Volharding

De deur werd geopend en voor mij stonden drie bejaarde  Chinese mannen in donkere pakken, met elke een glas wijn in de hand. 'We brengen een dronk uit ter nagedachtenis aan de man die meer heeft gedaan dan wie ook voor de grootste christelijke opwekking ooit in ons geliefde China!'

'Op Mao Zedong!' zeiden Bao, Cheng en Nicodemus in koor.
'Ik begrijp het niet,' zei ik. 'Mao was toch een monster?'
'Ook monsters passen in Gods plan,' zei Bao. Hij vervolgde: 'De Chinezen waren nooit erg religieus. We hebben een volksgodsdienst, maar die is oppervlakkig. We hebben een besef van een opperwezen, maar hij is ondenkbaar. Mao zei dat we de hemel op aarde gingen vestigen. Hij zei dat we dat met behulp van de waarheid zouden doen. Hij zei dat dit kon door geloof - in elkaar. Hij zei dat we deel zouden uitmaken van een eeuwig China. Toen organiseerde hij de samenleving. Hij gaf ons lofzangen om te zingen. Hij stelde rituelen in van bekentenis en berouw. Hij dwong zelfs iedereen om samen te komen in kleine groepjes en samen een 'heilige' tekst, uit het Rode Boekje, te lezen. Toen dit alles zijn hoogtepunt beleefde, bracht hij ons bijeen op het Plein van de Hemelse Vrede. Miljoenen toeschouwers juichten ter verheerlijking van hem en ze sloegen het Rode Boekje tegen de borst. Hij leerde het Chinese volk een god te aanbidden!'

Na een lange stilte vroeg ik: 'En hoe leidt dit alles tot de grootste opwekking ooit?'
'Nou', zei Bao, 'Mao stierf in 1976. Maar goden behoren niet te sterven. De overheid stond de mensen toe om weer van provincie naar provincie te reizen. De weinige overgebleven evangelisten gingen het Evangelie verkondigen op het platteland. Wat er toen gebeurde gaf ons de schrik van ons leven.'
De mensen reageerden: 'Dit is de God op Wie we van Mao moesten wachten. We dachten dat Mao ons zou redden, maar dat kan niet waar zijn, want hij is overleden. Nu begrijpen we dat het Jezus moet zijn!'
Zo kwam er tegen de jaren '80 een opwekking van immense omvang onder de Chinese plattelandsbevolking. We hebben te maken met de grootste opwekking in de geschiedenis van het christendom. '
'Daarom zeggen we dat we deze immense opwekking aan Mao te danken hebben,' zei Bao. 'Hij schiep een samenleving vol gelovigen, en toen degene in wie ze geloofden stierf, werden ze een maatschappij van zoekenden naar een andere god.'
'Als de afgod in stukken wordt geslagen, groeit het Evangelie,' zei Nicodemus.
'Wat u viert,' zei ik, 'is dus de ironische situatie, dat terwijl Mao dacht de grootste kerkvernietiger te zijn, hij eigenlijk het voorwerk deed voor evangelisatie op een ongekende schaal.'
'Maar we moesten wel door een hel,' zei Bao op ernstige toon.

Cheng:
'Je kunt het volledige verhaal van de Vervolgde Kerk niet begrijpen als je alleen schrijft over en luistert naar de verhalen van een paar mensen die gemarteld of op miraculeuze wijze verlost werden. Wij loven God om hen, maar tegenover elk getuigenis van bevrijding, staan duizend getuigenissen van volharding. Dat is het ware verhaal. Als je dat niet hoort, zie je niet het grotere plaatje van God die ons er doorheen helpt. Te veel westerlingen willen uitsluitend horen van verlossing, terwijl ze iets over volharding zouden moeten leren.'


Uit: 12 ontdekkingen van de vervolgde kerk