Oren dicht...

'Mam, ik kom het nog even zeggen: ik lig met m'n vingers in mijn oren! Dus als er iets is, weet u dat ik u niet hoor!'

Oren dicht...

Voor het onweer dat dichtbij wel heel hard klinkt

Voor het lawaai van een feestje bij de buren, de harde muziek

Voor de harde knallen van het vuurwerk tot diep in de nacht

Voor de jeugd die tot laat in de avond voetbalt 

en plezier maakt op het plein tegenover ons huis

Voor schreeuwende mensen die ruzie maken op straat 

midden in de nacht tot de politie erbij komt

Voor de sirene van de brandweer 

waarvan de kazerne zich op hoorafstand bevindt

Voor een helikopter die tergend lang op één plek blijft hangen, 

op zoek naar wat? naar wie?

En als het dan eindelijk stil geworden is...

Voor gedachten die maar blijven komen en gaan

Voor het harde kloppen van een angstig hart

Met vallen en opstaan leer ik het mezelf en onze kinderen:

"In vrede ga ik liggen en slaap terstond

U alleen HEER, laat mij leven,

ongestoord, vol vertrouwen"
Psalm 4: 9

'Van beproeving tot heerlijkheid' van Bob Sorge

Na al die blogs over waaromvragen enzo... vond ik nog een heleboel citaten uit het boekje 'Van beproeving tot heerlijkheid' van Bob Sorge, een boek dat ingaat op het Bijbelboek Job. Er staan bemoedigende dingen tussen, zeker de moeite waard om eens rustig door te lezen.

Job was een onberispelijk en Godvrezend man, die niets zondigs deed waarmee hij de rampen die zijn leven troffen, verdiende.

Het is mogelijk om alles goed te doen en nog steeds grote ellende en ontreddering te ondergaan. Ps. 34: 20: 'Talrijk zijn de rampen van de rechtvaardige, maar uit die alle redt hem de Heere.'

De allerverschrikkelijkste rampen kwamen neer op de meest rechtvaardige man op aarde.
Op deze en ook nog op andere manieren is Job een duidelijk profetisch type van Christus zelf.

Psalm 88 is uniek ten opzichte van alle ander psalmen; Er klinkt geen geluid van lofprijzing, dankzegging of hoop in deze psalm. Hij begint met een schreeuw van pijn, is gevuld met een schreeuw van pijn en eindigt met een schreeuw van pijn. De Heilige Geest gaf ons Psalm 88 om te bevestigen dat er een legale plaats is in de processen van God, waarin een mens alleen maar pijn voelt, alleen maar duisternis voelt, en alleen maar tranen en vragen heeft.

Job werd uit zijn lijden opgericht tot een bediening van voorbede van zijn vrienden.
Jezus ook.
'Daarom kan Hij ook volkomen behouden wie door Hem tot God gaan, daar Hij altijd leeft om voor hen te pleiten.' Hebr. 7: 25

Soms, als wij met onze rampspoed naar Christus gaan, verandert Hij op een wonderbaarlijke wijze onze tragedies in overwinning. In andere gevallen is het Zijn bedoeling dat onze pijn ons tot een intense geestelijke zoektocht brengt, totdat wij in staat zijn een goddelijk doel in onze ellende te ontdekken. Dit hartstochtelijke najagen van God zal meer vrucht in uw leven voortbrengen dan wanneer uw nood onmiddelijk gelenigd was.

Het wereldwijde Evangelie van Jezus Christus verklaart, dat Hij een doel heeft voor uw leven, ongeacht uw gebrokenheid.
Romeinen 8: 28
God is bij machte het grootste lijden in uw leven ten goede te laten meewerken, zolang u maar uw liefde op Hem richt.
U zult uw omstandigheden zien in het licht van Zijn 'voornemen' dat vaak erg verschilt van ons doel.

Wijsheid wordt niet gevonden of ontdekt op initiatief van de mens, maar op initiatief van God aan de mens geschonken.

God weet hoe Hij ons wanhopig naar Hem moet maken. Hij weet hoe Hij een schreeuw diep in onze ziel moet plaatsen. Hij plaatst die schreeuw daar met de bedoeling hem te beantwoorden.

Met elke vraag die God aan Job stelde, bracht God niet alleen Jobs vragen tot bedaren, Hij openbaarde Zichzelf in Zijn almachtige soevereiniteit. Het hart van Job had wanhopig naar dit moment gehunkerd en nu was het eindelijk gekomen.

Als satan vraagt of hij u mag ziften en de Vader toestemming geeft, let dan op de volgende waarheden:

• De Vader bepaalt de grenzen van hoe ver satan mag gaan in zijn aanvallen.
• Jezus bidt voor u 'dat uw geloof niet zou bezwijken'.
• God heeft er een doel mee. Het is satans bedoeling dat u boos wordt op God, dat u in verwarring raakt, dat u ontmoedigd wordt tot op het punt van opgeven. Maar het is Gods doel dat u volhardt en er doorheen komt, dat u in het proces veranderd wordt, en dat u na afloop 'uw broeders versterkt'

Wat een prachtige streng gouden dagen!

