God gaat door met Zijn werk!

Ze (moslimvriendin) stopte twee pakken koekjes in m'n hand 'voor Pasen! Jullie vieren toch Pasen?'

'Ja zéker doen we dat. Jezus is opgestaan uit de dood, dat vieren we!!'

Ik liep naar de keuken en ze kwam bij me staan, ze straalde en zei: 
Wij vieren ook Pasen!! Ik geloof dat Jezus echt uit de dood is opgestaan!'
Ik kon mijn oren niet geloven...en of dat nog niet genoeg was, ging ze verder:
'En ik geloof ook dat Jezus op een dag terug zal komen!'
Ik weet dat dit niet heel erg gebruikelijke uitspraken zijn en vroeg hoe ze dat zo zeker wist.
'Ik lees boeken en weet nu dat Jezus opgestaan is uit de dood!' 
Nogmaals, haar ogen schitterde, alsof ze nog maar pas tot die ontdekking gekomen was. Iets te voorbarig zei ik: 'maar dan ben je christen!' 
nee nee, geen christen op die manier...
Nog een poging: 'geloof je dan ook dat Jezus de zoon van God is?'
'Nee... ik geloof niet in God in de manier van relaties, Vader en Zoon'

We praten nog wat verder, dronken koffie en waren blij elkaar weer eens te zien en tijd voor elkaar te hebben. 

Tijdens het praten kwam een paar keer naar voren dat er steeds gelovige mensen op haar pad komen, die getuigden van 'de Heer'. We haalden herinneringen op uit de tijd van de vrouwenochtenden, ze wist zich meer te herinneren dan mij en komt nog altijd verschillende mensen tegen, zo ook een Chinese vrouw, ze had haar verteld dat haar vader in China overal heen gaat om over God te vertellen en dat het soms gevaarlijk is. 

Toen ze naar huis was, ik de deur achter haar dicht gedaan had, wist ik wat ik had moeten vragen: 'Weet je ook waarom Jezus is gestorven en is opgestaan? Wat betekent dat voor jou persoonlijk?' Ik schoof deze gedachte gauw van me af, ik weet dat het van iemand komt die me een vreselijk schuldgevoel probeert aan te praten en ik wist ook dat ik gewoon mezelf mocht zijn en ik wist ook dat ik tijdens ons gesprek wel een paar keer het hele gebeuren in Gods handen heb gelegd, omdat ik niet wist wat ik moest zeggen. Wetend dat Hij bij machte is met de kracht van Zijn Heilige Geest door mijn gebrekkige woorden en daden heen te werken. En zo laat ik het bij Hem.

Ik prijs mijn Jezus en belijdt voortaan niet alleen dat Hij is opgestaan, maar:
Jezus, de Zoon van God, mijn Redder en Heer, is opgestaan uit de dood! Halleluja!
Er is vanochtend een zaadje van hoop in mijn hart gepland. Maar ook was ik gerust gesteld, als ik mensen uit het oog verlies, dan geldt dat niet voor God. Hij gaat door met Zijn werk!

Toch moet ik ook steeds denken aan een andere moslimvrouw. Ze kwam regelmatig in onze diensten, maar heb haar de laatste jaren niet meer gezien. Ik besluit ook voor haar te bidden en zou er niet raar van op kijken als ik ze binnenkort tegenkom. 
Als ik nu denk aan het boek van Joy Loewen en ik denk aan deze vrouw, dan moet ik bijna huilen. Nooit heb ik er echt goed bij stil gestaan dat het voor moslims vaak een héle lange weg is om de Waarheid te horen, te overdenken en aan te nemen en dat je ook vaak niet eens precies een moment daarvoor kunt aanwijzen en zie nu ook het belang van vriendschap met hen in. Dat is, ook in Gods ogen, waardevol! Zijn hart gaat naar hen uit, Zijn bloed heeft voor hen gevloeid!

