken over wat nog gaat komen. Vandaag is de dag die God ons heeft gegeven, is dat niet heerlijk?!

En dan laat ik dat kleine meisje van 3 zich maar voor de tweede keer nat maken, wat geeft het eigenlijk?

Gisteren heeft R (16) zich ingeschreven voor een DTS in Australië. En vanochtend kreeg hij een toezegging van een groot bedrag! Wat een bemoediging, wat een avontuur! Dat zijn mooie momenten waarin God heel duidelijk laat zien dat Hij er achter staat en met hem mee gaat. Dat is niet alleen belangrijk voor hem, maar ook voor zijn moeder!:)

Elke ochtend mag ik een lege dag in Gods hand leggen en elke dag vult Hij die! Voor Zijn eer, voor Zijn heerlijkheid, voor Zijn toekomst!

Zwaardgevechten, onkruid en kinderen die bloggen

Vorige week werden er zwaardgevechten gevoerd in de tuin. De zwaarden zijn niet van ons, we hebben zulk speelgoed altijd een beetje uit ons huis gehouden. Ook pistolen hebben we de kids nooit gegeven. Het was daarom ook een beetje ironisch dat juist onze oudste koos voor een legeropleiding! Maar dat is inmiddels van de baan en voor hem zelf blijkt het een opluchting te zijn. En voor onze ouderharten ook, al hadden we hem niet tegengehouden als het iets was wat hij graag zou doen.

De moestuin, ik heb het de laatste week een beetje ontweken. Maar onze trampoline staat daar ook en de meiden vroegen elke dag wel of we er heen gingen. Ik wilde niet omdat het me echt een beetje moedeloos maakt. Heb ik een poos terug al het onkruid eruit getrokken, zit het nu alweer helemaal vol! Dat is natuurlijk heel normaal, maar op het stukje waar we vorig jaar zaten, groeide bijna geen onkruid. Gisteren ben ik toch gegaan met een vriendin die precies naast ons stukje ook een tuintje heeft. Al kletsend schoot het best lekker op. Het was nog lang niet klaar, maar de lucht werd al aardig grijs en donker. Ik had er geen idee van wanneer ik de aardappels eruit kon halen. Dat was het experiment van dit jaar. Ik had al heel lang krieltjes in de keukenla liggen die al wortel schoten en die heb ik toen in de grond gestopt. Gisteren kon ik mijn nieuwsgierigheid niet langer bedwingen en heb ik een kijkje onder de grond genomen. Ik was aangenaam verrast, zo leuk is dit, hier doe ik het voor! En toen ook maar gelijk wat wortels uit de grond gehaald en wat sla. En m'n 'buurvrouw' maakt me attent op de radijs die ook al goed was. Daar heb ik er ook nog van uit gehaald, maar ben ze vergeten mee naar huis te nemen. En dit is nog niet alles. Er zijn nog meer aardappels, wortels en sla. Er groeit ook nog andijvie, en er zijn al 3 mooie pompoenen zichtbaar. Als ik vanmiddag nog tijd heb, ga ik er misschien nog even heen. Maar of ik het volgend jaar (als het kan) nog een keer doe... ik weet het nog niet.

De frambozen in de tuin doen het niet goed. De blaadjes worden helemaal opgevreten, ik denk door slakken. Weet niet zo goed wat ik er mee moet. Laat het maar even een wintertje staan en kijken of er in het voorjaar nog iets van over is.

Nu ga ik nog even binnen wat experimenteren. Heb in een grote glazen pot komkommerzaadjes gedaan. Ik denk en hoop dat het minikomkommertjes zijn. En ik hoop ook dat het wat gaat worden. Als er maar niet zo'n grote boom uit komt!

Tot slot, er zijn een heel aantal kids en jongeren die ook bloggen. Ik vind het leuk om elke week één van hen aan jullie door te geven. Neem eens een kijkje en geef ze wat bemoediging in blogland!

Deze blog is van Roos. Ze is 9 jaar en blogt veel over de natuur en andere dingen die ze meemaakt. Het is nu een speciale tijd voor haar familie, heel leuk om te lezen!