Bijna een jaar lang zijn we met een facebookgroep bezig geweest met het boek 'Een vrouw naar Gods hart' van Elizabeth George. Elke twee weken lazen we een hoofdstuk en nu zijn we bij het laatste aangekomen.
Maar zover ben ik nog niet. Gisteren las ik iets moois.

Vier vrouwen werden geïnterviewd over hoe zij dachten over de 'gouden jaren', die periode van hun leven, na de middelbare leeftijd. Volgens de schrijfster een periode die 'traditioneel gezien gekenmerkt wordt door wijsheid, tevredenheid en betekenisvolle 'vrije tijd'.

De vrouw van 31 jaar  zegt: 'Ik heb nog zo veel te doen voor die tijd dat ik betwijfel of ik ooit zover kom.'

De vrouw van 44 jaar zegt: 'Nog twintig jaar te gaan. Ik hoop maar dat we dat redden!'

De vrouw van 53 jaar zegt: 'Soms denk ik dat onze gouden jaren nooit komen. Onze dochter is vorig jaar gescheiden en woont nu weer bij ons met haar kindje...'

De vrouw van 63 jaar zegt: 'Wij zouden onderhand zover moeten zijn. Wij dachten dat we genoeg gespaard hadden om te kunnen genieten van een onbezorgde oude dag, maar dat is niet het geval.'

Iemand die deze dingen las schreef aan de schrijfster:

O, Elizabeth - als we elke dag toch eens zouden beschouwen alsof alleen die dag onze 'gouden dag' was - wat een prachtige streng van gouden dagen, die samen gouden jaren vormen, zouden we dan aan onze Here kunnen teruggeven!

Daar heb je 'm weer!

Ik vindt de God van de bijbel alles behalve moreel volmaakt. Hij is een heethoofd en maakt tegenstrijdig regels en beslissingen. Hij vermoord terwijl hij de verbod maakt om niet te vermoorden. Hij keurt slavernij goed, veroorloofd buit inhalen vanuit oorlogen, veroorloofd en maakt zelf kinderen en babies dood, zegt zelf dat hij zijn schepselen maakt voor goed of kwaad en rekent ze dan ook erop. Het ergste van alles is dat hij een God van mensen offers is, hij smakt naar bloed, zodanig zo dat hij zijn eigen zoon naar het slachtbank leid. Ik kan niet aan iets ergers denken dan dat. :-|

Daar heb je 'm weer! Nee, ik bedoel niet de schrijver van deze reaktie op mijn blog, ik bedoel de vraag die erachter ligt. De vraag waar ieder mens op z'n tijd mee worstelt, christen of niet.

Waarom?

Waarom verbergt God zich?

Waarom zwijgt Hij?

Waarom grijpt Hij niet in?

Deze drie vragen vormen een rode draad in het boek 'teleurgesteld in God' van Philip Yancey, die ik iedereen aan zou willen raden te lezen, of je nu gelooft of niet! Ik heb er veel van geleerd, maar straks daar meer over.

Deze reaktie van iemand die me na aan het hart ligt doet wat met me. Was ik voorheen altijd een beetje huiverig voor deze confrontatie, bang dat mijn geloof toch niet zo stevig zou zijn als ik hoopte, ik merk dat het nu iets heel anders bij me los maakt. Gisteren reed ik in de auto, ik zei: 'God, denken mensen écht zó over U? Terwijl Uw hart vol liefde naar hen uit gaat? Het zijn leugens en ik weet precies bij wie ze vandaan komen!' Ik was boos, maar ook verdrietig. Ik wilde Hem wel verdedigen!

Maar er was meer: 'God, vergeef het hem, Hij heeft U na een jarenlange zoektocht niet gevonden, niet echt gezien Wie U bent. Wees geduldig met hem, spreek in zijn hart en leven, laat zien wie U bent!' Ik wilde hem verdedigen!

Helaas is het in dit geval zo dat het geen vragen meer zijn. Ze zijn omgeslagen in een conclusie: De God van de Bijbel is alles behalve moreel volmaakt! In deze God geloof ik niet! Er is geen God!

Dat ik toch op deze manier een reactie terug mag plaatsen, daar ben ik hem dankbaar voor!

Natuurlijk heb ook ik geen antwoorden en komen dezelfde vragen boven na een ramp in de Filipijnen of na een moord hier om de hoek of als blijkt dat iemand in deze plaats al 10 jaar dood in haar huis ligt...

Mede dankzij het boek dat ik net noemde, heb ik nu een paar punten waar ik me aan vast houd. Die wil ik hier noemen.

1. Er gebeurt helemaal niets zonder dat God daar toestemming voor geeft! Dit kun je met name in het eerste hoofdstuk van Job lezen, maar Jezus Zelf bevestigd dit in de Bergrede: Er valt nog geen musje van het dak zonder de wil van Mijn Vader! Ondanks het feit dat dit misschien alleen maar meer vragen oproept, geeft het me rust. God is goed en laat niet zomaar dingen toe, er zit een plan achter en wel één die mijn gedachten en plannen vèr te boven gaan. Hoe ik er op reageer en hoe ik ermee omga lijkt van belang te zijn. Ik ben als mens zo beperkt in wat ik zie en ervaar en weet... God is dat niet! Durf ik het aan om in het duister te tasten? Om me vast te houden aan Iemand die ik niet zie?

