Inspiratiemuurtje

'Yès' roep ik uit en zwiep mijn vuist met een vaart de lucht in! 'Ik heb een múúrtje!'

Gisteren las ik een stukje over 'inspiratiemuurtjes', waarin ik las dat veel creatievelingen een 'moodboard' maken om inspiratie op te doen en zich uit te leven met plaatjes, stofjes, frutsels, labels en wat al niet meer.
Dat deed me direct denken aan onze oude wc-deur een paar jaar geleden. Ik houd van mooie foto's en platen van mensen over de hele wereld en had die als een collage aan de binnenkant van de wc-deur geplakt. Heel mooi, heel inspirerend... vind ik;-) En daar wringt de schoen, want niet iedereen is het met me eens. Sinds het toilet dus naar een andere plaats is verhuisd geen muurtje of deurtje meer met mijn plaatjes en plaksels. Af en toe mis ik het echt, vooral als ik weer iets moois tegenkom.

Toen ik daar aan dacht probeerde ik toch nog eens een balletje op te gooien, ondertussen in gedachten al de muren in ons huis inschattend op geschiktheid. Ik had de wens nog maar amper uitgesproken of ik werd mee de gang in gevraagd. Aangezien de gang  deze afgelopen weken een gedaanteverwisseling ondergaan heeft, vond ik dat niet vreemd, er was vast weer iets nieuws dat ik bewonderen kon. En dat was er zeker. Want dáár, werd mij gezegd, vond ik mijn felbegeerde muurtje! Precies niet te groot en ook niet te klein en elke keer als ik ons huis binnenkom zal mijn oog op dat muurtje vallen en zal er een stroom van creativiteit over me heen worden gegoten, beter kan ik het me niet wensen!

Eerlijk gezegd, vroeg ik me soms wel een beetje af of het niet een beetje gek is. Ik heb dit nog nooit bij iemand anders in huis gezien. Maar na dat artikel is dat weer helemaal van de baan. Aan welke plaatjes ik denk? Kijk en geniet maar even van de volgende afbeeldingen, de meeste zijn van pinterest, maar met een beetje geluk kom ik zulk soort ook wel tegen in tijdschriften:

Ik zoek niet alleen maar blije mensen, ook afbeeldingen waar verdriet of honger of pijn tot uitdrukking komen. Zo staat er op m'n netvlies nog een plaatje van een jongen die met zijn hoofd op zijn arm en zijn arm op de grafkist van zijn moeder geleund staat te huilen. Een ander plaatje van een vader, die zijn bijna naakte, maar gelukkig nog levende dochtertje uit de puinhoop van een aanslag haalt. Die beelden doen iets met me en helpen me in te leven, maar ook om te gaan met het lijden in deze wereld. 

En ook deze, een stoffenmarkt waar ook ter wereld, plaatjes die het alledaagse leven laten zien, kleurrijk of zwart-wit vind ik erg leuk om naar te kijken. 

En tegen de tijd dat er al een aardige verzameling is opgeplakt zal ik het muurtje eens laten zien.