Door het drukke verkeer.

Zo liep ze een groot deel van de dag met 'Jacobus' rond.

Een konijn in het tuintje. Ik wilde naar huis, maar L wilde nog blijven. Er zou iemand komen om het konijn te verzorgen en ze mocht helpen. We spraken af dat ze om half 3 naar huis zou komen. Terwijl ik naar huis fietste door het drukke verkeer, vroeg ik me af of ik er wel goed aan had gedaan, ze heeft geen mobieltje. Om kwart voor 3 begon ik me een beetje zorgen te maken, maar probeerde mezelf rustig te houden. Ik ken L al 10 jaar en ze loopt niet in zeven sloten te gelijk. Om 3 uur kwam ze thuis!

Kijk nou toch, een schijfje rode biet, ik vond het zó mooi! Wat is onze Schepper toch ontzettend creatief en precies en volmaakt!

S-je is nu serieus zindelijk aan het worden! Gisteren en vannacht zonder luier en het is nog niet 1 keer mis gegaan, supertrots!! Geen luiers meer, helemaal niet erg!:) Ze speelt veel in de tuin. Van de week heb ik al het onkruid eruit gehaald en kwam veel slakkenhuizen tegen, helemaal leuk om mee te spelen.

Zo, en nu een kopje koffie! Deze vind ik echt het allerlekkerst, voor mij geen senseo-apparaten!

Ook al zit ik vol...

Geen zieken meer!

Gisteren maakte m´n vriendin en ik (zij eigenlijk hoor) een heerlijke pompoentaart met pompoenen uit eigen tuin. We gingen met nog een gezin picknicken in ons tuintje. Het was zó supergezellig, net of we op vakantie waren. En die taart... ik kan het niet omschrijven, maar het is zoiets als 'ook al zit ik vol, ik lust nog wel een stukje!'

Er werd lekker gevoetbald. We kwamen er achter dat je maar beter niet met hechtingen in je teen kunt voetballen, dan gaat het weer bloeden. En daarna nog een heus watergevecht om uit te maken wie er gewonnen had (?).

Even kijken wie zich de meeste keren kon optrekken. H (17) won!

Vanochtend kreeg ik het lumineuze idee om ons hele huis schoon te maken en op te ruimen. Maar ik weet niet of ik heel erg ver kom. In elk geval heb ik vandaag de keuken gedaan. Alle kastjes uitgeruimd, heerlijk! De rest van het huis is één grote chaos nu, dat vind ik het lastige van extra klussen, de andere dingen blijven dan een beetje liggen. Naja, we gaan nog even dapper door!

En tot mijn verbazing kwam ik nog chocolade-eitjes tegen! Als we naar mijn zusje gaan, verbazen we ons altijd zo dat er nog een pot vol in het raamkozijn staat. Dan helpen we haar natuurlijk om die op te maken.

Af en toe een pauze, dan werk ik even verder aan de omslagdoek. De kleur is in het echt mooier en er komen natuurlijk nog wat kleurige bloemetjes ofzo op. Leuk om aan te werken!

Raak!

Vandaag geen foto´s, maar twee filmpjes die ik heb bekeken en die écht mijn hart raken! Vorige week was ik in de ochtenddienst en ging het over tongentaal. Vanochtend was het vervolg en gingen we er dieper op in. Iemand zei me dat ze dit programma had gezien. En ook Hanneke van Dam kwam nog ter sprake, die in hetzelfde programma al eerder was geweest. Thuis heb ik ze allebei gekeken. Ik ga er niets over zeggen, kijk zelf maar! Reakties op één of allebei de programma´s zijn zeer welkom, ik ben benieuwd hoe jullie dit beleven en zal mijn best doen om een reaktie terug te geven!
Helaas kan ik alleen de linkjes geven, niet de filmpjes hier zelf plaatsen.