Laat niemand denken dat hij/zij nu, na het lezen van een dergelijk boek, een fulltime bediening onder moslims moet beginnen. Dat gaat ook mij niet lukken. Maar misschien heb je al bestaande contacten. Dit boek (van Joy Loewen waar ik in een andere blog over schreef) heeft me in ieder geval geholpen daar weer eens anders naar te kijken. 

Ik wens jullie gezegende dagen toe!

Eenvoudig leven (2)

Want ofschoon de HEER bij u is,

hebt u Hem geminacht 

door tegen Hem te jammeren.

Leviticus 11: 20

The body of Christ

Iets waar ik vrijwel nooit bij stil sta als ik het Nieuwe Testament lees, is dat het grootste deel hiervan geschreven is door christenen die werden vervolgd om hun geloof in de Heere Jezus Christus.
Met name in het boek Handelingen wordt veel geschreven over de vervolging van de Kerk. De apostelen werden regelmatig bespot, verjaagd, bedreigd en gevangen gezet.
Honderd miljoen broeders en zusters in vijftig landen worden bemoedigd door teksten als: "Zij hebben Mij vervolgd, dus zullen ze ook jullie vervolgen."

De volgende illustratie heeft mij erg geholpen om me te verdiepen in de situatie van vervolgde christenen, iets voor hen te betekenen met de middelen die ik heb, niet in de laatste plaats door voor hen te bidden:

Als u eten kookt, kan het gebeuren dat u uw hand brandt aan een hete pan. Meteen na deze pijnlijke gebeurtenis komt uw hele lichaam in aktie. U trekt uw hand terug, u heeft pijn en roept 'au'. De huid rondom de wond probeert zich te herstellen en door de pijn bent u mogelijk de rest van de dag humeurig. Ergens in een uithoek van het lichaam (uw vingertopje) is er pijn, maar het hele lichaam is er bij betrokken. Zo wordt de Kerk wereldwijd 'het lichaam van Christus' genoemd. Eén lichaam. Als de Kerk in Noord-Korea pijn lijdt, dan hebben ze er recht op dat wij, die bij hetzelfde lichaam horen, met hen meeleven en meelijden. En als de Kerk in Nederland bemoedigd wordt, dan mogen we deze zegen delen met de Kerk in Noord-Korea.

We kunnen van vervolgde christenen leren dat onze relatie met God onmisbaar en kostbaar is. Zij getuigen daar ook van. Wij zijn Zijn lichaam, Hij is ons Hoofd, ook vandaag!

Voortaan zal ik onder elke blog schrijven waar ik de inspiratie uit heb gehaald, vaak gebruik ik hiervoor een boek. Deze keer is het het boekje '12 ontdekkingen van de Vervolgde Kerk'. Het is studiemateriaal voor gespreks- en Bijbelkringen en zelfstudie.

Eenvoudig leven (1)

Daar gaan we dan. Ik kies voor eenvoudige blogtitels, dat leek me wel toepasselijk. 

Inleiding Serie Eenvoudig Leven

Eenvoudig leven.

'Uitgezonden' door Corry Nap- van Dalen

Hoog tijd om weer eens een mooi boek onder handen te nemen! Een poosje geleden dit boek gelezen, boordevol wijsheid en ervaringen van zendelingen. Geniet van deze mooie citaten!

Als we voor ons pastorale werk naar een ver dorp moeten, proberen we vroeg in de ochtend op stap te gaan, zodat we niet op het heetst van de dag hoeven te lopen. En soms gebeurt het, dat we weggaan als het

Social Media

O jongens, wat een gedoe hier met die sociale media. Angstig-aangelegd als ik ben heb ik onze kinderen zo'n beetje alles verboden wat ruikt naar 'werelds gevaar'. Zo ook facebook, wat was dat voor nieuwe onzin? Bah, ga toch lekker buiten voetballen!

