Leuker dan ik dacht!

Als ik binnen kom zie ik een buitenlandse vrouw achter een naaimachine zitten met heel veel gekleurde stofjes. Het ziet er gezellig uit, maar het is niet waar ik moet zijn. Ze verteld me dat ik boven moet zijn. Ik loop de trap op en zie daar een Nederlandse vrouw van een jaar of 60 voorin staan. Aan een tafel zit een man uit Syrië, die nog maar een jaar in Nederland woont. Iets later schuift er nog een vrouw uit Eritrea aan en als de les net begonnen is, komt een vrouw uit Letland aan mijn tafeltje zitten. De Syriër verteld dat hij 4 schoenen heeft gekocht, wat aanleiding is tot een leuk gesprekje over hoe je iets zegt. We praten over de koningsdag en iedereen verteld wat hij die dag heeft gedaan. Daarna pakken we er een leesboek bij en mag iedereen een stukje lezen, Na elke alinea wordt er gevraagd of er woorden tussen zitten die iemand niet begrijpt. De woorden 'kennismaken', 'tegen' en nog meer komen voorbij.
Als er een uur voorbij is, denk ik dat het bijna afgelopen is, maar ik zit er naast. De les duurt 2 1/2 uur! Om kwart over 10 is het afgelopen en praat ik nog even na met de vrijwilligster die dit 3 keer per week doet. Ik bekijk het lesmateriaal en kom tot de conlusie: Het is nog leuker dan ik al dacht!

Binnenkort start de cursus 'Taal voor het leven', waarin je kunt leren hoe je anderen de Nederlandse taal meer eigen kunt maken. Er zijn al een aantal vrouwen die het heel graag willen leren, ze kunnen bijna niet wachten ermee te beginnen. En ik inmiddels ook bijna niet meer! Misschien zat mijn stagebegeleider er toch niet zo ver naast toen hij zei: 'Ach wat jammer dat je niet verder met de PABO gaat!'

Maar ja...dat wilde ik niet, ik wilde toen maar één ding en dat is trouwen met mijn geliefde. En dat deed ik en daar heb ik gelukkig nog nooit een moment spijt van gehad. Integendeel, eigenlijk is ook dat alleen maar leuker dan ik dacht! Vandaag zijn we 19 jaar getrouwd. We hebben het niet echt gevierd ofzo, maar alle kids zijn thuis, ook de vriendin van H is er. We eten gezellig samen en mijn ouders komen vanavond op de koffie. M heeft een heerlijke monchoutaart gemaakt. Op naar de 20!

´Op weg naar een emotioneel gezond leven´ van Stormie Omartian

Het was niet zozeer de titel die me aansprak van dit boek. Ik was nieuwsgierig geworden, doordat het boek ´De kracht van biddend Bijbellezen´ me erg aansprak. 

Het gaat vooral over de weg naar vrijheid en het is echt voor het eerst dat ik daar een heel boek van uitgelezen heb met als resultaat een diep verlangen daarnaar. Er zijn heel veel boeken waarbij de rillingen je over de rug lopen. Toen jaren geleden een echtpaar in onze gemeente het bevrijdingspastoraat introduceerden, stond ik doodsangsten uit. Nu kan ik er gelukkig om lachen, maar wat was ik er bang voor. Ik zag allemaal scenario's voor me, waarin mensen schuimbekkend en gillend op de grond lagen te kronkelen. Daarbij wierp ik mezelf aan een zelfonderzoek of er ook maar een spoortje van gebondenheid aanwezig was, waardoor ik wellicht als een van de eerste in aanmerking kwam om een sessie te volgen.

Nou, dat klinkt allemaal wel heftig, maar laat ik eerlijk zijn, dat was het in mijn hoofd ook! Door de jaren heen heb ik er een wat andere kijk op gekregen. Maar bepaalde boeken (ik zal er geen noemen, omdat het heel persoonlijk is, wellicht vinden jullie het geweldig om te lezen allemaal) doen mij wat dat betreft nog steeds geen goed.

Er zijn een paar punten die ik uit dit boek heb gehaald en waar ik dankbaar voor ben, die ik graag doorgeef. 

