Ontzettend stil in huis

Wat een drukke week was het met Pasen. Er moest veel gebakken worden. Mar maakte 4 taarten voor de 1ste verjaardag van onze oppasdreumes. En R maakte 6 plaatpizza's voor in de kerk. Zelf heb ik  me op alle zomer/winterkleding gestort en konden er uiteindelijk 8 vuilniszakken de deur uit! Opgeruimd staat netjes! L was twee dagen voor Goede Vrijdag ziek en alle meiden hadden dinsdag ook nog vrij. En zoals altijd is S op woensdag vrij en omdat ze vannacht flinke buikgriep kreeg, blijft ze vandaag en ik denk ook morgen ook nog maar thuis.

Maar nu is het zo ontzettend stil in huis en ik geniet ervan! S ligt al een poos te slapen op de bank. 

Ik hoef helemaal niks vandaag. En mooie momenten van de afgelopen week komen bij me boven. Bijvoorbeeld die van goede vrijdag. Er werden tijdens de preek verschillende situaties geschetst, waarop we als gemeente antwoordden: 'It is finished!' Anders dan alle andere keren dat we iets hardop uit 'moeten' spreken, klonk het ontzettend hard! En toch, ondanks dat het hard klonk zag iemand kans om daar nog ver bovenuit te komen wat volume betreft. Achteraf bleek het een (iets) oudere, stille, rustige man te zijn, waardoor het nog meer indruk op me maakte. Zo af en toe hoor ik het nog steeds en het doet me goed: 'IT IS FINISHED!!!'

En op eerste Paasdag werd ons schoolbord bij de ingang van het gebouw gezet en mocht iedereen in zijn eigen taal 'Hij is opgestaan' of 'Jezus leeft' opschrijven. Dit was nog niet alles, maar al heel leuk!

Een ander mooi moment was op tweede paasdag, we ontbeten met het gezin en maakten samen een woordgedicht. Deze kun je lezen op mijn andere blog!

Ondertussen lees ik veel en schrijf ik er over, maar misschien heb je dat wel gemist.

Daarom nog een paar boekrecensies die ik jullie wil aanbevelen:

'Blijf in Mij' van Ron van der Spoel

Een leuk kleuterboekje: 

'De koning wacht op jou!' van Tanneke Dorgelo en Maaike van den Akker

En een heel mooi Bijbelstudieboekje die ik samen met L aan het doornemen ben, over het eerste hoofdstuk vertel ik in deze blog. Het boekje heet: 'Je Bijbel ontdekken, leidraad voor een tienermeisje' en is geschreven door Elizabeth George.

Inmiddels is mijn meisje wakker geworden en ga ik even wat eten voor haar klaar maken!

Fijne dag allemaal!

Alle naties, volken, stammen en talen

Als je tijd hebt, ga deze aanbiddingsliederen eens luisteren, al is het maar een klein stukje van elk filmpje! En verwonder je over de veelkleurigheid, grootheid, diversiteit en creativiteit van God!

Elke knie zal Hem aanbidden en elke tong zal belijden dat Jezus Heer is! Maar hoe verschillend zal dat uit elke mond komen. Samen met mensen uit alle naties, volken, stammen en talen zullen we onze God aanbidden. Ik vind het echt mooi om naar te luisteren! En als ik dat dan  hoor, denk ik: ik zou er een paar uit mijn hoofd moeten leren, leuke uitdaging! De Iraanse (Farsi) versie ken ik al een beetje.

Zouden jullie in een reactie een link naar (een van) jullie mooiste anderstalige liederen willen plaatsen? Misschien ook met een beschrijving waarom je het mooi vind en als het kan waar het lied over gaat! Dan zal ik daar nog eens een blog aan wijden!
Die van mij vind je helemaal onderaan!

Arabisch:

Afrikaans:

Chinees:

Farsi:

Zuid Amerikaans:

Dit lied is in het Indonesisch en is een gebed aan de Vader, de laatste zin betekent: Jezus ik houd van U! Ik leerde het van een Indonesische jonge vrouw. Ik leerde haar wat gitaar spelen en zij leerde mij een paar liederen. Zo'n lied vergeet je niet zo gauw meer (als je het heel, heel vaak gezongen hebt)!

M'n lied op Youtube

Ooit schreef ik een lied en ik vind het leuk jullie te vertellen dat deze nu ook op Youtube staat!