2. Job spreekt zijn hart eerlijk uit en dat lijkt soms erg onbetamelijk. Toch kan God het van hem hebben. God lijkt de oprechtheid, rauw en onopgesmukt van iemand meer te waarderen, dan een hart vol vragen en twijfels en een mond vol vroom gepraat! 

3. Uiteindelijk geeft God geen antwoord aan Job, maar stelt Hij een wedervraag. Maar het belangrijkste is: God spréékt! En nog vóór dat er ook maar één verandering komt in de situatie van Job, verandert zijn houding, zijn hart, zijn spreken en bidt hij zelfs voor zijn vrienden! Nogmaals, er was nog helemaal niéts veranderd!! Alleen één ding: God had gesproken, God had zich laten zien! Ik geloof dat Hij dat nog steeds wil doen. Ik weet niet hoelang het bij Job duurde.

4. Na dit laatste gesprek met Job komt er een keer in zijn leven, alles wordt hem veelvuldig teruggegeven. Dit is iets wat uiteindelijk bij elk kind van God zal gebeuren, maar het leven leert ons dat het lang niet altijd in dit leven is. En ook bij Job heeft het niet die diepe, blijvende bevrediging gegeven, aan het eind van zijn leven is hij zijn dagen zat, het is genoeg. 

Dit helpt mij om over de grenzen van de dood heen te kijken, op dat wat ons te wachten staat, waarvan gezegd wordt: Het lijden van deze tegenwoordige tijd, staat in geen verhouding met de heerlijkheid die ons te wachten staat! 

Ik kom nu op dat wat het ergste genoemd word in de reactie:

Het ergste van alles is dat hij een God van mensen offers is, hij smakt naar bloed, zodanig zo dat hij zijn eigen zoon naar het slachtbank leid. Ik kan niet aan iets ergers denken dan dat.

Daar bleef het niet bij! Jezus stond na drie dagen op uit de dood!
Het lijkt een principe te zijn in het geestelijke en natuurlijke leven, ook in de natuur zien we het elk jaar gebeuren. De dood heeft níet het laatste woord. Ik kan niet aan iets beters denken dan aan dit!!

Nogmaals, dit zijn geen antwoorden, ik deel alleen wat mijn houvast is mijn leven hier op aarde.  

Nogmaals, ik ben dankbaar voor je eerlijkheid en je openheid, dat maakt je een mooi mens! 

Tot slot:

Ik ben eerlijk gezegd geschrokken van wat mensen die zich atheïst noemen en God en het leven van Jezus op aarde zo belachelijk maken! Ongetwijfeld hebben mensen die zich christen noemen hieraan bijgedragen. Maar ik hoop zo dat het gesprek open en eerlijk kan blijven tussen deze twee! Daarom wil ik vragen als je wilt reageren doe het zonder vooroordeel en uit liefde!

Nu écht tot slot... gewoon nog een lied dat ik heel mooi vind. Hopelijk niet teveel van het goede, maar ik wilde gewoon wel dat iedereen dit met zijn of haar hart kon zingen!

Timemanagement

Timemanagement!Vroeger peinsde ik er niet over me over zulke onderwerpen te buigen. Ook niet over 'speedcleaning' of 'verhalen vertellen', maar sinds ik me bewust ben van het feit dat ik als moeder/ huisvrouw een scala aan mogelijkheden heb om me in onderwerpen te verdiepen en daar in de praktijk mijn voordeel mee te doen, ben ik niet meer te stoppen!

Dit keer heb ik het boekje 'Een volle agenda, maar nooit te druk' in handen van Denise Hulst. Over Benedictijns timemanagement. Hoewel het een boekje is wat vooral geschreven is voor mensen die betaald werk hebben, haal ik er toch een paar leuke tips uit.

Eergisteren las ik het volgende, ik heb het ietsje aangepast:

De dagorde binnen een abdij kent een tijd voor God, een tijd voor de ander, een tijd voor jezelf, een tijd voor studie en een tijd voor werk. Dat betekent dat je je geen zorgen hoeft te maken over de vraag of er wel een juiste balans is tussen al deze verschillende activiteiten. Je hoeft je ook geen zorgen te maken over de vraag wanneer je aan bepaalde taken toekomt, omdat dat verankerd ligt in de dagorde. Dat je je daardoor geen (of in ieder geval een stuk minder) zorgen maakt, komt omdat je onderbewuste het makkelijker vindt om deze zorgen lost te laten op het moment dat taken een plek hebben gekregen in de tijd. En dat is precies het heilzame effect dat de moderne mens kan ervaren bij het invoeren van een vast dagritme, met een bewust begin en een bewust einde.

En zo probeer ik nu de dag van te voren in te delen en kan het er ongeveer zo uitzien:

Tijd voor God: 13.00- 14.00
Tijd voor elkaar: 15.00- 18.00, 20.00- 21.00
Tijd voor jezelf: 11.00- 12.00,  21.00- 22.00
Tijd voor studie: 14.00- 15.00
Tijd voor werk: 8.00- 11.00, 18.00- 20.00

Ik heb al gemerkt dat sommige dingen elkaar kunnen overlappen. Als we tijd voor elkaar hebben, gebeurt het wel dat we gezellig op de bank koffie drinken of aan het praten zijn, maar ondertussen pak ik ook m'n haakwerk erbij. Als ik met het huishouden bezig ben, heeft m'n dochtertje ook wel aandacht nodig, daar neem ik ook de tijd voor, maar ga dan weer verder met het werk.