http://www.eo.nl/geloven/programma/andries/aflevering-detail/aflevering/agnes-huizenga/ 

http://www.eo.nl/geloven/programma/andries/aflevering-detail/aflevering/andries-65/

Blog in de soep

Gisterenavond lag ik in bed en hoorde uit een huis Afrikaanse gebeden komen. Ze zongen toen een prachtig Afrikaans lied, echt heel mooi, ik lag te genieten in mijn bed! Daarna baden ze nog even verder. Ik viel in slaap en werd wakker van veel en druk gepraat uit hetzelfde huis en ik viel weer in slaap en werd weer wakker en viel weer in slaap. Om half 4 's nachts schrok ik weer wakker, het leek wel of er iemand naast mijn bed stond te schreeuwen. Deze man stond in de deuropening van zijn tuin en praatte 'gewoon', maar met zo'n harde stem, dat heb ik nog nooit gehoord. Ik was onder de indruk, maar vond het ook wel weer welletjes, ik wilde nog even gewoon lekker doorslapen. En net toen ik het raam dicht wilde doen, deed hij de tuindeur dicht en hoorde ik niks meer...

Vanochtend was S zoals gewoonlijk om 7 uur wakker. Ik kon het nog een uurtje rekken, maar toen zijn we naar beneden gegaan. Ik was niet heel erg in mijn hum en de beker melk die toen omviel maakte dat niet beter.

Waar ik wel blij van werd was dat onze oudste thuis kwam. Ik wist al wel dat hij ziek was, maar hij is zieker dan ik dacht. Hoop dat hij gauw weer opknapt, zo kennen we hem niet!

Het is superleuk om zelf groente te verbouwen. Het enige is wel, en dat zal denk ik iedereen beamen die dat ook doet, dat je veel meer werk hebt aan het schoonmaken en klaarmaken van alles. Vorig jaar wist ik dat nog niet zo en viel dat een beetje tegen. Nu weet ik het wel en stel ik me er op in, ik maak er gewoon tijd voor, het is leuk om mee bezig te zijn.

Een groot voordeel van het 'moeder/huisvrouw' zijn, is dat jij altijd degene bent die bepaalt wat er gegeten wordt. Dat was tot voor kort bij ons tenminste zo. Zo gaat het niet bij iedereen dat weet ik wel. Maar nu hebben we met nog twee echtparen een tuintje. Eén van hen heeft er andijvie in gezaaid en dat moest nu écht geoogst worden en gegeten, dus nam ik er wat van mee naar huis. Het heeft nog wel twee dagen geduurd voor ik genoeg moed had verzameld om er ook daadwerkelijk iets mee te doen. We houden er gewoon niet van, dit is toch eigenlijk ook iets voor in de winter? Maar vandaag heb ik het klaargemaakt...

En weet je wat? Het was zóóó lekker!! De meiden zaten ook te smullen! Het was ook lekker zout, misschien hadden we dat ook wel een beetje nodig met dit warme weer. 

Deze blog dreigt in de soep te lopen, omdat ik het begonnen ben met het idee dat we deze zomer thuis blijven. Nu kunnen we toch af en toe even weg, niet allemaal tegelijk, maar we zijn er toch even uit. 

Niks geen blogjes in de soep! Ik neem jullie zo vaak mogelijk gezellig mee!

Autoritje

Als we ´s avonds na het eten de plantjes nog even water gaan geven, worden we daar over het algemeen niet schoner van:)

Vandaag een heerlijk dagje. Ik ging M. ophalen van een weekje kamp. Op de heenweg ging ik eerst naar m'n schoonouders, die daar vlakbij wonen. Gezellig even koffie gedronken op het balkon. We zaten er heerlijk droog, terwijl het regende. Toen M opgehaald en op de terugweg een leuk gesprek gehad met degene met wie ze mee ging.
Als ik zo'n eind heb gereden ben ik wel een beetje gaar. 

Na het eten nog even een duwtje gegeven aan een blokkenfestijn door er zelf mee te beginnen.

