Vragen

De afgelopen jaren heb ik me de gewoonte eigen gemaakt om de dingen waar ik geen zekerheid over heb en waar ik dat wel verlang, om dat bij God te brengen. De vreugde die ik ervaar bij een reaktie van God op mijn vraag, geeft me meer voldoening dan het antwoord, dat niet altijd direkt komt. Het feit dat Hij me laat weten waar ik mee zit, wat er in mijn hart leeft, dat geeft meer bevrediging dan welk antwoord ook. Hij, mijn Schepper, mijn God weet ervan, Hij weet zoveel beter wat ik echt nodig heb. Nu ik dan weet dat God mij gehoord heeft kan ik het rustig aan Hem overlaten.

Ik wil iets milder worden naar onze kinderen toe. Hoe vaak gebeurt het niet dat ik, verdiept in mijn gedachten, hun vraag amper hoor en afwezig reageer?! Misschien geldt het voor hen wel net zo, dat ze de aandacht die ik geef, de zorg waarmee ik met hun vragen omga, belangrijker vinden dan het antwoord, dat ik hen wel eens schuldig moet blijven.