Wat hier ook benadrukt wordt is dat je een duidelijke tijd van beginnen hebt voor een onderdeel, maar ook van stoppen. Als je ergens mee bezig bent, dan zorg je dat je daar met al je aandacht bij bent, maar ook zorg je ervoor dat je op tijd afrondt, spullen weer opbergt en je klaar maakt voor het volgende.

Ik vind het prima werken, hoef me nu niet meer af te vragen wanneer ik nou 'even tussendoor' een blogje kan schrijven of een hoofdstuk kan lezen. Daar heb ik tijd voor vrij gemaakt. En ook de kids weten waar ze aan toe zijn. Op woensdagmiddag ben ik een uurtje even ergens anders mee bezig, je mag best dingen vragen, maar probeer er even mee te wachten. De andere kant is dat ik er ook écht helemaal ben als het tijd is voor 'elkaar'!

Als ik de dag indeel denk ik na over waar ik behoefte aan heb, 

zodat ik genoeg energie en tijd over houd voor later op de dag.

Ik heb nog 10 minuutjes 'werktijd', waar ik het bloggen in onder breng.
Vandaag heb ik een ander schema dan het voorbeeld dat ik gaf.

Maak er een mooie dag van!

Aan het einde van de wereld gestrand

Pinterest

'Ik meen, dat het D.E. Hoste was, die zei het moeilijker te vinden leiding van de Heer te krijgen, naarmate hij ouder werd. Naar mijn mening bedoelt hij daarmee, dat de leiding minder eenvoudig wordt. God verwacht van ons, dat wij ons geestelijk onderscheidingsvermogen tot ontwikkeling  brengen en Hij leidt door een bepaalde geestelijke druk op ons uit te oefenen, door het suizen van een zachte koelte, door iets, dat zo teder en ontastbaar is, dat wij het gemakkelijk kunnen misverstaan, wanneer wij niet zorgvuldig afgestemd zijn op Zijn Geest, bij wijze van spreken. Hiertoe moeten wij in onze dagelijkse wandel met de Heer dicht bij Hem blijven, dan heeft Hij in zekere zin vat op ons, op een zodanige wijze als Hem niet mogelijk zou zijn, wanneer Hij ons telkens wanneer wij daarom vroegen, van een Bijbelvers voorzag!
Wanneer het niet meer is dan het suizen van een zachte koelte, dat ons leidt, is het voor satan niet moeilijk ons in verwarring te brengen door te maken, dat wij ons gaan afvragen of wij het wel goed gehoord hebben. het is goed eenmaal aanvaarde leiding nooit in twijfel te trekken.
En toch, hoe geduldig is onze Meester! Zelfs dan laat Hij ons niet in de steek!'

Dit stukje wil ik delen nav het 11de hfd uit 'In de arena' van Isobel Kuhn. 

Soms lees je iets en terwijl je het leest lijkt je hart of je geest het te beamen: 'ja, het ís zo, ik herken dit!'

Maar wat ben ik ook blij met dat laatste zinnetje! 

God weet wat Hij van Zijn maaksel kan verwachten. 

Hij buigt zich elke keer weer vol geduld en liefde over ons. 

In dat geloof hoef je geen plaats te geven aan schuld, angst of schaamte, 

maar mag je plaats geven aan de verheerlijking van Gods naam! 

Waar ik mee bezig ben vandaag

Terwijl de helft van ons gezin naar de intocht van Sinterklaas gaat kijken met lege plastic tasjes die hopelijk vol terug komen met kruid- en pepernoten, zit ik hier knus met een kopje soep achter de pc. Vorige jaren namen ze geen tasjes mee, het staat zo 'hebberig', maar zaten hun jaszakken helemaal vol en konden ze ze amper kwijt. Bij dat achter de computer zitten blijft het natuurlijk niet. Ik ga het huis zo even gezellig maken (lees: alle overtollige kapstokartikelen opruimen en de was strijken en vouwen... 'gezellig maken' klinkt een stuk vriendelijker!)

Maar eerst ga ik met zoonlief boodschappen doen. We hebben hier nog steeds als regel, dat als je een cijfer van 9 of hoger hebt, je in het weekend een taart mag bakken. Fijn als dat een keer gebeurt;) Monchoutaart staat op het programma vandaag.

Dan nog even een boek bij de bieb halen. Heb ik me de vorige keer verdiept in het vertellen van verhalen. Nu is het 'speedcleanen' aan de beurt. Ben heel benieuwd, hopelijk staan er wat bruikbare tips bij. In dat geval zal ik er zeker nog een blog aan wagen!

Dit weekend wil ik ook weer even een flink stuk doorhaken aan de babydeken, het is al bijna af, terwijl ik eigenlijk tot maart de tijd heb... Maar mijn handen jeuken om iets te gaan maken uit het boek 'haken en meer' dat ik laatst van m'n ouders gekregen heb. Zoveel leuke dingen kom je tegen!

