Uitdelen

Het gaat niet heel erg hard met m'n voorjaarsschoonmaak, maar... langzaam maar zeker komen we vooruit. Er staan alweer twee vuilniszakken vol kleding voor de kledingcontainer klaar boven in de gang. Van gisteren nog, dat komt morgen wel weer. Is het niet heerlijk, zo'n rustdag elke week?!
Ik heb wel eens opgevangen dat het beter is als je eerst die klus doet waar je het meest tegenop ziet. Maar daar ben ik het niet helemaal meer mee eens. Soms kan dat zo zijn.

Het kan altijd erger

Maar als het over kasten gaat. Misschien kan ik toch beter eerst dat stukje van de kast doen dat er nog redelijk uitziet. Of wat ik wel zie zitten. Dan is dat in ieder geval gebeurt. Ik doe de kast open, het ziet er netjes uit... en ik wil dat de rest er ook zo uit gaat zien. Dan komt het gedeelte wat lastiger is, maar ik begin eraan. Het valt uiteindelijk best mee, en kijk eens wat een troep er uit komt, het kan allemaal weg, heerlijk opgeruimd! En zo worstel ik me door de kasten heen. Nog een paar planken. De ergste die ik nu nog heb is die waar het beddengoed ligt en die waar de zwemspullen liggen. Uit alle verzamelingen die we in de loop der jaren opgestapeld hebben, weet ik niet meer zo goed wat nou wel of niet weg kan, wat nog wel of niet past. Maar het komt wel weer goed. Morgen ga ik er mee aan de slag. Dan pak ik het bureau op de meidenkamer ook gelijk mee! Dat zou een plek moeten zijn, waar gewerkt kan worden.
En misschien ga ik nog wel even langs de Kringloop om... nee, dat kan ik beter niet doen. Dan haal ik gelijk weer in huis, wat ik er nou juist uit heb gebonjourd.

Tot zover de huishoudelijke mededelingen.

Vandaag in de kerk wel iets gehoord waar ik ook nog over na wil denken.

Het Evangelie is niet alleen krachtig genoeg om alleen mijn leven te veranderen.

Het Evangelie is krachtig genoeg om een hele straat, een hele wijk, een hele stad te veranderen.

Het ging erover dat wij het zout van deze wereld zijn. Dat wij het licht van de wereld zijn.
Jezus zei niet: 'Jullie gaan de wereld veranderen!'
Maar: 'Jullie zijn het zout, jullie zijn het licht...'

Er was ook nog een heel mooi moment. Er stonden twee schalen met popcorn op het podium. Er werd een Chinese jongen naar voren gevraagd om van allebei de schalen te proeven. Toen hij dat had gedaan, vertelde hij zonder een spoortje twijfel welke hij het lekkerst vond. Die met zout! De ander was smakeloos. Tot ieders verassing zei de voorganger: 'Je mag de schaal mee naar je plek nemen!' Maar dat deed hij niet, hij ging langs alle banken om het met iedereen te delen! Geweldig!!