Lente thema

Met enige schrik bedacht ik dat het niet zo lang meer duurt voor het voorjaar echt aanbreekt! Dat betekent dat ik mijn winterthema 'wandelen met Jezus' af ga sluiten en aan een nieuw thema ga beginnen! Het wandelen is goed geweest, al had ik gedacht dat ik het veel vaker zou doen. Maar ik heb het hardlopen wel weer opgepakt en daar ben ik blij mee! En natuurlijk kan ik ook het volgende seizoen nog vaak genoeg wandelen.

Een nieuw seizoen, een nieuw thema. En ik kwam op 'mood', wat in het Nederlands 'humeur' betekent. Het idee van een 'moodboard' spreekt me altijd wel aan. Nu kun je een boel gaan knippen en plakken om daarmee uiting te geven aan hoe je je op dat moment voelt. Maar je kunt ook een collage oid maken voor momenten dat je mood te wensen overlaat.

Ik heb een stapel tijdschriften en kan daar wel drie maanden mee vooruit. Ik kocht een schriftje zonder lijntjes bij de Hema en ben er vanochtend al mee aan de slag gegaan. Alle uitspraken, citaten en plaatjes die ik leuk/mooi vond knipte ik uit en plakte ik in het schrift. Daarmee wil ik ook een beetje uittesten of ik mijn mood daar daadwerkelijk mee kan beïnvloeden (voor zover dat nodig is natuurlijk:). 

Hier een paar bladzijden om mee te kijken:

Nu ik dit zo bekijk word ik er al vrolijk van!:) Het zal uiteindelijk over tal van onderwerpen gaan.

Al bladerend in die tijdschriften kwam ik een interview tegen met Herman Boon en zijn 4 kinderen, was zo leuk! Een leuke start voor dit thema. Hij beschrijft zichzelf als 'vrolijk en waakzaam'. 

We hebben de laatste weken een cd in de auto van Herman Boon. Soms vind ik zijn teksten net op het randje van wat ik wel of niet vind kunnen. Over het algemeen zijn zijn liederen erg druk, maar dan zit er ineens een prachtig rustig, heel gevoelig lied tussen, dat is erg mooi!

S. heeft haar favoriete lied in ieder geval gevonden en schroomt niet het ook in de Kruidvat te zingen! Maar of het nou zulk geschikt evangelisatiemateriaal is...

(o)pa en (o)ma

Een niet helemaal geslaagde, maar toch leuke familiefoto! Mar staat er niet zo best op:( En K. heb ik er afgeknipt. Als je hem wil zien, zul je even langs moeten komen:) 

Mijn schoonouders hebben 12 kinderen gekregen en het aantal kleinkinderen is na de geboorte van S. op 58 blijven steken. En omdat K de jongste is, zijn er al heel wat kleinkinderen die ook kinderen hebben, de aantallen daarvan heb ik niet meer bij gehouden, maar dat doen mijn schoonouders nog wel (50 heb ik vernomen;). Deze foto namen we aan het eind van Ha's verjaardag. Vanaf de vroege ochtend waren zij al onderweg om familie bezoekjes af te leggen. Als laatste kwamen ze bij ons en het was, net als altijd, heel gezellig. We waren allemaal thuis en de ene vraag na de andere werd gesteld. Zo hebben we weer eens gehoord hoe het nou allemaal begonnen is met (o)pa en (o)ma, in het hoeveelste huis ze nu wonen (het twaalfde!) en komen er ook altijd wel verhalen langs uit oorlogstijd. Ik ben zo dankbaar dat onze kinderen hun opa en oma kennen en we nu al allemaal heleboel mooie herinneringen aan hen hebben!

Vandaag is (o)pa 82 jaar geworden en volgende maand wordt (o)ma 82.

Dat zullen we vieren!

'Onderstroom' van Ark Media

Een leuk initiatief van uitgeverij Ark Media is de besloten facebookgroep 'Onderstroom'! Echt een aanrader voor iedereen die graag schrijft. Je kunt vragen of anderen je schrijfsels willen lezen, beoordelen en er verschijnen regelmatig schrijfopdrachten, waarin je vrij bent om mee te doen of niet. Er worden geen verwachtingen geschept over het al dan niet uitgeven van boeken. Het is een groep (beginnende) schrijvers die elkaar opbouwen, bemoedigen en stimuleren. Schroom niet om binnen te kijken en desnoods weer te vertrekken als je het toch niet naar je zin hebt!