Ik ben een beetje aan het nadenken over hoe ik in 2014 ga bloggen. Zowiezo neem ik de maand december een flinke blogpauze. Voordat die maand aanbreekt wil ik op m'n andere weblogs nog iets plaatsen en afronden. Alleen op deze blog zal er af en toe een blogje komen, omdat ik het gewoon heel leuk vind om te doen. Verder ga ik een lijstje bijhouden van de boeken die ik in 2014 lees, die kun je dan ergens aan de kantlijn vinden. Ben benieuwd wat het nieuwe jaar me wat dat betreft gaat brengen. Soms denk ik dat ik alle boeken al zo'n beetje gelezen heb, maar ik kom toch elke keer weer mooie tegen. Misschien maak ik ook wel zo'n lijstje met films of tv-programma's, ik denk het wel.

Tot slot. Gisterenavond ben ik met 2 vriendinnen na 2 jaar weer begonnen met bidden voor vervolgde christenen. Het is zo bijzonder, zo goed ook, om even uit je eigen (veilige) wereldje te stappen en aan deze broers en zussen te denken. Je bidt voor hen, maar wordt daardoor zelf gezegend!

Het is een beetje een raar blogje geworden met wel heel uiteenlopende onderwerpen. 

Toch is het leven vaak ook zo.

Fijne dag verder!

Dag en nacht houdt het Mij bezig!

Oef, de tijd vliegt! Ik heb het zo druk... druk met m'n 'tussen-herfst-en-kerst-programma'! Maar het is leuk! We hebben al heel wat spelletjes gedaan, ik weet inmiddels wat 'Ligretto' is! We zijn er achter gekomen dat er meer mensen zijn die van spelletjes houden en die hebben we uitgenodigd te komen eten en spelletjes te doen, supergezellig, echt een aanrader!

Verder wil ik nog iets delen.
Ik weet niet hoe het bij jou zit, maar ik ben van nature geen evangelist. Als het gesprek spontaan die kant op gaat vind ik het prima en fijn om erover te praten, maar ik zal er zelf niet zo gauw over beginnen, ténzij ik een mooie opening vind! Dit te constateren heeft me destijds wat lucht gegeven, ik ben er op gaan vertrouwen dat God in en door mij werkt met Zijn Geest en dat dat op vele manieren kan. Moeder Theresa zei dat zo mooi, dat ze een potlood is, waarmee haar Schepper schrijft. Het potlood is niet perfect, maar daar gaat het niet om, het ligt er aan door Wie het gebruikt wordt.

Zo ging ik weken terug voor het eerst naar de fysiotherapeut. Onderweg ga ik dan bidden, dat doe ik dan weer wel;). Bidden om een mooi gesprek, om iets waar het écht om gaat, God wist wel wat ik bedoelde. Maar tot gisteren gebeurde er wat dat betreft niet veel.

Gisteren ging ik weer en thuis liep het niet helemaal gesmeerd, waardoor m'n aandacht helemaal opgeslokt werd. Maar terwijl ik daar zit begint hij een liedje te zingen uit de film 'Jesus Christ, superstar' en ik zei dat ik het niet kende en dat ik ook niet zo gauw naar die film zou kijken. Hij zegt: 'jaaa, ze verdraaien de werkelijkheid.'
Ik vroeg hem of hij en zijn vrouw ook christenen waren en ja, dat zijn ze, hij noemde een bepaalde hoek, maar ze doen er eigenlijk niet zo heel veel mee.
En ook al kon ik, door zijn gepraat, niet heel veel inbrengen... Ik was weer eens verrast. Het lijkt wel of God daar echt van houdt, om mensen te verassen! Altijd als ik ergens op zit te wachten, gebeurt het niet, pas als ik er niet meer aan denk of ergens anders mee bezig ben, dan is Hij daar!

Het gaf me ook te denken.
Terwijl ik druk bezig was met m'n eigen leven en me op dat moment niet zo bekommerde om het wel en wee van iemand anders, leek God te zeggen: 'Maar het bekommert Mij wel, áltijd, dag en nacht houdt het Me bezig!!'

Moed

In mijn vorige blog deed ik een oproepje en vroeg iemand een blogje te willen schrijven over de Open Doorsdag die afgelopen zaterdag is geweest. Ik kreeg een reaktie van Eline Prins en zij heeft deze blog willen schrijven. Heel erg bedankt hiervoor! Eline heeft zelf ook een weblog, neem daar ook eens een kijkje, het is een blog vol lekkere, gezonde recepten en achtergrondinformatie!

Pinterest

Het thema van de open doorsdag was moed. En ik hoor het Anne van der Bijl nog zeggen. In het vraaggesprekje wat hij had met Ron van der Spoel. Voor al die mooie dingen die u gedaan heeft voor Open Doors, daar was zeker wel moed voor nodig. Moed??.. Ik geloof niet in moeD antwoord hij. Ik geloof wel in moeT met een T. Het gaat er om dat we moeten, dat we gehoorzamen aan de boodschap van de bijbel om het evangelie te verkondigen.