• Het boek staat vol met handvaten en gebeden die je op weg helpen. Daarbij ook per onderwerp een bladzijde vol Bijbelteksten die van toepassing zijn.
• Stormie benadrukt dat het lezen van dit boek niet zal leiden tot een emotioneel gezond leven. Het is een proces in je leven, waar God je doorheen leidt en dat dus naast een relatie met Hem ook tijd nodig heeft.
• Voor mij was het goed om te lezen dat God met iedereen een eigen weg gaat. Dat je niet perse gelijk naar anderen toe hoeft te gaan om heel je ziel bloot te leggen. Wanneer je merkt dat bv zelfmedelijden of angst of een ongezonde relatie je belemmeren om te groeien, begin dan eens met elke dag een uur door te brengen in gebed en het lezen van Gods Woord. God wil je Zijn weg wijzen, Hij is je bevrijder, Hij is je Genezer, Hij is je Helper! Is dat niet heerlijk? Wat maak ik daar nog veel te weinig gebruik van!!
• Het lezen van dit boek heeft me nieuwe hoop en nieuwe verwachtingen gegeven. Er zijn al heel wat grote dingen in mijn leven aangepakt, pijn genezen, zonden vergeven, banden verbroken, leugens ontmaskerd. Maar wat te doen met al die kleine, lastige, in de weg staande, negatieve karaktertrekjes? Of die bepaalde angst... Ongemerkt heb ik ze geaccepteerd als horende bij mij en mezelf wijsgemaakt dat ik er mee moet leren leven. Maar dat is een leugen! Ik mag dit bij God brengen en er met Zijn hulp aan werken. Misschien wel jaren lang, misschien tot aan mijn laatste zucht... maar alles liever dan de berusting dat 'ik nu eenmaal zo ben'!
• Er is één gedachte, een leugen die om zeep geholpen is tijdens het lezen van dit boek en de waarheid die daar tegenover staat is dat God ons volledige herstel op het oog heeft! En wat hier op aarde in mijn leven nog niet volledig hersteld zal zijn, dat zal Hij straks in een 'punt des tijds' goed maken. En Goddank laat Hij zich niet beperken en begrenzen en tegenhouden door onze onvolmaaktheden, maar keert Hij dat ten goede!

Een citaat:

God is God, zowel als de dingen slecht gaan als wanneer ze goed gaan, als het donker is en als het licht is. Soms is de duisternis om ons heen geen doodse duisternis, maar een duisternis zoals in de baarmoeder, waar we groeien en voorbereid worden op de geboorte. Zoals een kind in de baarmoeder niets weet van de wereld die buiten op hem wacht, zo weten ook wij niet hoe groot Gods doel is voor ons. In de Bijbel staat: 'Ik zal je verborgen schatten schenken, diep weggeborgen rijkdommen' (Jes. 45:3). Sommige kostbare ervaringen met de Heer kun je alleen maar in donkere tijden meemaken.
Veel van mijn mooiste ontmoetingen met de Heer hebben in donkere tijden plaatsgevonden, wanneer ik mij op Hem richtte en de aanwezigheid van zijn Geest sterker ervoer dan ooit. Die tijden zijn kostbaar, onvergetelijk en hebben mijn leven veranderd. Door deze ervaringen heb ik meer van Hem in mij ontdekt en dat wil ik nergens voor ruilen. Maak je geen zorgen. Deze tijd van duisternis, wachten en onbeantwoorde gebeden zal niet je leven lang duren. Het is slechts een seizoen.

 

Vrije dagen!

Twee lange vrije weken, eigenlijk drie; 14 lange, vrije dagen, eigenlijk 21, liggen voor me, eigenlijk voor ons! Eerst hebben de kids twee weken vrij, de tweede week en de week daarna heeft K ook vrij. Dat hebben we expres zo gepland, dan hebben de kinderen een week lang hun vader om zich heen en die week daarna ben ik de gelukkige:)

Ik ben nog steeds niet zo van de planning, maar er zijn een paar dingen die ik wel in gedachten heb en wil gaan doen, of eigenlijk, die moeten gebeuren. De eerste is een schrijfopdracht waar ik mee bezig ben, het heeft te maken met stukjes schrijven bij het boek Ezechiël (verder verklap ik het nog niet, dat komt later). De laatste weken is er weinig van terecht gekomen, de komende drie weken wil ik er flink mee aan de slag. Praktisch betekent dat dat ik er elke dag een uur aan wil werken. Ik ben dan ook van plan om elke ochtend lekker op tijd uit bed te gaan, hopend dat de andere het uitslapen weer gauw onder de knie zullen hebben, wat meestal geen heel groot probleem is.

