Blogje

Dat is nou echt iets voor mij. Al maandenlang zit ik met het idee te spelen om een blog te beginnen. Na eindelijk de knoop doorgehakt te hebben, begin ik deze nieuwe uitdaging uit te werken en zie hier het resultaat! Ik heb zin om een nieuwe blog te schrijven, maar alle inspiratie
lijkt als de sneeuw van vorige week gesmolten door de zon. Ben dapper al minstens drie keer begonnen met schrijven en bedacht halverwege: 'wat een onzin, wat wil je nou eigenlijk zeggen?' Zó gaat het dus niet werken.

Ik heb stiekem al wel een beetje een idee hoe dit nou zomaar komt opzetten. Altijd probeer ik niet al te veel op te vallen, gewoon gewoon te doen, niets bijzonders. En nu dan dit, 'de hele wereld' kan zomaar mee lezen! Met bevende knietjes en bibberende vingers zit ik achter mijn toetsenbord elk woord te wegen, bij wijze van spreken dan! Of het wel goed over zal komen enzo.  Maar ja, wie zal dat bepalen? Ik ben geheel en al uniek, dus wat en hoe ik ook schrijf, het zal altijd wel, om het met een geliefd woord van m'n 15-jarige zoon te zeggen: 'discutabel' blijven.
Nu ik dit zo schrijf, kom ik weer een beetje in de vrijheid. Het idee dat ik heerlijk mezelf mag zijn en daar, laten we eens iets geks schrijven: ook nog van mag genieten, geeft me weer een flinke hap lucht!
Vanochtend las ik in 'the Message' de volgende tekst, Mattheus 5: 48:

In a word, what I'm saying is, Grow up. You're Kingdom subjects. Now live like it. Live out your God-created identity. Live generously and graciously toward others, the way God lives toward you.

Dat is het: 'Live out your God-created identity.' Prachtige zin!
En dat zou ik, nadat ik het eerst met volle ernst mezelf heb toegesproken, liefst persoonlijk tegen iedere christen willen zeggen.
Ik zou dat het liefst van de daken willen schreeuwen.
Ik zou het de wereld in willen bazuinen.
Maar dat is allemaal een beetje té gek, dat past niet zo bij me.
Een blogje lijkt me wel zo rustig...