Later wordt moed omschreven als 'doen wat je niet kunt'. Je kunt het niet, er zijn geen uitwegen, maar toch moet je het doen. Je krijgt er de kracht voor. Dat is hoe moed werkt. Dit komt in alle lezingen verder die dag naar voren, dat de sprekers getuigen van situaties waarin zij geen uitkomst zagen, maar God boven alles stond en de weg wees.

Een heel andere vraag kwam bij mij naar boven naar aanleiding van de lezing van Rik Nipken (auteur van: het dwaze van God). Hij had zich ooit de vraag gesteld wat zijn geloof inhield als het spiegelde aan de tekst in de bijbel die zegt dat verdrukking en vervolging hoort bij het volgen van Jezus.

Als ik dan de getuigenissen aan me voor bij laat gaan, dan vraag ook ik me af, wat houdt mijn geloof in als ik geen tegenstand ervaar? Het drukt me met mijn neus op de feiten dat we in een welvarend en vrij land wonen. Iets waar we dankbaar voor mogen zijn..... Of toch niet?

Maar het allermooiste was het getuigenis van mijn zoontje die samen met zijn broer had deelgenomen aan het kinderprogramma. Twee dagen later stapt hij uit zijn bed en zegt nu weet ik de tekst opeens weer, die we hadden geleerd bij die zondagsschool;
'En zie, Ik ben met u al de dagen, tot de voleinding van de wereld.'
Dat geldt voor hen, onze broeders en zusters die vervolgd worden en voor ons.

Open Doors dag '13

Afgelopen zaterdag was de Open Doors dag in Zwolle. Helaas kon ik er zelf niet heen. Daarom zou ik heel graag iemand vragen die een gastblog wil schrijven over hoe het was, wat je er mooi, bijzonder of wat ook van vond, wat je er van geleerd hebt en wat je graag van door wilt geven aan anderen.
Als je het niet ziet zitten om een hele blog te schrijven, je kunt ook een klein stukje schrijven. Als meerderen dat doen, maak ik daar gewoon één blog van. Lijkt me mooi!
Is het iets voor je, mail me dan naar dankvoorjemailtje@gmail.com, je krijgt zsm een berichtje terug!

Om toch niet helemaal 'niks' te posten nu, laat ik graag de volgende, korte discipelschapsles van Anne vd Bijl zien.

Krachtig wapen tegen angst!

Ineens waren ze er, al die blogjes over 'dankbaarheid', ineens (voor mijn idee) werden er overal lijstjes opgesteld met punten om dankbaar voor te zijn. Ik werd er soms een beetje kriegelig van en misschien werd je het ook wel van mijn vorige blogs waarin ik schreef over het boek 'duizendmaal dank' van Ann Voskamp. Ik hoorde er van alles over, mensen die de schrijfstijl helemaal niks vonden, mensen die vragen hadden bij bepaalde stukjes, maar ook mensen die het heel mooi vonden. Als ik dat allemaal hoor, dan hoeft het voor mij eigenlijk niet eens meer. Ik had het boek al bij verschillende mensen zien liggen, maar had er geen behoefte aan om te vragen het te lenen. En toch op de een of andere manier... werd mijn interesse toch weer gewekt en keek het boek me uitnodigend aan toen ik het bij onze Bijbelstudie bij iemand in de kast zag staan. Ik vroeg het te leen, mocht er een jaar over doen! Misschien doe ik dat wel, maar de eerste keer las ik het binnen twee weken uit;).

Pinterest

In deze blog ga ik even heel kort proberen uit te leggen waarom het me zo aanspreekt en waarom ook ik een schrift erbij heb gepakt en nummertjes in de kantlijn heb gezet en op ben gaan schrijven waar ik dankbaar voor ben, tot in de kleinste details.

Pinterest

Het doet iets met me, het veranderd mijn kijk op het leven, het haalt iets neer wat ik kan missen als kiespijn. Ergens in het boek staat dat dankbaarheid een anti-angst-medicijn is en dat is wat me het meest aanspreekt. Maar vandaag las ik uit de kinderbijbel voor en ging het over David en Goliath, ik zag daar die grote reus op twee bladzijden op de grond liggen en de Israëlieten juichen en dansen om de overwinning. En terwijl ik heel overdreven hard en vrolijk mee begon te juichen, borrelde er een vreugde in me op, proefde ik de overwinning!

Pinterest

Want die reus werd op dat moment mijn angst voor duizend dingen! En dat steentje was de dankbaarheid voor alles waar ik voor danken kán in elke situatie. God is bezig ons als Bruid van Zijn Zoon voor te bereiden op Zijn komst en zal alles wat Hij op mijn pad heeft gebracht in het verleden, brengt in het heden en zal brengen in de toekomst, daarvoor gebruiken.

Schrijf je 's avonds ook drie dingen op waar je dankbaar voor bent geweest die dag? Het boek wil je uitdagen om de hele dag door te zóeken, je jágen naar die dingen waar je dankbaar voor bent. Dat is soms een hele klus als het tegenzit, als je ziek bent, als je moe bent of in situaties waarin je geneigd bent in paniek te raken. En soms is het moeilijk om dankbaar te zijn als alles in het honderd lijkt te lopen. Maar als het je tóch lukt, midden in de misère iets te vinden waar je voor kunt danken, soms dwars tegen je gevoel is en daarmee door gaat, dan gaat er iets borrelen...dan ruík je, of zo je wilt: proéf je, de overwinning.

