Les 1: Verkondig het Evangelie overal

Al een poosje liggen de bladen van Open Doors en SDOK klaar om gelezen te worden.

Ik kom er maar niet toe. Geef zo gauw liever de voorrang aan wat luchtiger leesstof. Maar gisterenavond zat ik wat lui op de bank te zitten en dacht, nu moet het maar.
De verhalen raken me, zoals altijd. Dat deze dingen op dit moment gebeuren vind ik verschrikkelijk en onvoorstelbaar. Even een korte impressie uit beide bladen:

* Een vrouw uit Egypte bakt voor haar man een heerlijke taart, hoewel hun omstandigheden nou niet direct aanleiding geven voor een feest.

Met liefde had ze die aan haar man gegeven en hem daarbij verteld hoe dankbaar ze was dat hij haar al een jaar lang niet geslagen had!

* De vader van een chinees meisje van 16 werd gearresteerd omdat hij voorganger was. Zij wist echter niet de reden en dacht dat haar vader een crimineel was, dat heeft ze al die tijd geloofd, totdat er post van over de hele wereld kwam, met sommige kaarten voor haar persoonlijk, waarin stond dat haar vader een held was! Zij was er erg door in de war en is zelf een Bijbel gaan lezen, waardoor ze antwoord op haar vragen kreeg.

* Zelf weet ik nog goed dat ik het nieuws hoorde over de deelstaat Orissa in India, de wrede slachtpartijen. Ook nu nog dragen veel weduwen de gevolgen met zich mee, die zoveel meer achtergelaten hebben dan het bij mij heeft gedaan. Er is een oproep om deze vrouwen te bemoedigen met het sturen van een kaart.
Een 15-jarige jongen, wiens vader voorganger was, werd de vraag gesteld hoe hij al dat geweld ervaarde... Zijn antwoord:

Hij keek me aan en leek op zijn beurt enigszins verbaasd over mijn vraag. Heel rustig en weloverwogen gaf hij antwoord: 'Je hoeft niet verbaasd te zijn over deze dingen. Het staat toch duidelijk in de Bijbel geschreven: in de wereld zult u verdrukking hebben. Het is heel normaal dat je als christen met vervolging te maken krijgt. Het is niet iets waar je van hoeft op te kijken. De Bijbel staat vol met teksten dat het volgen van Jezus en vervolging bij elkaar horen.'

Bij ons afscheid zei hij tegen me: 'Life is a journey, not a destination.' Het leven is een reis, geen eindbestemming. Nog een diepe levensles om niet te vergeten.

* Een uitnodiging voor een kinderclubmiddag met een speciale gast uit Nigeria, verhalen uit de vervolgde kerk en leuke workshops zet ik in mijn agenda.

* De foto's uit deze bladen zorgen ervoor dat ze niet in de prullebak terecht komen. Ik besluit ze uit te knippen en afwisselend op te hangen op het prikbord.

* De ranglijst van Open Doors met 5 nieuwe landen uit Afrika en het leed dat daar is, maakt me bang voor de Islam. Maar dan volgt een artikel van Anne vd Bijl, die een bezoek brengt aan Pakistan en mensen oproept om vooral moslims lief te hebben. Voor hem betekenen de letters Islam:

I sincerely love all muslims' (Ik houd oprecht van alle moslims)

Ik neem me voor mijn buurvrouw weer eens op te zoeken.

* Een prachtige grote foto van een klein meisje, die haar vader heeft verloren. Haar moeder:

'Ik wil een goede moeder zijn voor Hope', zegt Muplang. 'Ik bid om wijsheid en liefde. En dat Hope opgroeit tot een vrouw die sterk staat in haar geloof.'

* Een concerttour met Kees Kraayenoord komt ook in mijn agenda te staan. Open Doors gaat met hem op tournee. De tour heet 'LOUD'. Op deze manier willen ze hun stem laten horen voor christenen die niet vrij zijn hun geloof in Christus te belijden. Dit alles naar aanleiding van de tekst in 1 Kronieken 16: 8: 'Loof de HEER, roep luid Zijn naam, maak Zijn daden bekend onder de volken.'

Kees: Er zijn christenen in onze wereld die dit Bijbelvers niet zonder gevaar voor eigen leven kunnen gehoorzamen. Sterker nog, als ze samenkomen is er vaak helemaal geen sprake van luid Gods naam aanroepen. Ze fluisteren hun liederen, zijn niet vrij om te aanbidden. We kunnen aan hen denken, hen steunen en voor hen bidden, maar bovenal uit volle borst ons lied zingen. Want liefde is luid en als wij niet voluit aanbidden, doen wij de vervolgde christenen te kort. We hebben net  als zij een stem gekregen en wij mogen die in alle vrijheid laten horen.

De bladen zijn uit. Ik ben weer op de hoogte en weet dat dit niet zomaar uit mijn hart verdwijnt, dat er misschien wel mijn leven lang een echo zal blijven klinken, een gebed, een roep, een schreeuw, een stilte voor deze broers en zussen. Vandaar ook de label 'vervolgde christenen' op deze blog. Met een oproep voor ze te bidden, ze niet te vergeten, niet in de laatste plaats voor mezelf! Maar ook een oproep om van ze te leren. Wat lijken mijn problemen klein als ik deze verhalen lees. Wat maken we ons druk over dingen die we niet mee kunnen nemen in ons graf.
Jaren lang heb ik me hierin verdiept en wil er de komende tijd met een soort van willekeurige regelmaat iets over schrijven. Over de inhoud van de bladen, zoals deze blog, maar ook over de boeken die ik er over heb gelezen, de lessen die we van hen kunnen leren.

Tot slot. Er zijn 15 korte, krachtige discipelschapslessen van Anne van der Bijl, oprichter van Open Doors. Op elke blog over de inhoud van de bladen van Open Doors en SDOK zal ik er 1 plaatsen. Als je een beetje op mij lijkt kun je daar niet op wachten en bekijk je ze vandaag nog allemaal op youtube! Ik geef je groot gelijk, je kunt ze niet vaak genoeg horen. Laat je uitdagen er ook in de praktijk iets mee te doen! En schroom niet er iets over te delen met anderen!