Zomer 2015 (1)

Deze vakantie ga ik een 'boek' op m'n blog schrijven!

En jullie mogen meelezen.

Er is nog geen verhaal in mijn hoofd,

dat komt vanzelf.

Je kunt alle blogs weer makkelijk vinden onder het label 'Zomer 2015'.

Veel leesplezier!

Vanaf vandaag besluit ik in de vakantiemodus te stappen. Maar dat gaat niet helemaal vanzelf. Ik had de wekker gezet om 5 uur. Ja echt waar, ik word altijd een beetje jaloers als ik lees over vrouwen die vanzelf vroeg wakker worden en uit bed springen en dan al van alles gedaan krijgen, inclusief genieten van de stilte. De wekker ging af, maar alleen mijn man heeft hem de eerste 6 of 7 keer gehoord en steeds weer op ‘snooze’ gedrukt. Eindelijk begint het te dagen en hijs ik me omhoog om over de rug van mijn geliefde naar de wekker te turen. 6.15 uur min 10 minuten, 5 over 6! Nu heeft het geen zin meer, ik wacht tot hij er eerst uitgaat, zodat we elkaar niet in de weg lopen. Ondertussen lees ik een paar hoofdstukken uit Prediker, alles in het leven lijkt maar lucht en leegte, niets nieuws onder de zon, je verheugen in en na alle gedane arbeid is het beste wat je kunt doen. Ik zal mijn best doen. En zo werk ik me ’s ochtends een slag in de rondte en kijk halsreikend uit naar het moment dat ik met een bakje koffie en de laptop aan de keukentafel kan zitten. Gewoon lekker rammelen op het toetsenbord en niet meer stoppen! Elke keer denk ik dat het meeste werk gedaan is, om dan nog iets urgents te bedenken, zoals het ophangen van de was of het schoonmaken van het gasfornuis. Eindelijk vind ik het genoeg en nestel me op de harde houten keukenstoel, klaar voor de start… daar komt iemand de trap aflopen. Ik pak m’n hele boeltje op en verhuis naar de bank. Het is ook helemaal niet handig om aan de keukentafel te gaan zitten, als er nog 4 pubers in bed liggen, die ergens tussen 10.00 en 13.00 uur hun warme nest verlaten en zullen gaan ontbijten.

Alleen L moet deze week nog naar school. We zitten dus op het randje van de vakantie. Dat vind ik een mooie gelegenheid om de slaapkamers onder handen te nemen. En dat ga ik niet alleen doen. Ik zal wat hand en spandiensten verrichten, maar het grootste deel mag iedereen zelf doen. En omdat een opgeruimde kamer een eerste vereiste is om logeerpartijtjes mogelijk te maken, verwacht ik dat dat wel goed gaat komen.

Het worden drukke weken. Niet alleen omdat onze eigen kinderen vakantie hebben, maar ook omdat we twee dagen in de week een oppasbaby krijgen, daarnaast komt de eerste twee weken een meisje van 7, omdat haar beide ouders werken en hun vaste oppas op vakantie is. En verder komt er op woensdag nog een jongetje uit onze gemeente. Door met andere kinderen te spelen en samen met hem wat boekjes te lezen hopen we dat hij de Nederlandse taal wat beter onder de knie krijgt. En verder hebben we nieuwe overburen aan de tuinkant, een Chinees gezin met 3 kinderen. We kennen ze al, omdat ze jaren geleden bij ons in de kerk zaten en de kinderen ook naar dezelfde school als L gaan. De schutting hebben we een stuk opgeschoven zodat ze makkelijk met elkaar kunnen spelen. Het doet me denken aan de tijd dat we in een community-huis woonden en ik geniet er met volle teugen van. Het is zo leuk als je patat zit te eten en er komt een Chineesje van drie via de tuindeur naar binnen, gaat gezellig bij je staan en eet van je bord mee. Tja… er zijn er vast die dat niks vinden, maar ik vind dat bijna leven met een hoofdletter!

Ik ben me er van bewust dat het best druk wordt en er niet heel veel tijd voor mezelf over blijft. Toch heb ik hier bewust voor gekozen. Er is één ding dat ik echt heel graag wil leren en dat is elke dag uit Gods hand ontvangen. Alles van Hem verwachten, dat klinkt zo cliché, maar ik bedoel dan ook echt álles. Mijn leven is niet meer van mezelf, maar van Hem. Hij weet veel beter wat ik nodig heb en wat goed voor me is en dat verwacht ik ook van Hem. Ik moet er bij zeggen dat ik ook dankbaar ben voor het verstand dat ik gekregen heb en dat wil ik ook zeker gebruiken. Ook mijn grenzen, die ik steeds beter leer kennen, wil ik in acht houden.

Dat lukt aardig als ze allemaal naar school zijn, maar als het vakantie is, word het toch een ander verhaal. En het is dat andere verhaal waar ik nieuwsgierig naar ben, wat ik op wil schrijven, wat ik wil delen.