Het tweede wat moet gebeuren is het zaaien in ons moestuintje. Ik hoop dan ook op af en toe een lekker zonnig middagje of ochtendje en wil er echt een feestje van maken elke keer als we daar heen gaan. Waarom ik een feestje altijd accosieer met iets lekkers eten of picknicken weet ik niet, maar gezellig is het in ieder geval wel.

Wat er verder op de planning staat... Vandaag of morgen krijgen we de Rotterdam pas binnen en daar gaan we zeker gebruik van maken. Wat precies weet ik nog niet, maar weer of geen weer, er is altijd wel iets te doen.

Verder begin ik op 11 mei, dat is na de vakantie van de kinderen, met het '17-dagen-dieet'... en ooh verschrikkelijk, ik houd niet van dieten!! Ik heb werkelijk nog nooit ook maar een dieet gevolgd. Deze geef ik één kans! Het is een dieet van 4 x 17 dagen en die vierde is zoals je voortaan verder je eetpatroon kan inrichten. Ik doe het omdat het eigenlijk precies past in de manier hoe ik uiteindelijk wil leven. Gewoon gezond en af en toe mag je best een patatje! Maar daar begint het niet mee natuurlijk. Ik ben het boek wat er bij hoort al aan het lezen en probeer alvast wat dingen uit, zodat het straks niet al te moeilijk en ingewikkeld wordt.
Genoeg erover, ik zal jullie te zijner tijd wel op de hoogte houden. Heeft iemand hier ervaring mee? Iemand bij ons uit de kerk wel en wel een heel positieve, dat scheelt ook en is de druppel dat ik dit dieet voor één keer een kans wil geven.

Iedere dag is anders

´Ieeeedere dag is weer anders!´ En terwijl ze dat zegt glinsteren haar 85-jarige ogen van plezier. Ze krijgt bijna elke dag visite, onverwachts en ze wordt er nooit moe van. De Heer zorgt ervoor dat ze daarna weer een poosje rust heeft.

'Onze' oude zendelinge heeft het al veel vaker gezegd, maar ik moet zeggen dat het nu pas tot me doordringt. Bijna elke ochtend als ik wakker word, moet ik er aan denken: 'Iedere dag is anders...' Het klinkt zo verwachtingsvol, zo hoopvol... zo nieuwsgierig naar wat de Vader vandaag voor ons heeft bedacht. Het zijn geen grote dingen, integendeel. Het is eigenlijk alles ontvangen uit Gods hand. 

Nog even een krabbel:

Gisteren was S de hele dag bij opa en oma. Dat vond ze helemaal geweldig en ik vond het helemaal handig om in één keer alle kleding uit te kunnen zoeken. En dat is gelukt. Ben ook nog even naar de Ikea geweest en daar hadden ze nou eens leuke ijsbakjes om zelf ijsjes te maken. L heeft 's avonds met wat griekse yoghurt, aardbeien en honing de ijsjes gemaakt en ze zijn superlekker! 

Vandaag een vriendje voor S. We zijn op kraamvisite geweest bij een allerschattigste baby, die heel vredig in haar wiegje lag te slapen. Ze hebben heerlijk in de tuin gespeeld, een filmpje gekeken, pannenkoeken gegeten, boekjes gelezen, nagels gelakt (met een verdwaald potje nagellak) en puzzels gemaakt. 

Die werk van die duiwel tot niet te maak

Wist je dat in de tijd dat onze broeder Charles Spurgeon leefde, er ook een andere Charles opstond? Charles Darwin. Toen ik dat voor het eerst hoorde (nog niet zo lang geleden) voelde ik iets van boosheid opkomen. Het is zo overduidelijk dat satan alles kapot wil maken en elke kans grijpt om te stelen, te roven en te moorden.

Darwin werd in 1809 geboren. Het was ongetwijfeld het plan van satan om Gods plannen te dwarsbomen en de mensheid nog eens flink te misleiden, wat schijnbaar ook goed gelukt is tot op de dag van vandaag. In 1834 werd Spurgeon geboren, 'de prins der predikers', Velen zijn door zijn preken tot geloof gekomen en het werk dat God door deze man heeft gedaan is eveneens tot op heden zichtbaar en niet te ontkennen. In duizenden huiskamers wordt het troostvolle en heerlijke evangelie, door deze man beschreven, gelezen en worden christenen opgebouwd, wordt hun geloof versterkt. 

