dinsdag 24 juni 2014

20 dagen EGO, dag 16

Kurdistan
Pinterest

Zoals bijna altijd staat de deur open en kan ik zo naar binnen lopen. Dit huis en de mensen die er wonen zijn me dierbaar geworden. Ik doe mijn schoenen uit en loop naar binnen, iemand brengt me een glas water en ik neem het dankbaar aan. Al gauw is het tijd en worden we gevraagd naar beneden te gaan. In het huis dat 4 of 5 verdiepingen telt is in de onderste verdieping een gebedsruimte gemaakt. Het is een mooie, kleine ruimte, waarin tegen de muur matrassen en kussens liggen waar je op kunt zitten. Ik neem plaats, krijg een Bijbel en kijk naar een mooie foto waarin een broeder of zuster gedoopt wordt. Na de opening door de man des huizes, neemt de vertaler van de Armeen die zal spreken, zijn muziekinstrument en zingt hard en krachtig een lied. Ik verbaas me over het volume en stel me voor dat Jezus ook een harde stem gehad moet hebben om zoveel mensen op de berg te kunnen bereiken. Dan neemt de spreker het woord. Hij verteld over zijn bekering. Over hoe ontzettend belangrijk het is dat we niet alleen maar 'hoorders' van het Woord zijn, maar dat we het toepassen in ons leven, dat we ons afkeren van zondige gewoonten en ons bekeren tot God, zodat Hij ons leven echt kan veranderen en het zichtbaar is voor anderen. Voordat we aan anderen uitdelen, zo wordt ons verteld, moeten we zorgen dat we eerst zelf vol zijn van God. Ik luister, het ontroerd me... ik weet niet zo goed hoe ik het moet omschrijven, maar het is zó krachtig, dat ik me even kan voorstellen dat mensen er álles voor over hebben. Even denk ik: 'wat me ook ooit nog zal gebeuren, dit kunnen ze me nooit meer afnemen!'
Dan gaan we bidden, iedereen bidt door elkaar, ik kan me nauwelijks op m'n gebed concentreren, ik luister naar de man die de naam van Jezus in het Arabisch al zingend aanroept, ik luister naar de smeekbeden die opgezonden worden in allerlei talen en in allerlei geluidsniveaus... Ik wil niet achter blijven, wil dat mijn gebed zich mengt met deze gebeden. Het verdriet, de verlatenheid, de angst van de mensen in het Midden-Oosten waar het nu zo onrustig is, onze broers en zussen daar, die vluchten voor hun leven, is het mijn eigen hart dat naar hen uitgaat of is het het hart van Jezus Zelf dat ik in me voel kloppen? Het lukt me niet om zelf iets zinnigs te bidden, ik pak m'n Bijbel en lees de Psalmen als gebeden hardop mee.
Dan wordt het ineens stil, alsof het was afgesproken... dan bidden we om beurten, de manier waar ik het meest vertrouwd mee ben. Tot slot bidden we voor Nederland, hoe lang leven wij nog in vrijheid? Ik weet het niet. Voelde ik altijd een angst als hierover gepraat werd, nu klamp ik me vast aan de tekst die in de opening genoemd werd, Johannes 14: 27:
'Peace I leave with you. My peace I give to you, not as the world gives do I give t you. Let not your heart be troubled, neither let it be afraid.'
Na afloop worden er nog een paar liederen gezongen in een taal die ik niet begrijp. Dan is het tijd, ik loop naar boven, trek mijn schoenen weer aan en fiets naar huis.

Morocco
Pinterest

Deze avonden zetten mijn leven altijd een beetje op z'n kop.
Gezellig? Dat is het woord gewoon niet voor het Leven dat Jezus ons geeft!! Het is risicovol, het is waarheid, het is liefde die tot het uiterste gaat, het is krachtig, écht, hartstochtelijk, vol passie en vol vuur.
Gezellig? Ik kan er even niets mee na deze avond. Vandaar dat het wat langer duurde voor er weer een blogje kwam. Maar als ik 'gezellig' niet als hoofddoel zie, maar als een door God gegeven gave om te genieten van het leven en al het goede dat er in is, zoals Prediker dat maar blijft herhalen. Als ik het zo zie, dan gaat het wel weer.

Arabic coffee.  So beautiful!
Pinterest

Ik wil nog even iedereen bedanken voor de hartverwarmende reakties op de vorige blog! Dat deed me erg goed!! Al diezelfde dag kwam de persoon in kwestie naar me toe om het goed te maken, zo goed!
Op dit moment een dochter die thuis is en even in de watten gelegd moet worden. Ik herinner me de keren dat ik ziek thuis bleef van school nog goed, dat was altijd gezellig en knus!

Eindelijk heb ik van een hele week alle bonnetjes weten te bewaren. In de volgende blog mogen jullie mijn boodschappenlijst bekijken!

Fijne dag iedereen! Dat de vrede van God je mag vullen!


1 opmerking:

  1. Oh Lieneke wat zou ik graag met je mee willen als ik dit zo lees! Ik hou van andere culturen, en van het hetzelfde geloof delen met andere culturen, zo boeiend en bijzonder. Kan me indenken dat zo'n avond veel 'in beweging' zet vanbinnen. Is het via Open Doors, zo'n avond?

    BeantwoordenVerwijderen

Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.