De laatste opdracht in deze groep was deze:

Vijf jaar geleden schreef ik een paasgedicht vanuit het perspectief van Petrus. Ik daag jullie uit om de komende tijd een gedicht of verhaal te schrijven - over de lijdenstijd, Goede Vrijdag, Pasen... Kies daarbij een bijzonder perspectief. ONDERSTROOM is een veilige plek om je voet op het water te zetten - wie durft?

Ik besloot mee te doen en schreef een stukje vanuit het perspectief van de voeten van Petrus die gewassen werden door Jezus. Maar er broedde nog meer...

De brok

Er zit iets in m’n keel! Het begon allemaal vannacht, toen ik veel te vroeg wakker werd van het rumoer op straat. Waarom sliepen die mensen niet gewoon? Maar nee, een of andere misdadiger was opgepakt, het gesprek van de nacht. Ik vraag me soms af waarom ik doe wat ik doe, als niemand zich toch ooit iets aantrekt van het door mij gekoesterde ritme van dag en nacht. De sfeer was anders. Het was koud, kil. Kil! Dat woord dekt de hele lading van deze nacht. Onrustig wipte ik nog een poosje van mijn ene poot op de andere, maar ben blijkbaar toch nog even ingedommeld. En word ik normaal gesproken wakker van het voor mensen nog onzichtbare gloren van een nieuwe dag, ik ben ervan overtuigd dat ik hier deze keer niet wakker van werd. Het was een zucht koude wind die mij mijn ogen deed openslaan. Een rilling liep door mijn Israëlitische verenpracht. Nooit dacht ik na bij wat ik deed, maar deze keer schraapte ik zachtjes mijn keel en klonk mijn gekraai hard en gevoelloos door de nog donkere straten. Er klonken voetstappen, iemand struikelde, vlakbij. Ik hoorde een harde snik, gevolgd door onbedaarlijke, gierende uithalen. Ik wist me geen raad, alle onrust die ik al had leek tot een climax te komen deze ochtend. De hele dag zette ik geen keel meer op. Er zat iets in en ik wist niet of het er ooit nog uit zou gaan. Heel even voelde ik mee met deze vreemde man, die daar inmiddels bewegingloos verkrampt op de grond lag. Angstig, radeloos en naar ik vermoed, oververmoeid.

Een schrijfcursus

Een beetje rillerig zit ik op de bank met koude handen en eigenlijk helemaal een beetje koud! Met nog twee anderen ging ik ruim anderhalf uur skeeleren, heerlijk genietend van het zonnetje! Thuis gekomen deed ik met moeite m'n skeelers uit en strompelde naar de bank. Daar zit ik nog en ben niet echt van plan om er nog vaak van af te komen vandaag! Op het moment dat ik op de bank neerplofte zei ik: 'Dit was echt even goed voor me!' 

Afgelopen vrijdag ging ik voor de tweede dag naar een schrijfcursus van Ark Media. Het was een inspirerende dag en ook heel leuk, maar ooh wat was het ook spannend! Een spanning waar ik niet zo goed raad mee weet en die ik helemaal niet leuk vind. We hadden een schrijfopdracht gekregen tussen de twee cursusdagen door. Die werd voorgelezen en er werd feedback gegeven. En ik weet waarom ik het spannend vond, ik was overigens niet de enige! Ik schrijf graag en laat het gerust aan iedereen lezen, maar om het in een groep voor te laten lezen en de nodige feedback te krijgen, dat is wel even wat anders. Zeker als het allemaal mensen zijn die je nog niet heel goed kent en waarvan je weet dat zij ook jou nog niet goed kennen. En toch ook goed denk ik nu. Het kostte echt even tijd (en een flink eind skeeleren) om m'n draai weer te vinden. Je hoort zoveel verschillende stijlen, wat ik aan de ene kant juist heel mooi vind, maar ik werd ook onzeker over mijn eigen schrijfstijl, ook omdat er niet alleen maar lovende woorden over gesproken werden, maar wel eerlijke feedback, waar je verder mee kunt. 

Al met al een goede cursus, waarmee ik even uit m'n comfortzone gehaald werd, die me echt een flinke duw in m'n rug heeft gegeven, mijn enthousiasme een opkikker gaf en waar ik inspiratie opgedaan heb. En met de cursusmap, vol met theorie en praktische opdrachten kan ik nog wel even vooruit. Absoluut een aanrader!