Paaldanseres voor de deur

Ons dagje of twee uit gaat niet meer door. Mar is nog niet beter en nu bleek ook nog dat we M. vrijdag moeten ophalen ipv zaterdag. Het is jammer, maar we hebben het 'uit ons hoofd gezet'. Volgend jaar misschien. En niet getreurd, na deze week hebben we nog 5 weken vakantie!

Het minikomkommerplantje in de tuin groeit goed, er komen nu bloemen aan en er zijn al heel wat ieniemieniekomkommertjes te bewonderen.

Gisteren had ik veel in het huishouden gedaan, vandaag doe ik niet zoveel, ik zit gezellig te haken op de bank bij m'n zieke meisje. Het dekentje vordert gestaag, maar ik was ook nog met dit leuke zakje bezig. Ik heb alleen nog geen idee wat ik er in zal doen. Verder drink ik warme melk met koffie, meer dan de helft melk en een klein beetje koffie met één suikerklontje, lekker! 

Ik kon het niet laten! Toen ik L weg bracht naar nog weer een ander vriendinnetje, stopte ik even bij een winkel om een paar bolletjes haakgaren te kopen, om nog meer leuke dingen te haken. Misschien een omslagdoek. Ik word zo blij van al die kleurtjes!

Wij wonen in een straat met daar tegenover een schoolplein. Deze school staat sinds kort leeg en is een anti-kraakpand geworden. Nu wonen er dus mensen in die school, zolang er nog geen andere bestemming voor is. Een van de vrouwen die er woont zet regelmatig een paal vast met touwen op het plein, muziekje erbij en gaat paaldansen. Het is erg grappig om naar te kijken, zoiets zie je normaal gesproken niet elke dag!

Gisteren lagen er 4 bananen op het aanrecht, de schil begon al flink wat zwarte spikkels te krijgen. Toen kwam ik dit recept van een chocolade-havermout-sportreep tegen en ben het gelijk gaan maken. Ik had geen zonnebloempitten in huis, maar wel pompoenpitten. En L is nog gauw een potje honing gaan halen. Dit zijn de ideale recepten voor mij, makkelijk, gezond en ook nog eens lekker! Een aanrader!

Warme cola met een beetje zout!

Meisje van 12 ligt nog steeds ziek op de bank. Gelukkig blijft alles er wel in en gaat het ietsje beter. Vooral haar ogen doen erg pijn en ze heeft ook nog niet veel trek. Toch af en toe iets gezonds proberen te eten. Van M (14), die een weekje weg is kreeg ik de tip als je misselijk bent, dan moet je patat eten met cola! Schijnt echt te helpen. De buurvrouw kwam gisteren ook al met zo'n idee: warme cola met een beetje zout! Nou, dat gaat me iets te ver. Maar ik weet nog van vroeger als ik ziek was, dan bleven patatjes toch altijd erg lekker!:)

Vandaag eten we geen patat. L. is alleen naar het tuintje gegaan en heeft een paar mooie sperziebonen geplukt. Het zijn er niet zoveel, maar we zijn met niet zoveel. Ik heb er bij hoge uitzondering een biefstukje bij gekocht en krieltjes. Biefstuk hebben we in geen jaren op! We zullen (w)eten dat het vakantie is!

Ja, zo gaat dat. Even later pakte ze er zelfs het loomapparaat bij en een haaknaald! Ze kreeg het nog voor elkaar om iets aan te zetten ook.

Verder was het weer even goed huishouden vandaag. Een slaapkamer opgeruimd, boven alles gezogen, bedden afgehaald, de was gedaan (deze week erg weinig!!:). Dat ziet er weer netjes uit. Straks komt L thuis van een ander vriendinnetje en S wordt nu wakker, gaan we zo in de tuin het bad maar weer vullen. Misschien dat ik ook wel weer even mee spetter!