Pinterest

Ik kreeg van de week een mailtje en las daar iets wat uit een of ander boek kwam, wat ik heel mooi vond, ik wil het graag aan je doorgeven:

Soms kalmeert God de storm, 

maar soms laat God de storm ook uitrazen 

en kalmeert Hij Zijn kind.

Niet vast houden, laten stromen!

Zo, nu eerst even een bedankje voor iedereen die langer of kortere tijd geleden een reaktie op mijn blog heeft geplaatst! Dat is zo leuk en bemoedigend! Maar ik vergeet nog wel eens een reaktie terug te geven en weet ook niet of dat nog gelezen wordt. Zelf plaats ik weleens een reaktie en kijk er nooit meer naar;) Sinds kort ben ik er achter dat je je kunt aanmelden om op de hoogte te blijven van eventuele vervolgreakties, dat is handig!

Pinterest

Het is een gezellig dagje vandaag. Vanochtend kwamen er 3 peutervriendjes bij mijn peuterdochtertje spelen. Ik had een paar grote kleden op de grond gelegd met in elk hoekje iets anders te spelen. 4 kleine stoeltjes om de kleine tafel met wat puzzels, blaadjes en wascokrijtjes. Daar kan ik heel erg van genieten. En dan samen wat drinken met een doosje dummies erbij, die natuurlijk met z'n allen over de vloer gaan rollen. De ontwikkeling van die vier loopt zo'n beetje gelijk en het woordje 'van mij' en 'mijn' is schijnbaar nieuw, ik had het nog niet eerder gehoord, maar deze ochtend was het niet van de lucht! Later samen een mandarijntje eten, de een pelt het heel handig en zelfstandig, de ander wacht net zo lang tot ik een beginnetje maak, maar allemaal willen ze in eerste instantie zélf schillen... al dan niet door mij afgemaakt.
Boekjes lezen, met de poppen spelen, Pieter Post kijken, doos speelgoed omgooien, met de speelgoeddieren spelen, op het bord krijten, het was een gezellige boel.

Pinterest

Genade moet stromen als water las ik ergens;). Je moet deze momenten niet vast willen houden, als je ze ontvangt en laat gaan, zul je zien dat er alleen maar meer en meer genade stroomt, van moment op moment.
Dat bedacht ik gisterenavond ook, toen ik dat kleine meisje naast me nam in bed en dicht tegen me aan hield, mijn lippen op haar voorhoofdje gedrukt. Deze momenten, ze komen en gaan en ik laat ze vol vreugde over m'n leven stromen.

Pinterest

Terwijl ik deze blog schrijf, kijk ik naar buiten en zie een koolmeesje van heel dichtbij op de schutting zitten, zo scherp, zo klein, zo prachtig!

Vanmiddag komt een vriendin van me, ze brengt een ovenschotel mee, die ze thuis al klaarmaakt en dan gaan we spelletjes doen, om half 7 komen de mannen erbij en eten we met elkaar. 's Avonds komt er dan nog een vriendin en maken we er een haakfeestje van.
En als de dag voorbij is, dan voel ik me heerlijk moe en ben ik blij dat ik naar bed kan! Slaap is ook zoiets wonderlijks, je valt erin en je wordt weer uitgerust wakker als het een beetje meezit!;-)

Fijn weekend!

Wat ís een moeder zonder een kind?

Voor de tweede achtereenvolgende midweek is onze oudste weg, deze keer voor een werkweek. Eerlijk gezegd viel het me vorige week zwaarder dan deze week. En dat, terwijl ik onverminderd van hem houd! Ineens was ik dankbaar voor het feit dat het op deze manier gaat, het loslaten. Niet in één keer het huis uit, maar af en toe, de komende weken best wel vaak.

Onze jongste wordt volgende maand alweer 2 jaar. Wat ben ik blij voor dit prachtige geschenk, dat we het allemaal nog een keer mogen beleven, al die 'eerste keren', maar dan iets rustiger dan de eerste vijf, die we behoorlijk snel achter elkaar kregen.

Het houdt me best wel bezig af en toe, hoe zal het zijn als ze allemaal het huis uit zijn? En ook de vraag: 'waarom kan dit kleine meisje niet gewoon klein blijven?' is me niet vreemd.

Pinterest

Ann Voskamp zat daar ook mee en ach, welke moeder ook niet? Maar zij schreef het op en ik wil het hier met je delen, het heeft me erg bemoedigd en ik wil het niet vergeten!

