Verhaaltjes vertellen

Vanavond gingen we de bbq uitproberen, die kreeg ik voor moederdag. Het regende wel een beetje, maar H vond dat geen reden om het niet door te laten gaan. Dus braadde hij het vlees in de tuin en aten wij het binnen op. Heerlijk was het! En S vond het maar wat leuk om naar te kijken!

 

Het werd wel een beetje laat, maar ik kwam niet onder een verhaaltje uit.

Sinds kort vertel ik elke avond een verhaaltje aan S als ik haar naar bed breng. En S. daarna aan mij! Een leuke manier om m'n creativiteit aan te wakkeren. Dat valt soms nog niet mee. Het is eigenlijk net als met schrijven! Daar las ik pas dit stukje over:

De meeste studenten denken dat schrijven betekent dat men ideeën, inzichten, visies opschrijft. Zij hebben het gevoel dat ze eerst iets te zeggen moeten hebben, alvorens het op papier te kunnen zetten. Schrijven is voor hen niet veel meer dan het vastleggen van een al bestaande gedachte. Maar vanuit deze benadering is echt schrijven onmogelijk. Schrijven is een proces, waarbij wij ontdekken wat er in ons leeft. Het schrijven zelf onthult wat er leeft (...) De grootste voldoening van schrijven is juist dat het nieuwe ruimten in ons opent, waarvan we ons voordat we begonnen te schrijven niet bewust waren.
Uit 'reflections on theological education' in het boek 'Hoe mijn geloof de kerk overleefde' van Philip Yancey'

Zo vertel ik over familie slak die ging picknicken en het kleed vergat. 

Over familie Pissebed, die aan het vergaderen was onder een steen. 

Of over een meisje dat groen was, omdat ze alleen maar groene groenten at (misschien niet zo handig eigenlijk, bedenk ik dan achteraf) 

En de leukste tot nu toe (vond ik zelf:): Over Gerrit de spin, die zo oud was, dat zijn draad op was geraakt.