En dan ook maar gelijk de blog van haar moeder erbij:)

Ken je zelf ook kinderen/jongeren die bloggen, wil je me de link geven? Ik vind het leuk om er een kijkje te nemen!

Zomer 2015 (25)

Gisterenavond lag ik in bed en las nog even een tekst waarnaar verwezen werd. 

Wat een geweldige bemoediging!

Ik kan me geen mooiere afsluiting bedenken van deze vakantie en tegelijk geen mooiere start voor een nieuw seizoen, waarin de hoeveelheid taken die ik op me heb genomen me soms een beetje overweldigd. 

Zo eindig ik deze vakantie. Elke dag was er genoeg genade! Ook op de dagen dat ik me daar niet zo bewust van was. Ik ben zo dankbaar, ook het komende jaar is er weer meer dan genoeg Ik hoop dat het jou ook bemoedigd!

And God is able to bless you abundantly, so that in all things at all times, having all that you need, you will abound in every good work.

En God is bij machte elke vorm van genade overvloedig te maken in u, zodat u, wanneer u in alles altijd al het nodige bezit, overvloedig kunt zijn in elk goed werk.

2 Corinthe 9:8

Zomer 2015 (24)

De vakantie is bijna voorbij. We genieten nog even van deze laatste week. Dat proberen we tenminste. Gisteren wilden we naar een of ander museum, maar toen we daar aankwamen bleek die gesloten te zijn. Ik bedacht dat een kringloopwinkel alles wel goed zou maken, maar die was ook dicht. Hoewel het jammer was, was het toch gezellig in de auto en eenmaal thuis werd er leuk gespeeld.

We doen veel spelletjes rummicub en bingo.

Vorige week kochten we via marktplaats zo´n grote Ikea-kast voor weinig geld en er zaten nog een paar dozen bij ook. Ik kreeg spontaan visioenen van een opgeruimd huis! S kan nu ook heerlijk boven spelen en het is voor haar makkelijker om ook alles weer op te ruimen.

We hebben ook nog bramen geplukt. De emmer zat bijna vol! Hier niet meer, want we hebben er iemand anders ook nog blij mee gemaakt.

Van m'n moeder kregen we 4 3-D puzzels. L is er al flink mee bezig geweest. Het lukt me nog niet zo goed om er voor te gaan zitten, wil nu eerst de babydeken voor m'n vriendin afhaken.

Vandaag genieten we van de baby in huis! Alle meiden willen haar vasthouden en allemaal willen ze haar de fles geven en allemaal willen ze haar verschonen.

Zomer 2015 (23) (huishoudblogje)

Vol goede moed ben ik weer over het huishouden! Echt waar. Misschien blijf ik altijd wel op zoek naar 'de manier' die het beste bij mij past. Voor nu heb ik echt iets gevonden, waarvan ik hoop dat het heel lang zal werken. Deze week begon ik elke dag met het lezen van een hoofdstuk uit Efeze. Ik schrijf alles in steekwoorden/zinnen op wat ik mooi van, hoe het leven als kind van God er uit ziet. En dat is niet weinig. Er zit zoveel rijkdom in! In het eerste hoofdstuk was het vooral 1 vers dat eruit sprong en waardoor ik op deze nieuwe manier van huishouden ben gekomen. En het is niet alleen het huishouden dat er onder valt, maar eigenlijk alles.

Efeze 1: 11
'Hem Die alle dingen werkt overeenkomstig de raad van Zijn wil'

Zo werkt God, en het gaat hier over iets wat al voor de grondlegging van de wereld vastgelegd werd.

Ik merk dat wanneer ik 's ochtends de tijd neem, dat ik dan het meest scherp heb, wat ik die dag wil doen. In huis, met de kinderen, voor de kerk enz. Ik begon dus 's ochtends alles op te schrijven. Maar zo aan het begin van de avond was ik moe en had ik écht nergens meer zin in. Ik wilde nog maar één ding en dat was vroeg naar bed en slapen! Toch stonden er nog wat dingen op m'n lijstje. Mijn 'wil' was totaal anders geworden dan die ochtend! Na alle laatste restjes moed bij elkaar geschraapt te hebben heb ik m'n lijstje afgewerkt, waarna ik moe maar voldaan m'n bed in kroop en heerlijk in slaap viel.