Deze week las ik een prachtige tekst, die ik in mijn hart wil bewaren. Wat mij betreft een krachtig wapen tegen wanhoop, ontmoediging en depressie.

'Hiertoe is de Zoon van God geopenbaard, opdat Hij de werken des duivels verbreken zou.'

Of zoals het zo mooi in het Zuid-Afrikaans is:

'En die Seun van God het juis gekom om die werk van die duiwel tot niet te maak.'

Ik hoop dat het je ook bemoedigd. Ooit las ik een boekje 'Werken voor God bij de duivel op de stoep', van Floyd Mc Clung. Het heeft veel indruk op me gemaakt en het geeft precies weer waar het me om deze blog om gaat. De duivel kwam om de mens te misleiden, om te roven, te stelen en te moorden en heeft zijn handen daar ook nu nog meer dan vol aan. Ik zou daar niet meer zo van moeten schrikken... Maar mijn ogen richten op de Zoon van de levende God en Zijn werk hier op aarde. 

The state of your home

Vandaag kom ik nog even terug op die ´houtduifjes´ die vanochtend zo gezellig bij me kwamen in de tuin. Ik twijfelde bij het schrijven van m´n blog, maar ik dacht, ze zijn bruin..dat moeten toch gewoon houtduiven zijn! Maar nee, het zijn tortelduiven!  

Op onze trouwdag kregen we een zelfgemaakt naambordje voor aan de buitendeur met daarop twee tortelduifjes (dat heb ik tenminste altijd gedacht, maar misschien waren dat wel houtduiven...). 

Ik schrijf er niet vaak over, maar wil het er eens over hebben.

Het gebeurt niet zo vaak meer dat we samen zijn. De kinderen worden groter en gaan nog later naar bed dan ik. K. werkt van 's ochtends vroeg en komt pas tegen half 7 thuis. En er zijn tijden dat hij tot laat in de avond over moet werken en dan ook nog op zaterdag. Het is dan altijd even een strijd bij mij van binnen. Zal ik het maar gewoon accepteren of zal ik eens lekker moeilijk gaan doen? Dat laatste probeer ik weleens, maar ik vind er eigenlijk niks aan. De sfeer in huis daalt aanzienlijk en het blijft me de hele lange ganse dag bezighouden. 

Alsof ik niks anders te doen heb!

Dus ga ik over op plan b. Als hij lange dagen maakt probeer ik een uitdaging te zoeken in zijn afwezig zijn en speur naar mogelijke positieve keerzijden. Één daarvan is dat ik met de kinderen veel vroeger kan eten en een langere avond heb, waar ik het nodige nog in kan doen. Een voorbeeld van een uitdaging is een bepaalde klus te klaren. Mijn vriendin haar man is nogal eens op reis en zij ging dan het schilderwerk binnen fixen en wilde dat af hebben voor hij terug kwam. Dat heeft me geïnspireerd...hoewel ik het 'gewone huishouden en normale leven draaiende houden' al uitdagend genoeg vind. 

. 

Ik zou nog allerlei dingen willen doen om het extra gezellig te maken als hij laat thuis is, maar in de praktijk is daar nog niet zoveel van terecht gekomen. 

Ik heb ook geleerd dat het belangrijk is om ook(!) de leuke dingen van de dag te vertellen in plaats van alleen maar de vervelende akkefietjes met de kinderen of hoe zwaar ik het wel niet heb gehad die dag. Dat klinkt logisch, maar vind ik soms best lastig. Als het tijd is om te gaan slapen ben ik moe en als ik héél moe ben dan ligt het negatieve denken op de loer.

Er is nog genoeg waar ik aan kan werken, aan uitdaging geen gebrek!

En als ik dan aan het begin van een nieuwe week 's ochtends in de tuin zit en twee tortelduifjes zie, dan zie ik dat als een knipoogje uit de hemel en ben ik me ineens weer bewust en ontzettend dankbaar voor de liefde van en in mijn leven!

Van de week las ik een stukje van Robert Service en daar sluit ik deze blog mee af:

Honger niet zoals die van de buik,

die gestild kan worden met bacon en bonen.

Maar de knagende honger van eenzame mannen

naar een thuis en alles waar dat voor staat.

Een plekje bij het vuur, 

ver van zorgen, 

slechts vier muren met een dak erop.