'Van vrouw tot vrouw' van Joy Loewen

Naar aanleiding deze blog kreeg ik bovenstaand boek als leestip. Zoiets hoef je in de meeste gevallen maar één keer tegen mij te zeggen en ik probeer het boek te bemachtigen en het te lezen.
Deze keer lukte dat erg eenvoudig door het bij de bibliotheek aan te vragen. Wat geweldig trouwens dat ze daar zo'n grote diversiteit aan goede boeken hebben!
Ik heb het nog niet eens uit, ben pas bij hoofdstuk 6, maar kan het wel blijven zeggen: 'wát een goed boek is dit!' En wat kan ik hier veel van leren. Ze schrijft alles uit eigen levenservaring en die is groot, maar zo dat ik op de een of andere manier mezelf erin herken. Hoofdstuk 1 begint bijv. alsvolgt:

Ik deed de kastdeur open en keek naar mijn gemakkelijke kleren. 'Wat moet ik aantrekken voor dit feest?' zuchtte ik besluiteloos. Binnen een uur zou ik een bijeenkomst van voornamelijk moslimvrouwen binnenstappen.

en even verderop:

Ik dacht aan mijn Iraanse vriendin, die tegen me lachte toen ik haar vertelde dat ik mijn haar niet verf maar het 'au naturel' draag. 'Jij bent vrij, Joy', zei ze jaloers, 'Zover ben ik nog niet.'
Maar toen ik op dat moment mijn kledingkast inspecteerde, voelde ik me niet vrij.

Het lijkt wel of ik zelf voor mijn kledingkast zie staan! Ze spreekt zichzelf daarna streng toe met een 'je hoeft niets te bewijzen!' 

Iets wat ik met betrekking op de aanslag op 9/11 nog nooit eerder bedacht had, was dit:

Ik zag hoe mijn moslimvriendinnen, die opmerkten dat ze individueel en collectief verfoeilijk waren geworden in de ogen van niet-moslims, zich de een na de ander terugtrokken in angst en schaamte. Sommigen van hen bleven een paar weken binnen, niet dapper genoeg om de buitenwereld met haar veroordeling onder ogen te komen. Ik kende zelfs enkelen die de namen van hun kinderen wilden veranderen... Het doet me pijn om te zien hoe ze beschouwd worden als gevaarlijke en verachtelijke mensen.

Hoe je je angst kunt overwinnen is een belangrijk thema in dit boek:

Mijn verhaal gaat voornamelijk over mijn vriendschappen met moslimvrouwen. Dit boek is geschreven voor de christen-vrouw die bang is voor moslimvrouwen, maar er oprecht naar verlangt om boven haar angst uit te stijgen en zich meer op haar gemak te voelen bij hen.

Terwijl ik lees denk ik terug aan de eerder genoemde blog, waarin ik geschreven had, weer eens gauw langs mijn (moslim)buurvrouw te gaan. Het was er nog steeds niet van gekomen. Maar gisteren had ik nog een uurtje voordat de kinderen uit school zouden komen en dacht ik er weer aan, dus deed ik mijn schoenen aan, pakte m'n 1-jarige dochter in m'n armen en stonden we voor de stoep. Ja, ze was thuis, ja, ze had wel even tijd. Ik deed mijn schoenen uit en kreeg een paar kleurrijke pantoffels aangeboden. Ik verbaasde me over m'n meisje, die deed alsof ze er elke dag over de vloer kwam, ze had het helemaal naar haar zin! M'n buurvrouw is natuurlijk geen vreemde, we zijn al vaker bij elkaar op de koffie geweest, maar het was lang geleden. Ze riep me in de keuken en wilde laten zien hoe ze 'dolma' maakt, een heerlijk gerecht wat wel vaker door de koerden in onze gemeente klaargemaakt wordt voor een picknick. Ik was dus één en al oor! Stel je nou toch voor dat ik deze kostelijke maaltijd met mijn Nederlandse handen zelf zou kunnen bereiden!! Zowel zijzelf als haar man, die zich er later bijvoegde waren ervan overtuigd, dat zij volgende week beter bij mij kon komen, zodat zij kon zeggen wat ik moest doen en ik het zélf klaar kon maken, dan zou ik het pas écht leren! Een tweede afspraak werd gemaakt. Ik dronk nog koffie uit het land van herkomst en genoot van dit contact. Waarom doe ik dit niet vaker?!

