Afmattende kleinigheden

Het motto van dit hoofdstuk luidt alsvolgt:

Onverstoorbaar aan het werk blijven!

Een paar (hier en daar aangepaste) citaten:

Een veel minder opvallend strijdperk dat tot nu toe beschreven werd, maar waarin God Zichzelf ook openbaart is dat van de alledaagse strijd met kleine alledaagse moeilijkheden. Kleine beproevingen die prikken, steken en vermoeien. Het kan dé druppel zijn, die de emmer doet overlopen, de laatste prik van een teleurstelling, die wij nu net niet meer kunnen hebben. En toch is het zoiets onbeduidends.

Afmattende kleinigheden; iedereen kent ze. Wat moeten wij ermee of erin doen? Een belofte van de Heer zoeken. Geen ding is zo onbelangrijk, dat Hij ons niet zou willen antwoorden om ons te troosten of de weg te wijzen. Dit zijn de gelegenheden waar we Hem kunnen leren kennen!

In het hoofdstuk worden tal van situaties beschreven die het bijna onmogelijk maakte om met het werk van de Heer door te gaan. Zij leerden om rustig stap voor stap toch verder te gaan en te zien hoe God hen zou leiden.

Dat is het strijdniveau van afmattende kleinigheden. Op dat niveau treedt God ons tegemoet: in de diepe stille nood van elke dag. Met een nieuw woord, een nieuwe goedheid of nieuwe gemeenschap zal Hij ons helpen om voort te gaan tot de overwinning. En wanneer het heerlijke vooruitzicht van de overwinning werkelijkheid voor ons wordt, zullen wij fluisteren: 'O Heer, dat kwam niet door mij, dat kwam doordat U in die diepe, stille nood van elke dag Uw voorziening hebt geschonken!'

Doorgaan! Dat klinkt door dit hoofdstuk door. Als ik terug kijk en eerlijk ben, zie ik dat ik niet altijd door ben gegaan. Een lastige vraag waar wij eens voor stonden was: 'Moeten we dit zien als een vijandelijke aanval om te proberen ons hiermee te laten stoppen? Of moeten we nuchter constateren dat we tegen onze grenzen aanlopen en daarnaar handelen (stoppen)?' We kozen voor dat laatste.
Misschien hadden we inderdaad 'voort moeten gaan'. En toch, het voorbeeld uit het vorige hoofdstuk waarin Isobel een fout maakte, geeft troost en bemoedigd. Gods liefde is niet opgehouden. Ondanks mijn menselijk falen, mijn tekortkomingen, mijn zwakke doorzettingsvermogen, gaat God verder met Zijn werk in en door mij.