Mijn baby is alweer vijf.Ik raak haar kwijt, ze groeit op en beweegt zich bij me vandaan.
Liefde is een diepe wond en wat ís een moeder zonder een kind en waarom kan ik dit heden niet voor altijd vasthouden, zij hier, ik hier en waarom rooft de tijd dit hart waar het mijne niet zonder kan bij mij vandaan? Waarom moeten we allemaal oud worden? Waarom altijd afscheid?
...                                                                                                                                        
En ik buig me over haar heen... en ik voel Hem, Zijn kus van tedere waarheid:
Alle vrees is slechts het idee dat er een einde komt aan Gods liefde. Dacht je dat er aan Mij een einde kwam, dat Mijn broodhuizen leeg konden raken, dat Ik je niet genoeg zou zijn? Maar Ik ben zonder einde, Mijn kind, wat kan er in Mij opraken? Geen leven meer? Geen geluk? Of vrede? Of wat je ook maar nodig hebt? Schenkt je Vader niet altijd wat je nodig hebt? Ik ben het Brood des Levens en Mijn brood voor jou raakt nooit op. Angst denkt dat God eindig is en angst gelooft dat er niet genoeg zal zijn.In Mij eindigen zegeningen nooit omdat Mijn liefde voor jou nooit eindigt.Zo lang er een God in de hemel is, is er genade op aarde en Ik ben de God die genade morst uit Zijn altijd-overvloeiende genadebron.*


*Uit 'Duizenmaal dank'

Voordat je in deze tijd stopt met ademhalen!

Het is koud, dat komt denk ik omdat ik op de bank zit te lezen. Was ik nu flink bezig in huis dan zou ik het warmer hebben. Maar het boek van Ann Voskamp 'Duizendmaal dank' trekt me na een drukke ochtend op de bank en moeizaam komen mijn ogen na 20 bladzijden los van de letters op papier, eigenlijk wil ik nog lang niet stoppen. Ik zet de thermostaat iets hoger, 19,5, dat moet genoeg zijn om me weer op temperatuur te brengen. Ik log in op Blogger, maar met het wachtwoord van Pinterest... dat gaat het niet worden, ik ga de letters terug en probeer het opnieuw, om even iets op te schrijven, iets uit het boek wat ik aan het lezen ben, iets waar mijn hart vol van is.

In één van de eerste hoofdstukken lees ik:

'Ik leg de was in de kast. En ik denk aan al die dingen die ik in mijn leven misschien wel nooit zal doen. Ik denk aan alle dingen die ik zal missen. Nooit zullen mijn ogen de jadegroene rivier de Li zien in China. Nooit zal ik ze zien, die zwartharige jongens met strooien hoeden op, vissend met hun aalschovers vanaf hun bamboevlotten terwijl de mist optrekt van achter de karstformaties, surrealistisch en duister. Nooit zal ik de Loita Heuvels beklimmen in Kenia om de dans van de trekkende gazellen uit de Serengeti te aanschouwen, miljoenen en miljoenen tegelijk. Ik zal niet zwemmen in het saffieren zeewater in een grot in de Zuidelijke Pacific, of de wind horen fluisteren door de hoge sequoiabomen, of mijn gouden jaren besteden aan het beklimmen van de top van de smaragdgroene Machu Picchu. Ik strijk met mijn hand over de dikke badstof handdoeken. Ik ben de vrouw van een boer. Ik geef thuisonderwijs aan zes kinderen. Er hangen geen mooie diploma's of oorkonden aan deze keukenmuur... Zijn er plekken op deze aarde die ik beslist gezien moet hebben voordat ik in deze tijd stop met ademhalen, voordat ik de eeuwigheid ga inademen?'

Terwijl ik dit van de week las, kreeg ik een soort van brok in mijn keel, een soort van besef van een honger in mij om die dingen wél te kunnen zien in mijn leven. Tegelijk de realiteit dat ik nooit alles, dat ik eigenlijk verreweg het meeste nooit zal zien... het voelt als rouwen en ik vind het gek!
Hoofdstukken en dagen later zit ik op de bank en lees het volgende en dan weet ik het, já, dít is wat ik wil, de rest mag me gestolen worden!

'De enige plek die we voor onze dood gezien moeten hebben is de plaats waar we God zien. Daar honger ik naar: meer van de glorie van God. Ik fluister met de blinde bedelaar: 'Heer, zorg dat ik weer kan zien.' (Lukas 18: 41) Dat is mijn kreunende hartslag: 'Zien, zien.'

Hier houd ik het bij. Ik zou met alle liefde het hele boek voor jullie overschrijven, maar dat is niet nodig;-)
Ik sluit af met een lijstje waar ik dankbaar voor ben, van momenten die ik als genadegeschenken van God ontvang. En de vreugde die ik daarbij voel staat totaal niet in verhouding met de eenvoud van de dingen die ik noem, maar wel met de glimp die ik daardoor opvang van onze God!

Ik heb weer heerlijk warme handen, m'n gezicht gloeit, ik zet straks de verwarming weer wat lager!
Vanochtend ben ik bij de fysiotherapeut geweest voor mijn tennisarm en ik merk dat het echt helpt, ik vind het een wonder, ik had er veel pijn aan en dat is nu een echt stuk minder geworden!
Ik heb boodschappen gehaald voor de soep die ik ga koken: tomatensoep met kikkererwten en rundergehaktballetjes.
Onze 9-jarige heeft last van haar oor en kwam daarom tussen de middag gezellig even thuis eten.
Straks ga ik met m'n peutertje naar een andere peuter om haar 2de verjaardag te vieren.
Ik heb een potje met waskrijtjes gekocht en verheug me op het moment daar samen lekker mee te gaan kleuren.
Vanavond ga ik naar m'n vriendin, als ik dan hier de drukte van het gezin achter me laat en daar binnenkom, valt er een oase van rust en warmte over me heen.

Dat was het weer. Ik wens iedereen een mooi weekend!