Tot zover deze blog. Misschien ben je wat teleurgesteld omdat het weinig met vervolgde christenen te maken heeft. Maar zoals al uit deze link 'lessen uit de vervolgde kerk' blijkt, gaat het ook voornamelijk om de lessen die we mogen leren. Ook de uitdagingen in mijn gewone, alledaagse, Hollandse leventje wil ik beschrijven. Er zijn zoveel lessen die we kunnen leren, maar als we ze niet op de een of andere manier in praktijk brengen dan heb je daar niet zoveel aan. En iedereen zal samen met God uit moeten maken of je er iets mee kunt en mag doen of al hebt gedaan en het wilt delen. Daarom ben ik ook benieuwd naar jullie verhalen, ervaringen en lessen! Als je die wilt delen, lees dan hier hoe je dit kunt doen!

Over bescheiden zijn en in het openbaar treden

Het gebeurt niet zelden dat ik, na het leiden van de aanbidding in onze gemeente, een sterke behoefte voel om alleen te zijn met God,

Ik geloof dat God kan doen wat Hij zegt dat Hij kan doen!

God kan doen wat Hij zegt dat Hij kan doen!

Een geestelijke zegen zijn

Ooit heb ik het dagboek 'Buitengewone toewijding' gekocht, dat is al jaren geleden. Ik ben een eind gekomen, maar heb het nog nooit helemaal uitgelezen. Er zitten best wel heftige verhalen tussen. Daar kan ik niet zo goed tegen.
Toch wint meestal de bemoediging die in zulke verhalen beschreven staan het van de nare dingen die ik lees. Maar tegelijkertijd ben ik me er van bewust dat er nog zoveel  niet af is, nog zoveel situaties, waarin nog geen sprake van bemoediging lijkt te zijn. In eerste instantie had ik de naam voor deze weblog anders gewild, namelijk: 'wordtvervolgd.blogspot', maar dat kon helaas niet meer. Het is niet bedoeld als gebiedende wijs, maar zoals je het zovaak na een verhaal ziet staan: wordt vervolgd... En als het erg spannend is kun je bijna niet wachten en raak je lichtelijk gefrustreerd over het feit dat het verhaal stopt, nét nu het zo ontzettend spannend is, nét nu de knoop op het punt staat ontrafeld te worden. Waarom dan als naam van deze blog? Om de eenvoudige reden dat het laatste Woord nog niet gesproken is. Als ik Openbaringen lees, dan zie ik een grote schare die in het wit gekleed zijn en als er gevraagd wordt, wie dat dat zijn, dan zijn dat degene die om hun geloof onthoofd zijn! De rillingen lopen over m'n lijf aan deze kant van het graf en dat zal altijd wel zo blijven, maar hen zó daar te zien staan, zonder angst en vrees, vol blijdschap en vol aanbidding voor hun opgestane Koning... dát geeft hoop, dat biedt perspectief!

Het dagboek staat al een aantal jaren in de kast. Er is echter 1 verhaal dat ik om de een of andere reden nooit vergeet. En dat zal ik hier even schrijven. Ik vind het geweldig bemoedigend en vraag me af of dit zomaar een bijzonder uitzonderlijk werk is of dat het iets is waar we in geloof om mogen vragen. 

