Ik prevel wat

Soms worstel ik een beetje met mijn tijd met God. Er is niet zo vaak een moment waarop ik alleen ben en me helemaal op Gods Woord en gebed kan concentreren. Dan lees ik wel wat en prevel ik wel wat, maar echt tot rust komen is er niet bij en echt luisteren naar wat God tot mijn hart spreekt vind ik moeilijk.

Zo vanochtend ook. De kids waren druk en vroegen me van alles. Terwijl ik me daar een beetje over op zat te winden, kwam de rustgevende gedachte bij me op dat het voor God niet uitmaakt. Hij komt soms dwars door gesloten deuren en ommuurde kamers heen, om vanuit het niets voor je te staan en te zeggen:

Vrede zij met je!

In deze tijd is het erg 'in' om de stilte te zoeken en dat vind ik mooi. Het is goed om een rustige plek te zoeken en stil te zijn voor God. Maar laat ik nooit gaan denken dat God niet kan spreken wanneer alle kinderen thuis zijn, wanneer het niet stil is en het huis bruist van het gezinsleven.