Er zijn een paar dingen die ik de dagen daarna anders heb gedaan. Ik moet niet téveel op m'n lijstje zetten. Daar verkijk ik me gauw op. Er zijn namelijk altijd (onvoorziene) dingen die er tussendoor komen en die ook moeten gebeuren. Het tweede is, dat ik voortaan wil voorkomen dat ik 's avonds nog heel veel dingen moet doen. Dus probeer ik 's ochtends al zoveel mogelijk te doen. 's Avonds kan ik dan bv gezellig een spelletje doen met de kids of verder gaan met een babydeken haken die volgende maand klaar moet zijn. Als ik daar 's ochtends aan denk en belangrijk vind dat het gebeurt, schrijf ik het allemaal op.

Ik neem de vrijmoedigheid om elke dag alle dingen uit te werken overeenkomstig naar 'mijn' vernieuwde wil (En ik dánk God daarvoor!). Vaak weet ik wel wat goed is om te doen, maar laat me even vaak weerhouden omdat ik er echt even geen zin in heb of omdat ik moe ben of iets leukers heb bedacht. Vanochtend las ik in Efeze 4 dat we ijverig moeten zijn om het goede te doen met onze handen. Wat een inspiratiebron is dit, ook zeker voor vrouwen, die een huishouden moeten runnen! Daar komt bij dat het me ook echt voldoening en vreugde geeft om zo bezig te zijn. Het huis zie ik schoner en opgeruimder worden, als dat niet iets is waar je blij van wordt! 

Zomer 2015 (22)

De conferentie was heel fijn en goed om er te zijn! Ik heb er beslist geen spijt van. Mijn hoofd zat af en toe wel heel vol, omdat we zoveel binnen kregen. Ik heb zoveel mogelijk op geschreven. Het is onmogelijk om alles door te geven. Maar ik zal hier gewoon een paar losse pareltjes delen.

• In Joh. 1:18 staat: 'Niemand heeft ooit God gezien, de Eniggeboren Zoon, Die in de schoot van de Vader is. Die heeft Hem ons verklaard.
  In Joh. 13:23 staat: 'En één van Zijn discipelen, die Jezus liefhad, lag aan in de schoot van Jezus.'
  Alleen Jezus kan ons de Vader openbaren. Zo mogen en kunnen wij de schoonheid en glorie van Jezus verspreiden. We mogen Jezus zien, zoals Jezus de Vader zag.
• De boom des Levens is het Leven van Christus. Al vanaf het allereerste begin was het Gods verlangen dat we van Hem zouden leven.
• In Joh. 1: 26 wijst Johannes naar Jezus en zegt: 'Zie het Lam van God, dat de zonden van de wereld wegneemt.' In Joh. 1:36 zegt hij: 'Zie, het Lam van God!'
  De eerste keer ziet hij vooral het werk dat Jezus zal doen. De tweede keer is het Jezus Zelf die al Zijn aandacht vasthoudt.
• The Lamb is everything! He came to wash our sins away. Now He allows us to forget our shameful past! 
• The disciples participates in the miracle through serving others. The basic life is to serve. Not my work, but the Lords! I give what the Lord gives me.
  You will be satisfied and grow by serving. (Joh 6:1-15)
• They thought 'no death is the best'. But the Lord said: 'Death and Resurrection is the best!' 
• Als Jezus had gezegd 'Kom uit!', dan zouden alle doden uit hun graf gekomen zijn. Daarom zei Jezus: 'Lazarus, kom uit!'
• The cross is not only shame, but also Glory. The light of the cross no longer hurts us.
• Parents love are pure, unconditional, but not till the end. Gods love is the uttermost, till the end. Also the love in a marriage, it's pure and unconditional, but till death, not till the end. The Lord never allows to seperate us from His love, His love is till the very end, till all eternity.
• Love is something you do now, not in future!
• Those who are pure in heart are blessed and may will see the Lord. Not those who are clear in mind!
• We forget that love is a story of death and resurrection!
• The power of the Holy Spirit is the power of death and resurrection. It's the power of the cross!
• Not only the Lord wants us to be crucified, but also to be resurrected!
• We do not wait for our death, but for the returning of our Lord Jesus Christ.