Op de terugweg ging ik nog met m'n vriendin gezellig ergens vlakbij Schiphol wat eten. We keken uit op de snelweg, genoten van een ondergaande zon, zagen vliegtuigen dichterbij dan anders en hebben fijn bij kunnen praten!

En lekker gegeten!

De volgende dag ben ik aan de slag gegaan met een grote spiegel en een kalk/krijtstift en heb ik een grove planning gemaakt voor het schrijven van m'n eerste boek!

Wat geven wij aan Jezus?

Het is morgen alweer een week geleden, maar het was zo mooi dit, dat ik er nog iets van wil delen! Om de twee weken komt de jeugd uit (deze keer) 3 of 4 verschillende gemeenten samen om de Bijbel te bestuderen, en te zoeken naar mogelijke toepassingen voor hun dagelijkse leven. Vrijdag was het bij ons thuis, de groep was nog nooit zo groot geweest, een huiskamer vol!

R. had een heerlijke groentesoep gemaakt en daarbij broodjes bitterbal. Dat ging er goed in.

Toen gingen ze uit elkaar in groepjes van 5. Gelukkig grenzen onze Chinese buren aan de tuinkant aan ons en hebben we toen zij er kwamen wonen een deur naar hun tuin gemaakt. Daar kon deze avond een groepje heen. En als we toch die kant op gingen, liepen we door hun huis naar de volgende straat en ging er nog een groepje naar de buren daar. Een beetje huiskerk-idee-achtig.

En in ons eigen huis konden we ook nog 3 groepjes kwijt... of nee 4 zelfs! S wilde namelijk ook Bijbelstudie doen en dat deed ze toen samen met haar papa! Ze weet nu helemaal precies wat een profeet in de tijd van de Bijbel was en wat hij deed:)

Het ging deze avond over de wonderbare spijziging en ik zal er zomaar een paar dingen van opschrijven die er uit werden gehaald.:

• Het is goed om een plan te hebben, om eerst na te denken/ te bidden voordat we doen! In Joh. 6:6 staat het er zomaar even tussen haakjes: want Hij (Jezus) wist Zelf wat Hij zou gaan doen.
• Laten we de kinderen nooit kleineren of bespotten om hun bijdrage!
• Laten we ook dat wat wij hebben niet verachten, hoe klein het ook is, God kan er iets mee doen.
• Wat gaan we de komende tijd aan Jezus geven?
• De tegenstelling is groot, aan het eind van deze dag wordt Jezus erkent als profeet, als Messias, maar niet lang daarna (het was kort voor Pasen) zou de menigte het uit roepen dat Hij gekruisigd moet worden. Het is belangrijk dat we trouw blijven aan Jezus, ook als het een kant op gaat die ons niet zo aantrekkelijk lijkt.
• De hoeveelheid brood die na de maaltijd overblijft, 12 manden vol, laat zien dat God overvloedig geeft, niet precies genoeg voor iedereen, maar eigenlijk veel te veel!
• Wees dankbaar voor alles wat je krijgt! Zelfs al is het in jouw ogen niet genoeg!

Ik vond het erg fijn om er bij te kunnen zijn, ook in een van de groepjes. Heb er zelf ook weer van geleerd. En verder ben ik vooral dankbaar voor deze nieuwe generatie, die een plek heeft in Gods plan!
Op mijn facebookpagina staat nog een filmpje waarin ze aan het zingen zijn, leuk om de sfeer te proeven!

Een minituintje op tafel

Al 2 weken heb ik niks met het boekje 'Onderweg naar Pasen' gedaan, door allerlei omstandigheden. Maar vandaag pakte ik het weer op. Niet persé waar ik was gebleven, maar wel als soort leidraad voor wat ik van plan was te maken. Ik had er heel erg veel zin in! Het was de bedoeling dat ik het samen met S zou doen, maar ze was al druk bezig een heerlijke chocoladetaart te maken met M, helemaal niet erg:) Op deze foto is het nog niet helemaal af en heb ik uiteindelijk nog wat dingen veranderd.