Ik wil nog even benadrukken dat ik in deze blogs weinig dieper inga op de dingen van het leven, dat doe ik op mijn andere blog!

Iets anders dan gepland

Vandaag liep het allemaal een beetje anders dan gepland. Ik zou met de jongste drie dames en nog een meisje van 14 twee dagen naar een internationaal kamp gaan. We hadden gisteren alles al ingepakt, omdat we er om 6 uur uit moesten. We lagen niet heel vroeg in bed en om kwart voor 12 belde onze oudste (17). Hij is met vrienden een weekje op vakantie, hij had een bal tegen willen houden die de tent in vloog, maar schopte tegen de punt van een oud gasstelletje. In eerste instantie dacht hij dat het wel meeviel, maar z'n vrienden dachten daar anders over en dus naar de huisartsenpost en 5 hechtingen in zijn grote teen rijker. Ik wilde hem wel ophalen, maar dat hoefde niet:)

Nu weet ik niet zo goed meer wat er eerst was. Iemand die 'mama' riep of de wekker die om half 6 zou gaan. Het was allebei vlak achter elkaar. Mar werd ziek wakker, hoofdpijn, buikpijn en uiteindelijk kwam alles er zo'n beetje uit vandaag. Na een uurtje proberen om nog wat te slapen ben ik er maar uitgegaan, want S was wakker en niet meer in slaap te krijgen. Maar na een klein uurtje beneden kroop ze tegen me aan en sliep alsnog tot een uur of 10 uit.

Dat vind ik dan best even slikken, als het anders gaat. We hadden ons er erg op verheugd. Maar misschien kunnen we later deze week nog een dagje. Door veel te weinig slaap kon ik wel even een rustdag inlassen en heb ik fijn verder zitten haken aan het dekentje.

S drinkt tegenwoordig alles met een rietje, het was helemaal nieuw voor haar en ze vind het helemaal leuk. Ik heb eigenlijk nooit rietjes in huis, het is een leuk manier van iets 'extra's' in de zomervakantie. Waar je al niet blij van kunt worden!:)

Courgetten uit eigen tuin, hoe leuk is dat! Ik maakte er een soep van, die er niet heel smakelijk uitzag, maar wel heel lekker was! Ik denk dat het kwam omdat ik rode wijn gebruikte ipv witte. En omdat ik per ongeluk wat kaneel ipv peper erin strooide. 

En tussendoor viel mijn oog steeds maar op die mooie bloemen die we gisteren mee kregen.

En als klap op de vuurpeil, moest ik iemand met een lekke band ophalen met de auto. 

Heerlijk als het ´s avonds een beetje afgekoeld is, nog even loomen buiten. L heeft de hele middag bij een vriendin gespeeld, die vanochtend belde, dat was erg leuk voor haar. 

Beetje pittig

Zo´n eerste, echte dag van de vakantie is altijd een beetje pittig. Het is een dag waarop het huishouden na het weekend gewoon wat aandacht vraagt. Het heeft denk ik alles te maken met verwachtingen. De kids hopen natuurlijk dat we gelijk een dagje uit gaan en ik weet niet wat gaan ondernemen. Misschien ook niet hoor, maar het idee dat ze dat wel hopen, maakt dat ik me opgejaagd voel en niet aan verwachtingen kan voldoen. Uiteindelijk komt het allemaal wel goed. L (10) is ontzettend creatief en kwam heel blij naar me toe dat ze nu eindelijk zélf haar haar in kan vlechten:

En heeft gelukkig ook altijd zelf wel iets te doen, ze leeft zich graag uit op papier met behulp van meester youtube.

We gingen even naar de bibliotheek, weer even naar ons tuintje, nog meer bramen plukken, naar de Kringloop en naar een oude vrouw (bijna 85) uit onze gemeente. Een feestje voor de kids die ze verwend en alle aandacht geeft. We kregen een schaaltje yoghurt met cruesli en ook nog een ijsje. 