Dat waren een paar punten die er uitsprongen. Ik denk dat ik het Evangelie van Johannes nooit meer hetzelfde als voor de conferentie zal lezen. Er is nog veel meer over te zeggen, maar soms is het beter om er maar 'gewoon' uit te leven.

Hier thuis ging het ook allemaal goed. Ik was ook blij om weer thuis te zijn, zelf de was weer te doen en er gewoon te zijn. Zo langzaam aan komt het nieuwe schoolseizoen ook weer in beeld. Er worden hier al boeken gekaft en de eerste vergaderingen zijn ook al weer gestart. Alles heeft z'n tijd!

Conferentie dag 1

Het is pauze, een heerlijke, warme, Chinese maaltijd staat voor ons klaar. Helemaal aan het einde van de tafel liggen boterhammen en plakjes worst en kaas. Maar mijn bord ligt al vol en dat vind ik helemaal niet erg. Ik zoek een rustig plekje. Terwijl ik mijn bord neerzet neemt een oude man tegenover me plaats. Ik doe een kleine poging tot een gesprek in het Engels, maar nee, dat gaat ´m niet worden. Na een paar minuten zegt hij vrolijk: 'Halleluja! Amen!' Ah ja, dat begrijp ik wel en zeg vriendelijk 'Halleluja' terug. Daar blijft het bij. Later komen er nog drie mannen aan de tafel zitten en even vraag ik me een beetje ongemakkelijk af of dit in deze cultuur wel gepast is. Ik laat het maar zo en van binnen lach ik om het geslurp en gesmak van mijn tafelgenoten. Gepraat wordt er niet, maar gecommuniceerd wel. Het eten smaakt goed, ik ben het helemaal met ze eens...zij het in stilte.

Het is zo fijn dat ik tussen de bijeenkomsten door even alleen kan zijn in het huis van vrienden, nu zij op vakantie zijn. maar is dat nou niet gek? Dat doe je toch eigenlijk niet? Zeker niet zo dicht bij eigen huis. Nog nooit iemand ontmoet die dat deed...
Allemaal stemmetjes die me onrustig maken. Ik weet maar één weg en bid om de rust van God hierover. Als ik m'n tas pak om te gaan, valt mijn oog weer op een kleine zwarte steen in een rieten mandje. Nu zie ik de letters pas die er op staan: 'SHALOM'. Vastberaden schudt ik alle twijfel en onrustwekkende gedachten van me af en 'pak' deze SHALOM met beide handen aan.

Moeizaam probeer ik me door de eerste zeven hoofdstukken van het Johannes Evangelie te worstelen. Het is het huiswerk dat we kregen voor morgen en ik wil het graag goed doen. Wat zijn die hoofdstukken lang en wat heb ik een hoofdpijn na deze intensieve dag. Zou dit dan zo'n moment zijn, waarop ik m'n Bijbel met een gerust hart dicht mag slaan, niets meer moet en mijn moede hoofd mag neerleggen aan de 'boezem van Christus'? 

Mocht je nieuwsgierig zijn naar de inhoud van de bijeenkomsten en vanwaar die laatste zin komt? Dan kun je hier luisteren naar de ochtendstudie en hier naar die van de middag. Morgen om half 10 en om half 3 kun je zelfs live meeluisteren op dezelfde site!

Zomer 2015 (21)

Na een potje monopoly pakken ze allemaal een boek! Ze hebben het virus te pakken!:)

Komende dagen ga ik naar een conferentie. We gaan door het hele Evangelie naar Johannes. 's Ochtends en 's middags is er een bijeenkomst. Dat is mijn vakantie-uitje dit jaar. Ik heb er ontzettend veel zin in! Tussendoor ben ik in het huis van een vriendin, waar we de planten water geven, omdat ze op vakantie zijn. Zo heb ik ook even tijd en rust om alles te laten bezinken en er over na te denken. Slapen doe ik wel thuis, gewoon lekker in m'n eigen bed! Ik weet nog niet hoe het met het bloggen zal gaan, misschien stap ik er een weekje tussenuit.

