Deze week kwam het er eindelijk van. Het laatste restje angst schoof ik moedig aan de kant en daar gingen we dan! Zelf op de fiets, 'niet te dicht langs de auto's!!', 'Nu komt iemand je voorbij, blijf rechts fietsen!', 'STOPPEN!!!'. Dat laatste was bij een groot kruispunt, waar ze uiteindelijk netjes nét voor de weg stopte... Wat was ze blij en trots dat ze zelf mocht fietsen! Misschien morgen ook wel als we naar de kerk gaan, dan misschien maar eens met papa!
Mar was fijn haar huiswerk voor geschiedenis aan het maken (of was het aardrijkskunde?). Het moest er in ieder geval 'oud' uit zien en met wat koffie erover en dan op laten drogen had het al heel wat geleken. Maar het moest net een beetje 'ouder', dat lukte ook, al ging het allemaal iets sneller dan ze dacht. Nu moest ze het laatste stukje nog wel overnieuw schrijven...
En dit zijn toch echt van die geluksmomentjes! Ze (voor degene die het niet weten, m'n oppaskindje van 10 mnd) had net haar pap op en viel daarna al gauw bij me in slaap!
Zoals beloofd een link naar iets meer over het boekje 'Onderweg naar Pasen'!
Oh dat weet ik nog, voor het eerst zelf fietsen... Inderdaad angst maar tegelijk ook zo trots. Heerlijk zo'n oppas kindje, genieten he... Leuke blog!
BeantwoordenVerwijderenEng hè, dat deelnamen aan het verkeer met iemand die het nog niet overziet. Knap dat ze zelf fietst. Knap van jou dat je een beetje loslaat.
BeantwoordenVerwijderenMooi om te zien hoe moedig ze is op haar fietsje!
BeantwoordenVerwijderenWat een schattige foto trouwens van je oppaskindje. Dat zijn heerlijke momenten zo samen.