"Zelfs toen de Roemeense dominee Richard Wurmbrand in een eenzame cel gezet werd zonder licht en geluid, ging hij door met preken voor een onzichtbaar publiek.
Na zijn wonderbaarlijke vrijlating uit de gevangenis en zijn uiteindelijke migratie naar de Verenigde Staten, schreef dominee Wurmbrand diverse boeken waarin hij zijn ervaringen in de gevangenis beschreef en de preken die hij maakte en overdacht tijdens zijn eenzame opsluiting. Na een paar jaar ontving hij deze brief:

Geachte Ds. Wurmbrand,
Ik ben opgegroeid in een christelijk gezin, maar ik ging de verkeerde weg op en ik eindigde uiteindelijk in de gevangenis hier in Canada. Ik wilde terugkeren tot God maar ik wist niet hoe, dus begon ik te bidden: 'Heere God, als er ergens in de wereld een andere eenzame gevangene is die U kent, wilt U mij dan alstublieft zijn gedachten geven.' Ik hoorde een innerlijke stem tegen me zeggen, dat ik stil moest zijn en erop moest vertrouwen dat God mij zou bereiken.
Als door een wonder hoorde ik iedere nacht een soort preek die van ver weg leek te komen. Ik kreeg berouw en na mijn vrijlating uit de gevangenis kwam ik uw boek, Sermons in Solitary Confinement (preken in eenzame opsluiting) tegen in een christelijke boekwinkel. Ik herkende onmiddelijk deze preken als dezelfde, die ik in de gevangenis had gehoord. Dank u dat u ze mij gegeven hebt!

Dominee Wurmbrand ontving nog twee andere brieven uit verschillende landen met bijna identieke verhalen. Engelen hadden werkelijk de preken gebracht naar anderen, die tot God riepen.

Er wordt weleens gezegd, dat christenen vaak engelen zonder werk laten zitten door hun gebrek aan geloof."


Tot zover het stukje. Het doet me denken aan 1 Korinthe 4: 9:

We zijn voor heel de wereld, zowel voor engelen als mensen, een schouwspel geworden. 

Laten we dit in gedachten houden als we alleen zijn. Zing eens een lied voor christenen die gevangen zitten in kampen, voor Asia Bibi, die pakistaanse vrouw, die al bijna 4 jaar opgesloten zit, gescheiden van haar man en kinderen, onzeker over haar toekomst. We hebben het weleens in onze gemeente gedaan, we zongen het volgende lied voor Noord-Koreaanse christenen: He knows your name!
En ik geloof er in, we hebben een stem in de hemelse gewesten. Er wordt vaak de nadruk op geestelijke strijd gelegd, maar laten we ook een geestelijke zegen zijn!

Een blog voor vrouwen en mannen

Wat is er toch al veel geschreven en veel gedacht over de juiste bijbelse verhoudingen tussen man en vrouw.

Reclamefolders

Verbaasd kijk ik uit het raam naar de zoveelste voorbijganger die de reclamefolders, die mijn zoon rondbrengt, meeneemt. Soms rijdt er zelfs iemand langs, die dan stopt en er met een heel pakket vandoor gaat!

Les 1: Verkondig het Evangelie overal

Al een poosje liggen de bladen van Open Doors en SDOK klaar om gelezen te worden.

Ik kom er maar niet toe. Geef zo gauw liever de voorrang aan wat luchtiger leesstof. Maar gisterenavond zat ik wat lui op de bank te zitten en dacht, nu moet het maar.
De verhalen raken me, zoals altijd. Dat deze dingen op dit moment gebeuren vind ik verschrikkelijk en onvoorstelbaar. Even een korte impressie uit beide bladen:

* Een vrouw uit Egypte bakt voor haar man een heerlijke taart, hoewel hun omstandigheden nou niet direct aanleiding geven voor een feest.

Met liefde had ze die aan haar man gegeven en hem daarbij verteld hoe dankbaar ze was dat hij haar al een jaar lang niet geslagen had!

* De vader van een chinees meisje van 16 werd gearresteerd omdat hij voorganger was. Zij wist echter niet de reden en dacht dat haar vader een crimineel was, dat heeft ze al die tijd geloofd, totdat er post van over de hele wereld kwam, met sommige kaarten voor haar persoonlijk, waarin stond dat haar vader een held was! Zij was er erg door in de war en is zelf een Bijbel gaan lezen, waardoor ze antwoord op haar vragen kreeg.