Als S straks op bed lig, wil ik nog even naar het tuintje. Kijken of er al iets zichtbaar wordt van de zaadjes die ik een poosje terug in de grond stopte. En er zal vast ook nog wel wat onkruid te wieden zijn, maar het is zondag, dus neem ik ook m'n boek mee. De meiden vinden het heerlijk om zolang op de trampo te springen.

Nog even over de give-away, de uitslag heb ik al bekend gemaakt, maar voor de zekerheid nog even een linkje ernaar.

Give away winner

Petrina Wols

Gefeliciteerd!

Stuur je adres even naar cjvanvuuren76@gmail.com

dan stuur ik het boek volgende week naar je op.

Zomer 2015 (20)

We beginnen deze keer maar even met de kringlooptips voor iedereen die in de omgeving van Rotterdam woont. Wij gaan vaak naar Barendrecht, Zwijndrecht, Dordrecht, Gouda... die kant een beetje op. Het is een eindje rijden, maar dan heb je ook echt leuke, grote kringloopwinkels van 'Opnieuw & Co'. Je kunt ze op internet makkelijk vinden waar ze zitten! In Rotterdam zelf, zitten er een paar van 'Piekfijn', die zijn ook leuk.

Gisteren was een heerlijk lummeldagje, waarin we meer gedaan hebben dan ik had gedacht. Gewoon de meidenkamer weer eens flink aangepakt. Alle schoolboeken en papieren van het afgelopen jaar in een vuilniszak gedaan en het bureau opgeruimd. Dat leverde een hele volle zak op! Toen alle kleren van S een andere plek gegeven. Ze lagen op de twee onderste planken van de kast, waardoor ik elke ochtend gelijk wat gymnastiek kan beoefenen, maar een beetje onnodig. Dus die liggen nu wat planken hoger. Toen mopperde ik een beetje op mijn man, waarom heeft hij dat driedubbele stapelbed nu aan die kant van de kamer gezet, zo vlak voor de kast? Helemaal niet handig. Nou ja... blijkt dat ik dat echt zelf zo wilde! Dit was allemaal gisteravond pas.

Maar we begonnen de dag met een heerlijk bakje koffie en een nog lekkerdere donut! Wat had ik daar al lang zin in, en helemaal na het lezen van deze blog!

Het wasritme zit er goed in de laatste tijd. Elke ochtend en avond werk ik het zoveel mogelijk bij. En bijna altijd heb ik een goede hulp! 

Vanmiddag kwamen onze Chinese buurtjes weer eens gezellig binnen. Er werden spelletjes gespeeld en cakejes gebakken en er was niet zo heel veel geduld om te wachten tot ze klaar waren.

Ondertussen lees ik verder in 'A cry in the wilderness' van Keith Green. Ik laat jullie weer een stukje meelezen:

 Do you know how Paul encouraged his converts? How he cheered them up?
'Through many tribulation we must enter the kingdom of God.'
That's what Paul did to strengthen and encourage the disciples. He told them they'd enter the kingdom through many tribulations. Tribulations - as in trials, hardships, disappointments, heartaches and rejection -
Is that an encouraging word for Christians today?
If I sayd to you:
'I want to encourage you, I want to strengthen you: I see many trials ahead for you!'
I don't think you'd be encouraged at all. You'd probably think, 'God had forsaken me. Where are my blessings? I'm cursed!'
There are many things we don't want to hear in the church today. We don't want to hear anything that upsets us, makes us uncomfortable or shakes our self-centred, self-sufficient lives. The attitude of the early church was as different from that of today's church as nigth is from day. They saw trials as a wonderful time of training for the Lord. We look at them as an infringement on our lives. Too often, we attribute God's work in our lives to the devil, because what God is doing hurts. And we have false prophets who prophesy that God wants us to  enjoy outward peace and prosperity. But the Bible tells us we will have inner peace and outer turmoil.

Suffering is a blessing. Scripture says so. I think God wants more disciples like Paul. Paul embraced suffering and went forward in the Lord's strength, reaping the internal benefits of its work in his life - peace, joy, inner freedom. He knew the purpose of suffering in his life. That was Paul's secret, and it needs to become our secret, too.