Vieze ramen en lekkend dakgoot

Heerlijk die zon, al dat licht, die warmte, het doet iets met me; het maakt me vrolijk en geeft me energie.
Terwijl bijna iedereen naar de kerk is vertrokken, zet ik ons kleine meisje in de kinderstoel. Ik verwarm een overgebleven pannenkoek van gisteren, trek een blikje (hoe erg kan het zijn) mandarijnen open,
doe die op de pannenkoek en doe er nog wat verse (dat dan weer wel) slagroom over en samen peuzelen we ervan.
Het kind in mij lijkt totaal de overhand gekregen te hebben als ik het bord van tafel pak en de restjes er af lik...Zelfs als ik enigszins verschrikt bedenk dat ik zojuist de lamellen ver omhoog heb getrokken, kan me dat nog niet weerhouden. Als alles opgeruimd is, ga ik even zitten op het kleine kastje tegen de muur, die we hebben gemaakt om onze gasmeter achter te verstoppen. Precies op de goede plek om de zon op mijn gezicht te hebben. Ik sluit mijn ogen en laat me opwarmen door de zonnestralen, ik ben dankbaar dat ik leef.
Dankzij de zon zie ik ook dat de ramen hoognodig gezeemd moeten worden en het gedrup van een lekkend dakgoot dringt langzaam tot me door. En toch mag ook ik genieten van de warmte, het licht en het leven!
Ik neem me voor morgen de ramen te zemen en kan al genieten van het vooruitzicht hoe het er dan uit zal zien als de zon er op staat.

Ik vraag me hierdoor wel af of ik vaak niet een verkeerde kijk op zonde heb. 'Het is te leuk, ik kan er niet mee stoppen', 'Het is zo veel werk en zo zwaar om daar een eind aan te maken'.  Maar is dat wel zo? De zonde is de smerigheid waardoor ik de dingen niet kan zien zoals ze werkelijk zijn. Gelukkig hebben ze niet langer meer de uitwerking dat ik Gods liefde, genade en goedheid moet missen. Jezus Christus heeft er 2000 jaar geleden al mee afgerekend. Het enige wat ik er nog mee hoef te doen is het naar de plaats brengen waar ze thuis horen en ze daar laten: aan het kruis! Daar zal ik Hem mee eren, Hij zal nóg meer Licht in mijn leven kunnen laten doordringen. En het zal mij een helderdere, frissere, gezondere en volwassener zicht geven op de Grondlegger en Voltooier van mijn geloof.
Dát is toch wat ik ten diepste wil?!