* Zelf weet ik nog goed dat ik het nieuws hoorde over de deelstaat Orissa in India, de wrede slachtpartijen. Ook nu nog dragen veel weduwen de gevolgen met zich mee, die zoveel meer achtergelaten hebben dan het bij mij heeft gedaan. Er is een oproep om deze vrouwen te bemoedigen met het sturen van een kaart.
Een 15-jarige jongen, wiens vader voorganger was, werd de vraag gesteld hoe hij al dat geweld ervaarde... Zijn antwoord:

Hij keek me aan en leek op zijn beurt enigszins verbaasd over mijn vraag. Heel rustig en weloverwogen gaf hij antwoord: 'Je hoeft niet verbaasd te zijn over deze dingen. Het staat toch duidelijk in de Bijbel geschreven: in de wereld zult u verdrukking hebben. Het is heel normaal dat je als christen met vervolging te maken krijgt. Het is niet iets waar je van hoeft op te kijken. De Bijbel staat vol met teksten dat het volgen van Jezus en vervolging bij elkaar horen.'

Bij ons afscheid zei hij tegen me: 'Life is a journey, not a destination.' Het leven is een reis, geen eindbestemming. Nog een diepe levensles om niet te vergeten.

* Een uitnodiging voor een kinderclubmiddag met een speciale gast uit Nigeria, verhalen uit de vervolgde kerk en leuke workshops zet ik in mijn agenda.

* De foto's uit deze bladen zorgen ervoor dat ze niet in de prullebak terecht komen. Ik besluit ze uit te knippen en afwisselend op te hangen op het prikbord.

* De ranglijst van Open Doors met 5 nieuwe landen uit Afrika en het leed dat daar is, maakt me bang voor de Islam. Maar dan volgt een artikel van Anne vd Bijl, die een bezoek brengt aan Pakistan en mensen oproept om vooral moslims lief te hebben. Voor hem betekenen de letters Islam:

I sincerely love all muslims' (Ik houd oprecht van alle moslims)

Ik neem me voor mijn buurvrouw weer eens op te zoeken.

* Een prachtige grote foto van een klein meisje, die haar vader heeft verloren. Haar moeder:

'Ik wil een goede moeder zijn voor Hope', zegt Muplang. 'Ik bid om wijsheid en liefde. En dat Hope opgroeit tot een vrouw die sterk staat in haar geloof.'

* Een concerttour met Kees Kraayenoord komt ook in mijn agenda te staan. Open Doors gaat met hem op tournee. De tour heet 'LOUD'. Op deze manier willen ze hun stem laten horen voor christenen die niet vrij zijn hun geloof in Christus te belijden. Dit alles naar aanleiding van de tekst in 1 Kronieken 16: 8: 'Loof de HEER, roep luid Zijn naam, maak Zijn daden bekend onder de volken.'

Kees: Er zijn christenen in onze wereld die dit Bijbelvers niet zonder gevaar voor eigen leven kunnen gehoorzamen. Sterker nog, als ze samenkomen is er vaak helemaal geen sprake van luid Gods naam aanroepen. Ze fluisteren hun liederen, zijn niet vrij om te aanbidden. We kunnen aan hen denken, hen steunen en voor hen bidden, maar bovenal uit volle borst ons lied zingen. Want liefde is luid en als wij niet voluit aanbidden, doen wij de vervolgde christenen te kort. We hebben net  als zij een stem gekregen en wij mogen die in alle vrijheid laten horen.

De bladen zijn uit. Ik ben weer op de hoogte en weet dat dit niet zomaar uit mijn hart verdwijnt, dat er misschien wel mijn leven lang een echo zal blijven klinken, een gebed, een roep, een schreeuw, een stilte voor deze broers en zussen. Vandaar ook de label 'vervolgde christenen' op deze blog. Met een oproep voor ze te bidden, ze niet te vergeten, niet in de laatste plaats voor mezelf! Maar ook een oproep om van ze te leren. Wat lijken mijn problemen klein als ik deze verhalen lees. Wat maken we ons druk over dingen die we niet mee kunnen nemen in ons graf.
Jaren lang heb ik me hierin verdiept en wil er de komende tijd met een soort van willekeurige regelmaat iets over schrijven. Over de inhoud van de bladen, zoals deze blog, maar ook over de boeken die ik er over heb gelezen, de lessen die we van hen kunnen leren.