De weg die erdoor heen loopt begint bij het rode hart. Er is in je leven ergens een keuze om te vertrouwen op God. Eigenlijk moet je daar elke dag weer opnieuw voor kiezen. Het blauwe figuurtje kiest een andere weg. Een keus die ook ik wel eens maak, als ik vertrouw op mijn eigen wijsheid en inzicht.

Er ligt een Bijbeltje, het is een échte Bijbel met ontzettend kleine lettertjes. M kan het lezen, maar verder ook niemand! L gaf het R als 5 dec-cadeautje. Het staat symbool voor het verlangen Jezus te willen volgen.

M'n gehaakte engeltje weer, als symbool voor Gods hulp.

Een klein brilletje, ooit van L geweest. Als symbool voor geopende ogen.

'...was blind, but now I see!'

Het kleine wekkertje, dat S voor haar verjaardag had gekregen, komt nu goed van pas. Het staat niet symbool voor de tijd die ik aan God geef, maar de tijd die God aan mij geeft!

Vandaag kocht ik 5 grote bloesemtakken. Daar zaten een paar kleine takjes aan vast. Daar heb ik het kruisje van gemaakt. Symbool voor Jezus' lijden en sterven voor mij.

Normaal staat dit kleine beeldje naast een nog kleiner kribje op de plank van de boekenkast. Maar Maria nu zo geknield bij het kruis vind ik nu heel mooi.

Eigenlijk had ik niet gedacht dat ik het zo leuk zou vinden! Er moet ook ergens nog een klein schaapje tussen, als symbool voor 'het Lam van God' en het feit dat Jezus de goede Herder is. Die kom ik vast nog wel ergens tegen de komende tijd.

Het idee om zo'n minituintje te maken deed ik vrijdagochtend op. Ik bracht S naar school en lees dan altijd nog een boekje voor. Na de voorjaarsvakantie werken ze over het tuincentrum en er lagen allemaal boeken over dit onderwerp. S pakte het boek 'Het grote tuintjesboek' en samen keken we er in. Ik werd helemaal enthousiast, zo kun je bv al in het deksel van een pindakaaspot een minituintje maken! Uiteindelijk is dit het geworden en het leuke vind ik dat het de komende tijd nog gaat groeien en bloeien. Ik ben heel benieuwd hoe het er over twee weken uit ziet! Ik zal er af en toe een foto van op m'n blog zetten.

Nog meer 112 verhalen

Gisterenavond onder het eten kwamen de verhalen los over keren dat de jongens 112 hebben gebeld. En ik had daar natuurlijk ook een blog over willen schrijven, maar er kwam van alles tussen en ik ben het uiteindelijk vergeten. Maar R. (17) heeft vorige week ook nog 112 gebeld! Hij werkt bij een supermarkt en daar was winkeldiefstal. De man werd gepakt, maar werkte niet echt mee en deed ook nog eens een beetje gevaarlijk. Uiteindelijk moesten ze hem met vier man sterk op de grond houden. Iemand probeerde 112 te bellen, maar dat lukte om de een of andere reden niet. Toen kwam R in actie en belde ook, pas na de derde keer kwam er iemand aan de telefoon. Of ze wel rustig aan deden met de dief, anders konden ze daar problemen mee krijgen! Uiteindelijk waren ze er met een paar minuutjes en bleek de man al bekend te zijn en het was een beetje jammer voor hem dat hij nu betrapt was.

Ook voor R was dit de tweede keer. De eerste keer belde hij 112 voor zijn anderhalf jaar jongere zus. Ze zat bij hem achterop de fiets, met twee benen aan één kant en toen reden ze iets te dicht langs een hek, waardoor M van de fiets viel en met een harde klap op haar hoofd terecht kwam. Het was iets verder dan het eind van de straat en ik kon er gelukkig gauw naar toe. Ik had niet eerder iemand zoveel pijn zien hebben (of ik moet het zelf tijdens een bevalling zijn geweest). Gelukkig kwam het allemaal weer goed, maar de schrik zat er even goed in.

Nou, de tweede keer van H. was niet nadat hij uit zijn werk kwam, maar van zijn vriendin. Toen lag er ook ergens een man op de grond, dronken geloof ik en ook met een bebloed hoofd dacht ik... dat is al wat langer geleden:)

Zo, dat waren de dappere heldendaden van onze zoons.
Ik ben gestopt met de roze deken, er was niet genoeg roze wol meer in de winkel, dus heb ik er wat andere kleurtjes bij gekocht en overnieuw begonnen. Er komt nog wel eens een foto, eerst maar eens even een eindje op weg komen!