Maar o zo boordevol vreugde en gezelligheid,

en bekroond met de liefde van een vrouw.

Voorraadpotten

Een nichtje van me zit midden in een verhuizing en in het nieuwe huis waar ze gaan wonen had de bewoner een flink aantal weckpotten laten staan. Ik mocht er ophalen zoveel als ik wilde. Vanochtend heb ik ze allemaal uitgekookt en gevuld met van alles en nog wat. Er zaten ook nog van die oranje bandjes voor om het deksel bij, maar ze sluiten daar minder goed mee dan wanneer ik dat weg laat. Dus doe ik het zonder. En of het nou in een pot met deksel zit of in een half afgesloten zak zit, dat maakt niet zo heel veel uit. Met dat ene hele grote verschil en dat is dat dit er veel leuker uitziet!

Toen dat klaar was ging ik in de tuin een bakje koffie drinken en kreeg gezelschap van twee mooie jonge houtduifjes.

Inmiddels is S weer thuis en druppelen de anderen in de loop van de middag ook weer binnen. Ik wil nog even wat aan de was doen en wat zomerjassen opzoeken. Het wordt te warm voor de winterjas, maar het is nog te koud om zonder jas rond te lopen heb ik al ontdekt.

Hebben jullie de zomerkleding al uitgezocht?

Eeuwige vreugde

Vandaag en ook al eerder, zongen we een heel eenvoudig lied, het is geschreven door Jedi Noordergraaf. Je kunt het lied hier luisteren: 

http://hierdoorheen.bandcamp.com/track/tot-je-me-ziet

Zo mooi om een week na Pasen te zingen!

Blijf niet bij mijn graf

Met je verdriet

Sta hier niet stil 

Blijf hier niet

Ik ben niet dood

Kijk om je heen

Tot je Me ziet

De laatste regels dagen me uit om de opwekkingskracht van Jezus om me heen te zoeken en te zien en te blijven hopen waar situaties uitzichtloos lijken.

Wat een eeuwige vreugde is het elke keer weer om Jezus Zelf te ontmoeten!

Aan tafel

Onder het bidden wordt er zachtjes op mijn arm getikt door een klein Chinees meisje van 6 jaar. Ik buig me naar haar toe... 

'Verstaat Jezus ook Nederlands?'

Ik ben dankbaar dat ik haar gerust kan stellen en vertel dat Jezus alle talen kan verstaan.

Het was een gezellig weekend. Er waren veel mensen in de dienst. 'Onze' Chinese jongens kwamen uit de kerk naar ons toe en er was ook nog een nichtje dat logeerde. Toen kregen we nog onverwachts een gezin te eten, die midden in een verhuizing zitten en vergeten waren om boodschappen te doen.

En maandag sliepen we allemaal uit! De meiden zouden het paasontbijt klaar maken, maar waren om 9 uur nog niet wakker. Toen heb ik fijn wat liggen lezen in bed, dat gebeurt ook niet vaak 's ochtends! Om half 12 gingen we aan tafel, iedereen was er, daar geniet ik dan met volle teugen van! 's Avonds aten we bij vrienden.

En nu is iedereen weer naar werk en school en zijn er alleen twee peuters die alles alleen voor zichzelf willen hebben:) Het is zulk mooi weer, we gaan zo maar even naar buiten, stoep krijten en bellen blazen en koffie drinken.

´De liefde van God´ van Oswald Chambers

Alweer een boek gelezen. Het lijkt of ik niets anders doe. Maar het zijn allemaal maar dunne boekjes en zo heerlijk om na een drukke dag nog even wat in bed te lezen! Ik vind het jammer dat ze zo dun zijn, zou er nog veel meer van willen lezen. Ook dit boek stond weer vol bemoedigende woorden.

Ik laat jullie graag een beetje meelezen:

'Woorden en emoties gaan voorbij. Hoe kostbaar hun invloed tijdelijk ook mag zijn. Wanneer de saaie momenten komen en de geest iets nodig heeft dat zekerder en betrouwbaarder is, denk dan aan meer dan aan de herinnering van emoties en opwekkende gevoelens, overdenk dan deze openbaring - het eeuwige feit dat God liefde is, en niet maar alleen dat God liefheeft. God en liefde zijn synoniemen. Liefde is geen eigenschap van God, maar het is God. Alles wat God is, is liefde. Als je idee van liefde niet overeenkomt met rechtvaardigheid, oordeel, reinheid en heiligheid, dan is je idee van liefde onjuist. Het is niet de liefde die je in je hoofd hebt, maar een vage oneindige dwaasheid, niets dan tranen, zachtheid en een oneindige zwakheid.' 

