Het is zo fijn dat ik tussen de bijeenkomsten door even alleen kan zijn in het huis van vrienden, nu zij op vakantie zijn. maar is dat nou niet gek? Dat doe je toch eigenlijk niet? Zeker niet zo dicht bij eigen huis. Nog nooit iemand ontmoet die dat deed...
Allemaal stemmetjes die me onrustig maken. Ik weet maar één weg en bid om de rust van God hierover. Als ik m'n tas pak om te gaan, valt mijn oog weer op een kleine zwarte steen in een rieten mandje. Nu zie ik de letters pas die er op staan: 'SHALOM'. Vastberaden schudt ik alle twijfel en onrustwekkende gedachten van me af en 'pak' deze SHALOM met beide handen aan.
Moeizaam probeer ik me door de eerste zeven hoofdstukken van het Johannes Evangelie te worstelen. Het is het huiswerk dat we kregen voor morgen en ik wil het graag goed doen. Wat zijn die hoofdstukken lang en wat heb ik een hoofdpijn na deze intensieve dag. Zou dit dan zo'n moment zijn, waarop ik m'n Bijbel met een gerust hart dicht mag slaan, niets meer moet en mijn moede hoofd mag neerleggen aan de 'boezem van Christus'?
Mocht je nieuwsgierig zijn naar de inhoud van de bijeenkomsten en vanwaar die laatste zin komt? Dan kun je hier luisteren naar de ochtendstudie en hier naar die van de middag. Morgen om half 10 en om half 3 kun je zelfs live meeluisteren op dezelfde site!
Toch wel inspannend dan! Ik lees deze blog nu pas. Jammer, anders had ik mee kunnen luisteren
BeantwoordenVerwijderen