Vandaag
vol goede moed begonnen, maar o wat doe ik nu veel minder dan in die
vakantieweek! Grappig is dat er als vanzelf toch een soort van ritme in komt:
dinsdag kun je zo’n beetje de ‘dag van vloeren dweilen op je knieën’ noemen.
Maandag, woensdag en vrijdag doe ik de wc’s, waarbij woensdag ook gelijk de
badkamer. Ik ben benieuwd hoe dat zich verder ontwikkeld.
Vandaag
dacht ik, ik ga alle opgeruimde kasten na of alles nog even netjes ligt,
uiteindelijk heb ik maar 1 kledingkast weer op orde gebracht, omdat er weer
flink gerommeld gespeeld was op één van de slaapkamers.
Over
de was ben ik eigenlijk wel heel tevreden, ik neem er echt de tijd voor,
terwijl het eerst een klusje van gauw gauw tussendoor even vouwen/ophangen was.
Uiteindelijk ben ik er nu elke dag helemaal niet zo heel lang mee bezig.
De
trappen worden wel snel weer stoffig, die zuig ik dan wel weer even.
Een
van de kinderen kwam tussen de middag thuis eten, daar heb ik even goed de tijd
voor genomen.
Wat is
het lastig om niet in de moppermodus terecht te komen als ze met zand, inkt,
afwasmiddel, water, colafles en filterzakje een proefje wil laten zien in de
net schone keuken en de pas gedweilde vloer.
Dat
zou ik radicaal willen veranderen (heet dat ‘bekeren’?). Laat ze lekker
enthousiast iets zien, het is toch zo weer opgeruimd!
Houd
Gods goedheid voor ogen en Zijn gestrengheid!
Wat is dat toch, dat ik altijd blij word wanneer er iemand over de huishouding gaat bloggen. Zou het toch iets zijn wat God in het hart van de vrouw heeft gelegd? Dat je vreugde zult ervaren als alles lekker schoon is en opgeruimd? En dat je beseft dat God ervan geniet als je trouw bent in die dingen?
BeantwoordenVerwijderenBedankt voor dit blog! Ik heb ervan genoten!
Lieve groetjes, Dieneke
Dat is een mooie samenvatting! Ik denk dat het dat zeker is, dankje!
Verwijderen