Onaantastbaar

Ik maak me soms boos als ik op het laatste nippertje toch nog een duister figuur voorbij zie komen. Dat duistere zegt in dit geval niets over de persoon, maar wel over het licht dat op dat tijdstip nihil is. Nog net op tijd trap ik op de rem. Je kunt hopeloos overhoop gereden worden en daardoor verlamd, verminkt of helemaal niet meer door het leven gaan, gewoon omdat je zonder licht de duisternis intrekt. Het kan je in een minder ernstig geval een flinke boete opleveren,waar je natuurlijk ook nooit op zit te wachten.

Ik moest denken aan Jezus, die het licht van deze wereld is. Sommige mensen denken aan God als een politie-agent, waar niemand op zit te wachten, die het leven eigenlijk maar knap ongemakkelijk lastig en duur maakt. En hoewel daar een kern van waarheid in schuilt, zien we dit negatief en gaan we aan andere motieven voorbij. Maar is het niet veel meer zo, dat wanneer we zonder Licht door het leven gaan we het risico lopen ongenadig onderuit gehaald te worden... met alle ellendige gevolgen van dien. Het rijk van de duisternis ontziet niets en niemand, heeft zijn zinnen gezet op alles wat adem heeft. Alleen diegene die dat Licht met zich meedragen lijken om de één of andere reden in zekere zin onaantastbaar, boezemen op de één of andere manier ontzag in en kunnen bovendien flinke schade toe richten aan het rijk van de duisternis!

Welke vader zorgt ervoor dat zijn kind met licht op de fiets vertrekt alleen maar om te ontkomen aan een boete? Het zal toch veel meer zijn, omdat hij zijn kind niet aan de duisternis wil verliezen?