'De wilde, wilde troosteloosheid van zonde, ongehoorzaamheid, trots en egoïsme deed haar entree en sloeg een diepe kloof tussen God en Zijn kinderen. Maar, zoals steeds, de liefde vond een weg; God kwam bij ons en voor ons.Wij zeggen vandaag met gereinigde harten, trillende lippen, glanzende ogen, weer met diepe en sterke liefde in onze harten, opnieuw met diepe aanbidding: God is liefde. Als God zo'n glorieuze liefde ten toon spreidt in zijn natuur, wat zullen we dan zeggen van de heerlijkheid van de uitdeling van Zijn genade? Het is zeer waarschijnlijk dat God op deze aarde gewandeld zou hebben wanneer de zonde haar entree nooit in de wereld gemaakt zou hebben, maar de zonde weerhield Hem er niet van om genadig te wandelen en zich te openbaren in gemeenschap met mensen. Nee, Hij kwam toch. Maar de mensen waren zo verblind door hun zonden dat ze Hem niet zagen, ze kenden Hem niet, terwijl Hij door het harde gezicht van de zonde een weg terug hakte naar hemelse stranden.'

 

'We zullen ontdekken dat de sfeer waarin God ons brengt niet bedoeld is om ons iets te leren, maar om iets van ons te maken.' 

'De manier waarop Gods leven zichtbaar wordt in vreugde is in een vrede die geen behoefte heeft aan waardering. Wanneer iemand een boodschap doorgeeft waarvan hij weet dat het Gods boodschap is, wordt het bewijs van het vervullen van zijn geschapen doel direct gegeven. De vrede van God neemt zijn intrek en de man maakt zich niet meer druk om complimenten of kritiek van wie dan ook. Dat is de vreugde van het leven van God. Het is een onvernietigbaar leven, dat nooit zonder vreugde is. 

 

'Jezus Christus is de vleesgeworden liefde van God. De liefde van God moet niet gezocht worden in rechtvaardigheid, recht, waarheid en reinheid. De liefde van God is Jezus Christus.' 

 

Niet zo goed vandaag...

Het was een drukke dag. Ik deed boodschappen, bracht L naar een nichtje, ging naar een kringloopwinkel, deed nog meer boodschappen, en nog meer... probeerde het huis een beetje aan kant te krijgen wat niet lukte, een lekker maaltje te koken, al append met m'n moeder en een vriendin, S naar bed brengen en ondertussen de was wegwerken. 

Ik kreeg een prachtige kans om iets over deze goede vrijdag te zeggen, toen de buurman vroeg hoe het met me ging. Die kans greep ik met beide handen aan...maar ik begon er over dat ik de zon zo graag wil zien. Later kreeg ik nog een kans toen een andere buurman me vroeg of ik ook stickers had gekregen bij de kassa om de eieren te versieren. Nee zei ik... maar dat geeft niet, gelukkig gaat het daar niet om! En even later kregen we 5 velletjes stickers om onze eitjes straks mee te versieren.

Goede vrijdag.

Vandaag geen mooie woorden.

Vandaag geen stilte

Vandaag geen getuigenissen

Vandaag geen heilig avondmaal vieren

Vandaag geen...

Vandaag wel een terug grijpen naar een stukje dat ik van de week las en wat me erg raakte:

'Houd vast aan de liefde van God', en niet 'blijf God liefhebben'. Niemand is daartoe in staat. Wanneer je eenmaal de waarheid over de zondigheid van je eigen hart hebt begrepen, denk daar dan niet meer over na. Kijk juist naar de geweldige, onbegrensde grootheid van Gods liefde. Laten we voortgedreven worden, verder en verder richting de oceaan van de volheid van Gods liefde. En laten we ervoor waken dat iets ons uit die volheid weg zou lokken.' (Oswald Chambers in 'De liefde van God')

En dat doe ik nu.
Nu ik even helemaal alleen in de huiskamer zit, terwijl ik de wasmachine hoor draaien boven, wetend dat er een klein meisje ligt te slapen in haar bed, de anderen straks thuis verwachtend, een choco-eitje in m'n mond, uitziend naar een bakje koffie...
houd ik me vast aan de liefde van God.