Tot slot. Er zijn 15 korte, krachtige discipelschapslessen van Anne van der Bijl, oprichter van Open Doors. Op elke blog over de inhoud van de bladen van Open Doors en SDOK zal ik er 1 plaatsen. Als je een beetje op mij lijkt kun je daar niet op wachten en bekijk je ze vandaag nog allemaal op youtube! Ik geef je groot gelijk, je kunt ze niet vaak genoeg horen. Laat je uitdagen er ook in de praktijk iets mee te doen! En schroom niet er iets over te delen met anderen!

Naar de markt!

"Als God ons zo'n mooi gebouw geeft, schept dat verwachtingen voor de toekomst.Het lijkt erop, dat Hij grotere plannen met ons heeft, dan we tot dusver zelf konden dromen."

Aldus de direkteur van Stichting Gave, een stichting die zich inzet voor de vluchtelingen in ons land. In april hoopt een nieuw pand geopend te worden door Anne vd Bijl (84, oprichter van Stichting Open Doors).
Ook hij doet een paar uitspraken die er voor zorgen dat ik het artikel in één adem uitlees. Lees met me mee:

'Ik wens Gave toe dat ze de beste worden, maar niet veel groter worden', zegt hij kras, 'dat zou betekenen dat de asielzoekersproblematiek nog altijd toeneemt. Een voorstander van groei ben ik nooit geweest. Wel heb ik altijd gezegd: 'Ik wil de beste zijn, niet de grootste!'

Anne legt uit hoe hij ooit zelf verschillende -bijna zakelijke- afspraken met God maakte over Zijn voorzienigheid.
Toen ik een zendingsopleiding volgde en zeer beperkte fondsen had, maakte ik de volgende afspraak: Als de dag komt dat ik mijn rekeningen niet meer kan betalen, ga ik terug naar de chocoladefabriek waar ik werkte. Zover is het gelukkig nooit gekomen, terwijl ik een slechte fondsenwerver ben. Meerdere keren heb ik geld terug gegeven als ik de motieven niet goed vond. Mijn kant van de afspraak was het afstaan van mijn tienden. En ik zou nooit een nieuwe auto kopen, als ik er voor een ander ook geen een kon kopen. Tweedehands? Nee, nieuw natuurlijk! Ook voor gebouwen heb ik God altijd gevraagd: Heer, geef me nooit een oud kantoor, maar iets moois en functioneels!

Gastvrijheid naar de vreemdeling is een Bijbels gebod. Laten we als Nederlanders eerst maar eens leren contact met hen te maken. Ga maar eens naar de markt, daar barst het altijd van de moslims. Zoek oogcontact en wens hen een goede morgen. Waarschijnlijk ben je de eerste die dat die dag tegen hen zegt; een mooie aanzet tot een gesprekje. Dat geeft misschien weer aanleiding tot Nederlandse les of samen boodschappen doen. Ga niet direct evangeliseren, dan wordt het te vroom, maar help hen!

Veel asielzoekers komen uit de landen waar wij werken. Mooi dat Gave en Open Doors elkaar daarin aanvullen.

Het is zo gemakkelijk om liefde voor je verre naaste te hebben ten koste van liefde voor je naaste in je eigen land. Niet iedereen kan naar landen als Albanië, Nepal of Pakistan. Maar je kunt altijd naar de markt!