Ze heeft een prachtige tuin vol met bloemen. Mar en L mochten wat uitgebloeide bloemen afknippen en ook nog bloemen afknippen om thuis in een vaas te doen. En S vermaakte zich meer dan prima met een gietertje water.

Gisteren kon ik het niet laten om aan een nieuw dekentje te beginnen. Het begin is er:

Elke traan

Er waren vragen, die zijn er nog steeds.
Eerlijke vragen.
Waar God dan is in al die ellende die we zien.
Hoe kun je Psalm 91 lezen en denken aan je broeders en zusters in Syrië?
Hoe kun je Mattheus 6 uitleggen aan een vrouw in Sudan, die haar overleden kind in haar armen houdt?

Het begon als een fikse onweersbui,
Een broeiende hitte maakte me moe.
Ver weg rommelde er wat.
Het kwam steeds dichterbij.
En toen die enorme knal gevolgd door felle bliksem.
Een vliegtuig... de vragen zijn niet van de lucht.
Zo dichtbij!
En ik heb geen antwoord.
Ik worstel mee.
Ik proef de bittere smaak van twijfel.
Ik ruik de ziekmakende geur van ongeloof.

Maar dan begint het weer lichter te worden.
De donderwolken trekken weg.
De laatste regendruppels tikken zachtjes.
Wat overblijft is de frisse lucht,
de heerlijke geur van de natuur die zich verspreidt.

Het woord van God is krachtig.
Het woord van God is waar!
Ik klamp me er aan vast met alle zintuigen die ik heb.

In geloof zijn zij allen gestorven,

zonder te hebben ontvangen wat hun beloofd was. 

Zij hebben het alleen uit de verte gezien en begroet. 

Zij hebben zichzelf vreemdelingen en voorbijgangers op aarde genoemd.
Wie zo spreken, geven duidelijk te kennen dat zij op zoek zijn naar een vaderland.

Aangezien God voor ons nog iets beters had voorzien,

wilde Hij niet dat zij hun voleinding zouden bereiken zonder ons.

Ik zit in de auto, dit lied dringt door tot op het bot, het merg.

Er tintelt iets in mijn hart.

Een opwellende bron van vreugde komt op.

Na een lange tijd kan ik weer méézingen met heel mijn hart.

Zonder al die vragen van al die mensen.

Ik was me er niet eens van bewust.

Dat mijn vreugde en geloof weggeroofd leken te worden.

Nu weet ik dat en het is voorbij.

Het voelt als een overwinning!

En gek,

maar nu pas voor het eerst voel ik een fractie van de intense pijn, de rouw, het verdriet en kan ik wel huilen.

Tegelijkertijd met die vreugde.

Met mijn ogen starend in de verte.

Zie ik dat goed? Hoor ik het goed?

Elke tong en elke knie!
Elke traan...

Béétje verbaasd

Ik sta tegen de muur geleund, of eigenlijk, ik zit half op een electriciteitskastje, het enige waar ik op kan zitten dat niet doorweekt geraakt is van de regenbui vannacht. Het is half 9 en ik wacht op m´n vriendin, waar ik samen mee ga hardlopen. Sommige vogels zingen echt mooi, maar er zijn ook vogels die krijsen, daar zit er een van op het dak en ik verbaas me over het volume wat er uit zo´n relatief klein keelgat komt. Uit het vrouwenhuis van de Victory Outreach komen praisesongs en iets dat op een stofzuiger lijkt. Dat vind ik elke keer weer bijzonder om te horen, niet die stofzuiger, maar de worship die uit het kerkgebouw en dit keer uit het huis ernaast klinkt, terwijl je midden in een grote stad woont.
We rennen onze 5 km. Heerlijk om zo de ochtend te beginnen, het geeft me weer het gevoel dat ik wakker ben, na een nacht met weinig slaap.
Vannacht onweerde het zo hard, dat alle drie de meiden uit hun bed kwamen, we zijn maar even beneden wat warme anijsmelk gaan drinken, misschien niet zo´n heel lekker idee als het al zo warm is, maar om nou met z´n vijven in bed te liggen, vond ik ook niet zo aantrekkelijk. Het was wel even knus, al moest ik één rateltje wat afremmen, ik was nog een beetje in de slaapmodus!

