Vandaag kom ik nog even terug op die ´houtduifjes´ die vanochtend zo gezellig bij me kwamen in de tuin. Ik twijfelde bij het schrijven van m´n blog, maar ik dacht, ze zijn bruin..dat moeten toch gewoon houtduiven zijn! Maar nee, het zijn tortelduiven!
Op onze trouwdag kregen we een zelfgemaakt naambordje voor aan de buitendeur met daarop twee tortelduifjes (dat heb ik tenminste altijd gedacht, maar misschien waren dat wel houtduiven...).
Ik schrijf er niet vaak over, maar wil het er eens over hebben.
Het gebeurt niet zo vaak meer dat we samen zijn. De kinderen worden groter en gaan nog later naar bed dan ik. K. werkt van 's ochtends vroeg en komt pas tegen half 7 thuis. En er zijn tijden dat hij tot laat in de avond over moet werken en dan ook nog op zaterdag. Het is dan altijd even een strijd bij mij van binnen. Zal ik het maar gewoon accepteren of zal ik eens lekker moeilijk gaan doen? Dat laatste probeer ik weleens, maar ik vind er eigenlijk niks aan. De sfeer in huis daalt aanzienlijk en het blijft me de hele lange ganse dag bezighouden.
Alsof ik niks anders te doen heb!
Dus ga ik over op plan b. Als hij lange dagen maakt probeer ik een uitdaging te zoeken in zijn afwezig zijn en speur naar mogelijke positieve keerzijden. Één daarvan is dat ik met de kinderen veel vroeger kan eten en een langere avond heb, waar ik het nodige nog in kan doen. Een voorbeeld van een uitdaging is een bepaalde klus te klaren. Mijn vriendin haar man is nogal eens op reis en zij ging dan het schilderwerk binnen fixen en wilde dat af hebben voor hij terug kwam. Dat heeft me geïnspireerd...hoewel ik het 'gewone huishouden en normale leven draaiende houden' al uitdagend genoeg vind.
.
Ik zou nog allerlei dingen willen doen om het extra gezellig te maken als hij laat thuis is, maar in de praktijk is daar nog niet zoveel van terecht gekomen.
Ik heb ook geleerd dat het belangrijk is om ook(!) de leuke dingen van de dag te vertellen in plaats van alleen maar de vervelende akkefietjes met de kinderen of hoe zwaar ik het wel niet heb gehad die dag. Dat klinkt logisch, maar vind ik soms best lastig. Als het tijd is om te gaan slapen ben ik moe en als ik héél moe ben dan ligt het negatieve denken op de loer.
Er is nog genoeg waar ik aan kan werken, aan uitdaging geen gebrek!
En als ik dan aan het begin van een nieuwe week 's ochtends in de tuin zit en twee tortelduifjes zie, dan zie ik dat als een knipoogje uit de hemel en ben ik me ineens weer bewust en ontzettend dankbaar voor de liefde van en in mijn leven!
Van de week las ik een stukje van Robert Service en daar sluit ik deze blog mee af:
Honger niet zoals die van de buik,
die gestild kan worden met bacon en bonen.
Maar de knagende honger van eenzame mannen
naar een thuis en alles waar dat voor staat.
Een plekje bij het vuur,
ver van zorgen,
slechts vier muren met een dak erop.
Maar o zo boordevol vreugde en gezelligheid,
en bekroond met de liefde van een vrouw.
Mooi geschreven zeg. en herkenbaar tot op zekere hoogte. Ik weet van mensen in mijn oude straat die deden 1 keer per maand de kinderen vroeger eten, dan op tijd naar boven. en dan hadden pa en ma een laat diner thuis samen, een avond. Ik las laatst een stuk dat als de liefde/huwelijk tussen de vader en moeder goed zit de kinderen beter presteren. Kinderen voelen dat haar fijn aan of moeder soms moppert in haar hoofd of niet.
BeantwoordenVerwijderenJa, dat hebben we vaak gedaan. Maar nu zijn ze daar echt te groot voor en moeten ze ook nog heel zachtjes doen omdat hun zusje ligt te slapen. We kunnen wel wat makkelijker 's avonds samen een wandeling maken. Nu het langer licht is gaan we dat zeker weer doen!
VerwijderenOp de Marriage Course geleerd: een avond prikken, in de agenda zetten, tv en telefoon uit, kinderen naar boven sturen (uitleggen wat de bedoeling is natuurlijk, kinderen van die leeftijd begrijpen dat écht wel) en elkaar aandacht geven. In het begin voelt dit als een verplichting, maar zet je er even overheen en je hebt je uurtje aandacht voor elkaar.
BeantwoordenVerwijderenAls je geen tijd in je agenda vrijmaakt, en denkt: het moet spontaan, dan komt het er vaak niet van. En dan heb je dus helemaal niets....:-)))
Groeten, Jannie
Mooi geschreven en heel dichtbij gebracht. Wij kletsen iedere avond een uurtje bij. En dan niet alleen over negatieve dingen. Vooral de leuke dingen benoemen.
BeantwoordenVerwijderenIk vind jouw houding echt positief!
Herkenbaar stukje Lieneke. Het advies van Jannie is inderdaad heel waardevol (de hele Marriage Course trouwens ook. Misschien is dat ook een idee voor jullie?).
BeantwoordenVerwijderenWij prikken ook standaard één avond in de week voor ons samen. Daarnaast proberen we de meeste avonden wel even samen de dag door te spreken en dingen te delen.
Mooi zoals je het beschrijft. Positief blijven is inderdaad belangrijk.
Mooi geschreven, echt om over na te denken. En tsja,een goede sfeer in huis is echt wel belangrijK!
BeantwoordenVerwijderen