Meer lezen kun je in de nieuwsbrief van stichting Gave 'Weergave' of bezoek de website eens: www.gave.nl

In gedachten ga ik terug naar een moment dat ik zelf voor het eerst oog in oog sta met een moslimvrouwtje en haar dochtertje die in onze straat bleken te wonen. Ze kwam uit Indonesië. Het enige woordje wat ze leek te begrijpen was 'moeilijk'. We hielden contact en toen een vrouw uit onze gemeente begon met het organiseren van laagdrempelige vrouwenochtenden, was het niet 'moeilijk' om haar uit te nodigen, ze kwam graag en trouw! Later zei ze steeds: 'Jij was de eerste Nederlandse vrouw met wie ik praatte!'
De vrouwenochtenden zijn gestopt, we zijn zo'n 12 jaar verder, ze is nog steeds moslim en heel af en toe kom ik haar nog tegen en altijd maakt mijn hart een vreugdesprongetje als ik haar zie.
Ik neem me voor weer voor haar te gaan bidden. Het kan toch niet allemaal voor niets geweest zijn?

Welkom!

Van harte welkom op deze blog!
Soms ben ik op internet aan het struinen en vind ik niet wat ik zoek. Maar heel zelden zal ik gehoor geven aan het idee dat bij me opkomt om er zelf mee aan de slag te gaan. Deze blog is het gevolg van zo'n zeldzaam gebeuren!


Ik hoop veel korte gebeurtenissen van christenen die op de één of andere manier onder druk stonden, uit heden en verleden, te beschrijven. Deze getuigenissen hebben een grote stempel op mijn eigen geloofsleven gedrukt. Er zijn ontzettend veel lessen die we van hen kunnen leren.

Wat me er ook toe brengt om met deze blog te beginnen is de zoektocht voor mezelf om deze mensen een vaste plek in mijn gedachten en gebeden te geven.

'Vervolgde christenen', zij zijn niet langer ver van ons. Vooral in de grote steden, in de internationale gemeenten die overal ontstaan kom je ze tegen. De mensen uit de verhalen die je hoort, krijgen een gezicht, krijg je lief, gaan je aan het hart.

De vraag 'hoe zal ik leven als christen als ik met vervolging te maken krijg?' heeft me lang dwars gezeten. Tot iemand me er op wees dat dit niet de juiste vraag is. De vraag die we onszelf moeten stellen is: 'Wat kan Jezus in en door mij heen doen?' Die vraag omvat heel mijn leven, alle omstandigheden, maar vooral het hier en nu!

Denkend hoe deze blog vorm te geven, komen er allerlei ideeën bij me boven. Van boekrecensies, gastbloggers tot een verzameling liederen die een link hebben met dit onderwerp en reisverslagjes van mensen (misschien van jou?) die naar landen zijn geweest om deze broers en zussen te bemoedigen.
Heb je ideeën, (reis)verhalen, blogs, lessen enz. die je graag op deze blog terug wilt zien, je kunt me hierover mailen: dankvoorjemailtje@gmail.com

'Zij waren te goed voor deze wereld'. Een zinnetje zomaar tussen een opsomming van de christenen in Hebreeën 11, die door geloof leefden (Willibrordvertaling). Zal het ook van jou en mij gezegd kunnen worden?
Kijk eens naar vers 41 van ditzelfde hoofdstuk en fantaseer er eens over als jouw naam daar zou staan:

'Door het geloof heeft ... ???'

Wees gezegend, bemoedigd, geïnspireerd en uitgedaagd om ook anderen tot zegen, bemoediging, inspiratie en uitdaging te zijn!

O... Arise!!

Les 1: Verkondig het Evangelie overal!

Al een poosje liggen de bladen van Open Doors en SDOK klaar om gelezen te worden.

Dat kan ik niet... of toch wel?

Dat kan ik niet...
Dat is een gedachte waar ik me veel te vaak op betrap.
Gelukkig dat ik me de laatste tijd bewust ben van deze gedachte, zodat ik mijn schild van geloof kan opheffen om deze verdraaid vurige pijlen te blussen voor het ook maar de kans krijgt het me neer te halen!