'De grootste, best verborgen illusie is misschien wel geweest dat ik na zeven maanden trappistenleven een ander mens zou zijn, meer geïntegreerd, spiritueler, deugdzamer, meedogender, zachtmoediger, blijer, en met meer begrip. Ergens had ik verwacht dat mijn rusteloosheid in rust zou veranderen, mijn spanningen in een verstilde levenswijze en al mijn halfslachtigheid en twijfel in een volledig gericht-zijn op God.
Dat is allemaal niet gebeurd. Als ik me over mijn zeven maanden in het klooster de vraag zou stellen: 'Heeft het gewerkt, heb ik mijn problemen opgelost?', dan zou het antwoord eenvoudig zijn: 'Het heeft niet gewerkt, het heeft mijn problemen niet opgelost.' En ik weet dat een jaar, of twee jaar, of zelfs een heel leven als trappist ook niet 'gewerkt' zou hebben. Want een klooster wordt niet gebouwd om problemen op te lossen, maar om God midden in de problemen te loven.'
Aldus Henri Nouwen in het nawoord van zijn boek 'Vreemdeling in het paradijs', een dagboek van zijn verblijf van 7 maanden in een trappistenklooster. Henri Nouwen schrijft heel open en eenvoudig over zijn innerlijke strijd, worsteling en verlangens. Dat maakt dat dit boek zo fijn leest. Het is de tweede keer dat ik het uit heb gelezen. Ik denk dat het een iets minder bekend boek van hem is, daarom wil ik het je aanbevelen.
Nog een citaat:
'Toen ik nog heel jong was heeft mijn moeder mij een eenvoudig gebed geleerd: 'Alles voor U, lieve Jezus.' Dat is een eenvoudig gebed, maar het is erg moeilijk te verwezenlijken. Ik heb ontdekt dat mijn leven eigenlijk meer op het volgende gebed leek: 'Laten we delen, Jezus, een deel voor u en een deel voor mij.'
