Ik moet zeuren over waterkraantjes waar geen druk op staat en waar bijna heet water uitkomt. Bovendien zou het onmenselijk zijn om met 2 gieters heen en weer naar het stukje grond te lopen, maar dat geldt vooral voor oudere mensen. Ik moet ook zeuren over een beloofde picknicktafel die al 3 maanden op zich laat wachten. En tot overmaat word ik er ook nog eens toe aangezet anderen aan te moedigen tot zeuren!
Maar als ik in ons tuintje bezig ben, dan ben ik nog altijd in een soort van verrukte staat, dankbaar voor de zaadjes die hun eerste beginselen boven de grond uitsteken. Dan neem ik al het ongerief, dat er blijkbaar is, voor lief.
Gisteren liep de man me voorbij en zei weer iets over 'zeuren'. Ik dacht 'nu is het mooi geweest' en dacht ook met een paar eenvoudige woorden er van af te komen.
'Ik houd niet zo van zeuren' zei ik.
Maar nee, de man draaide zich om en kwam naar me toe; ik moest eens 'goed luisteren'! En de klacht werd nog eens uitvoerig uit de doeken gedaan.
Ik begrijp het wel, deze mensen zijn hier al 21 jaar en zien de boel wat achteruit gaan. Hij vindt het belangrijk dat je goed met elkaar omgaat, dat je in de bus opstaat voor een ouder persoon, dat je water haalt voor een vrouw die je moeder zou kunnen zijn, hij wilde mij ook helpen als ik iets nodig had.
Het vechten voor 'mijn rechten' zit me niet zo in het bloed. Het wordt iets anders als het om onze kinderen gaat, maar zelf schik ik me vrij makkelijk in de situatie zoals die zich voordoet. Ik ben het wel aan het leren en zie ook wel in dat we als mens het recht niet hebben om over een ander heen te lopen, en evenmin om over jezelf heen te láten lopen.
Wat me ooit hierbij geholpen heeft is een lange lijst met rechten die we als mens hebben. Het gaf me veel inzicht en ik heb er nog vaak aan terug gedacht. Helaas kan ik de site niet meer vinden waar het stond.
Het is goed om elkaars rechten te respecteren.
Daar hoort ook het recht bij om vrijwillig een recht op te geven.
Dat is een keuze die ik wil leren maken, niet uit gemakzucht of om de lieve vrede te bewaren, maar door een Geest van liefde, kracht en bezonnenheid.
Dank je wel voor dit blogje. Ik ben helaas niet zo goed in dit soort zeuren. Soms denk ik aan die weduwe die maar bleef zeuren, bij de rechter uit de Bijbel. Dus het is soms toch wel goed.
BeantwoordenVerwijderenhttp://sieraadvooras.blogspot.nl/