Hartbewaking

Vandaag word ik met een stevige hoofdpijn wakker. Daarbij komt dat sinds twee dagen m´n ´tennisarm´ weer in alle hevigheid terug is gekomen. Een heel vervelende pijn die met allerlei gekke dingen, tot een kop thee pakken toe, opspeelt.  Er is niet heel veel voor nodig om met negatieve gedachten gevuld te worden. Ziek kun je niet zijn als je moeder bent, maar ik heb een vriendin die me ooit geleerd heeft dat het belangrijk is om goed voor jezelf te zorgen en de seintjes in je lichaam serieus te nemen. Niet altijd maar doordraven en alles bagatelliseren. Met dat in mijn achterhoofd besluit ik wel gewoon mijn oppasjongetje te laten komen, maar het overblijven op school af te zeggen. Ik vraag God of Hij een beetje extra voor me wil zorgen.

In de ochtend, als die twee peuters lekker aan het spelen zijn, lees ik m´n dagboek, dat ik een poos terug voor een euro bij de kringloop heb gekocht. Er staat een hele mooie tekst in, een tekst die ik denk ik al 15 jaar met me mee draag:

Vrees niet, want Ik ben met u; zie niet angstig rond, want Ik ben uw God. Ik sterk u, ook help Ik u, ook ondersteun ik u met mijn heilrijke rechterhand.'  (Jes. 41: 10)

Het kost me een klein beetje moeite om deze tekst heel persoonlijk tot mijn hart te laten spreken als woorden van God voor mij op dit moment. Maar het lukt en ik koester de woorden. Het dagboek laat ik vandaag open liggen, zodat ik er steeds aan herinnert wordt. En ik dank God voor m'n vriendin, al is het jaren geleden dat ik dat van haar oppikte, vandaag ben ik er dankbaar voor. Vandaag zal ik extra waakzaam zijn met wat er wel en niet mijn hart binnenkomt.