Ik ruik de lente en heb er zin in!

Hij had z'n t-shirt uitgedaan en om haar hoofd gedaan.

Hemels! Dat is het enige woord dat een beetje in de buurt komt bij de internationale worshipavond gisteren. We aanbaden God met Afrikaanse, Perzische, Arabische, Oost-Europese, Spaanse, Engelse aanbiddingsliederen en bands en op het laatst sloot de band trinity af met een paar prachtige liederen. Man, wat een energie heeft die gast!:)

Wat het nou precies hemels maakte... 'Every praise is to our God!' was één van de eerste liederen en dat was ook de toon voor de hele avond. Het is lang geleden dat ik me zo vrij gevoeld heb. Vrij om te dansen, vrij om mezelf te zijn en te genieten van al die mensen van al die culturen om me heen! Het was een voorproefje op de hemel, de vreugde, de eenheid, de diversiteit...God is groot!

Wat me de hele avond nog een beetje met beide benen op de grond hield, was de jonge vrouw uit het Midden-Oosten die met haar dochtertje voor me zat. Er ligt een moeilijke weg achter hen waarin trauma's opgelopen zijn, maar ook voor hen, de onveiligheid van een onzekere toekomst.
En toen zongen we dit lied en kon ik het niet nalaten om even m'n hand op dat kleine meisje haar hoofd te leggen en de vrouw even vast te houden en 'God bless you' te zeggen. Het was voor mij zo'n krachtig getuigenis om juist deze vrouw vol aanbidding te zien zingen en dansen!!

En toen sliep ik vannacht heerlijk tot een uur of half 3. Onze oudste zoon (19) kwam onze slaapkamer binnen om te vertellen dat hij thuis was van zijn werk. Hij werkt in de keuken van een restaurant en dat wordt nog wel eens heel laat. Hij vertelde ook dat hij 112 had moeten bellen. Hij fietste naar huis, zag twee jongens (jonge mannen) en daarbij lag een meisje (jonge vrouw) op de grond. Hij dacht dat het wel goed zou zijn, omdat er al iemand bij was, maar twijfelde toen en ging terug. De jongens waren aan het bellen met de politie, maar kwamen er in hun Arabische moedertaal niet helemaal uit. Toen heeft hij ook gebeld. Ze vroegen of hij een doek bij zich had om tegen de wond op haar hoofd te houden. Nou, dat is niet iets waar hij elke dag mee rondloopt, dus had hij z'n t-shirt maar uit gedaan en dat om haar hoofd gedaan. Het was naar om al dat bloed op de stoep te zien.

Dit is al de tweede keer dat hij 112 moest bellen onderweg uit z'n werk. Bijzonder om op deze manier door God gebruikt te worden, het doet m'n moederhart goed!

Haak-, lees- en verfklusjes

Vandaag heb ik m'n oppaskindje L. Ik had niet zo'n zin om de hele dag maar binnen te blijven zitten. Dus gingen we eerst naar mijn zusje, waar ze even lekker plezier had met andere kinderen! Daarna aten we nog een lekker broodje bij m'n moeder.

M'n deken is eindelijk af! Normaal ligt hij niet zo op de bank, maar het kan wel. Eigenlijk wilde ik 'm op de eettafel leggen, maar dat was ik vergeten en nu is tie toch nog te kort:(

Nu ben ik aan een nieuwe deken begonnen:) 

Het patroon vind je hier. De eerste 8 weken staan er op en ik ben nog maar bij week 3, dus kan ik nog even lekker doorgaan!

Zomaar twee boekjes die ik aan het lezen ben. 'Polished but not Perfect' is door een Nederlandse vrouw geschreven, het originele boekje heet: 'Je bent goud waard'. Goed voor m'n Engels!
Het rechter boekje kreeg ik van uitgeverij Arkmedia om een recensie over te schrijven. Die komt binnenkort op mijn boekenblog.

In de vakantie hebben we deze kast geverfd. Dit is de foto 'before':

En dit is de foto 'after:

Ik was verrast, hij lijkt wel weer nieuw! Terwijl het al een oude kast is, die van mijn opa en oma is geweest. 

Nu heb ik nog een half uur, dan ga ik de meiden uit school halen. Wat zal ik doen? Ik denk een klein middagslaapje...