Een poosje terug las ik hoofdstuk 5 uit het boek 'Ademruimte' van Matthijs Goedegebuure. Het is een heel kort hoofdstukje. Het gaat over het hebben van een Godsbeeld, toekomstbeeld, wereldbeeld en zelfbeeld. Bij 'toekomstbeeld' staat: 'Als ik naar mijn toekomst kijk voel ik vertrouwen. Ik zie een Weg vol aanwijzingen, oplossingen, uitdagingen en rustplaatsen. Ik heb er zin in!'
Daar móet ik even aan terug denken, nu ik gisteren in een soort van roman ben begonnen:
Het valt wat heftigheid betreft nog best mee. En toch doet het veel met me, het lukt me veel te goed om me in te leven en dat doet me meestal niet veel goed. Ik word er onrustig en angstig van en als ik niet oppas lijd mijn stemming er onder, optimist die ik ben! En nogmaals, dit boek valt nog mee!
Daarom was ik zo blij dat ik dat hoofdstukje heb gelezen waar ik regelmatig aan terug denk. Dat kalmeert mijn gedachten, helpt me weer alles in het juiste perspectief te zien en te leven met hoop en goede verwachtingen. Ik moet afleren zo in de huid van een ander te kruipen en mezelf met anderen te vergelijken. Ik kan maar beter mezelf blijven en de weg gaan die God me wijst. Dat is al een hele kunst op zich en ik heb er mijn handen vol aan! Ik citeer alleen de twee wereldbeelden nog die Matthijs in zijn boek geeft:
- Als ik naar de ander kijk voel ik enthousiasme. Ik zie iemand die heeft wat ik niet heb, en iemand die niet heeft wat ik wel heb. Alles is dus mogelijk.
- Als ik in mijn agenda kijk zie ik mogelijkheden. Enorme mogelijkheden om te zaaien. Dank U Heer!
Dit helpt me enorm om me te beperken tot mijn leven, zonder de hele wereld op m'n nek te nemen en onder de grote druk daarvan te bezwijken! Misschien heb jij er ook iets aan.
Ik hoop het.
Nu gauw zorgen dat mijn was niet weer nat word buiten in de regen...
Ha Lieneke, boeken, boeken en Het Boek ja :) Het hoofdstuk van Matthijs over Godsbeeld is steengoed vind ik zelf.
BeantwoordenVerwijderenIk lees veel boeken over de vervolgde kerk, om van te leren, om te relativeren, om te zien hoe makkelijk en goed wij het hier hebben en hoe weinig dankbaarheid er hier vaak is... ze inspireren altijd!