Ik vind het altijd zo leuk als je bij mensen in huis kan kijken door het raam, dat doe ik dan ook altijd. Vanochtend zag ik iets grappigs. Het viel me al op dat er ontzettend veel ramen open stonden, allemaal een poging wagend wat frisse buitenlucht door het huis te laten waaien, na een broeierige dag. Toen we onze 5 km hadden gerent en het laatste stuk naar huis liepen, keek ik door zo´n open raam een slaapkamer binnen, waar een stel op bed lag te slapen, het zag er erg vredig uit, durfde geen foto te maken. Ik moest er eigenlijk om lachen, ook een beetje verbaasd. Ik zou niet zo rustig kunnen liggen, je weet nooit wie er allemaal langs loopt met wat voor snode plannen.

In de ochtenddienst waren meer mensen dan ik had gedacht, fijn. De stoelen stonden anders dan anders en het gaf me een beetje het gevoel of ik op vakantie was. Het ging over de doop met de Heilige Geest, wat eindigde met de vraag of het spreken in tongen bij iedereen een bevestiging zou zijn van het ontvangen van deze doop. Maar één ding vond ik heel mooi en dat was de nadruk dat alleen Jezus deze doop kon geven! Hij werd me weer een beetje dierbaarder, kwam dichterbij deze ochtend... Na de dienst vroeg iemand me prompt of ik ervaring had met het spreken in tongen. Ik houd van zulke vragen!:) Het was trouwens de tweede keer binnen 2 weken dat iemand me dat vroeg.

Tussen de middag lag ik even naast S. te proberen wat slaap in te halen. Dat lukte maar een aantal minuten. Ergens uit de huizen aan de tuinkant klonk de stem van André Hazes: 'een beetje verlieeeeeefd...'. Na een eerste opwelling van irritatie, kwam er wat jeugdsentiment bij kijken. Ik speelde als kind in de tuin en hoorde m'n broer hard meezingen met dit lied, hij zat dan op zijn kamer met de ramen wijd open. Het is gelukkig goed gekomen met 'm :-))

Een blog met veel praat en geen foto's, moet kunnen, het is vakantie!


Vind je het leuk om af en toe een mooie quote te lezen uit de boeken die ik in de vakantie lees? Like dan mijn facebookpagina 'mooie quotes'!

Ik heb het van de zonnebloem geleerd

Een eenvoudige lunch: krentenbollen, een kan met water, een schaaltje met stukjes appel en studentenhaver.

Ondanks de warmte toch even een wandelingetje gemaakt en bramen geplukt.

Langs de hertjes gelopen, er liepen een paar schattige kleintjes bij.

En natuurlijk nog een onze pompoenen bewonderen!

En die mooie zonnebloem, ik denk dan altijd aan het versje wat mijn vader in mijn poëzie-album schreef:

Ik heb het van de zonnebloem,

de zonnebloem geleerd.

Die al haar gouden kindertjes

naar 't lieve zonlicht keert.

Zie altijd naar de hemel kind,

naar God, die alle kind'ren mint.

Dat moest ik ook echt maar blijven doen,

midden in de onrust, de rouw en de tragedie van deze wereld.

En nu... ga ik het badje in de tuin vullen en met mijn twee jongste dochters in het water plonzen. Helaas kan ik daar geen foto's van maken, stel dat m'n camera nat wordt!

Oja, bijna vergeten. Deze verrukkelijke zomervruchtenkwarktaart gemaakt! De vakantie is nu écht begonnen!