Een gevoelige natuur

Een gevoelige natuur - is dat een sterk punt?
Zelf heb ik dat ook meegekregen en heb het van jongs af aan te horen gekregen. Vaak heb ik het lastig gevonden, als m'n gevoelens zo intens waren en ook nog eens in de knoop zaten. Nu ben ik zover dat ik het mooie er ook van in kan zien en het kan waarderen. .

Isobel heeft een gevoelige natuur en ziet daar ook een gevaar in schuilen:

'Diepe genegenheid wil zich vastklemmen aan de geliefde persoon en neemt iemand onwillekeurig volkomen in beslag. Zelfs een zo zuivere liefde als die van een moeder voor haar kind kan, als hij haar te sterk bindt, het leven van een kind verknoeien.'

Dit hoofdstuk heeft als hoofdgedachte Galaten 5: 24
'Want wie Christus Jezus toebehoren, hebben het vlees met zijn hartstochten en begeerten gekruisigd.'

In het uiterlijk leven kreeg zij te maken met allerlei teleurstellingen en tegenslagen. Allen die haar lief waren, werden door omstandigheden haar een lange periode ontnomen, er is oorlog, die steeds dichterbij dreigt te komen en ga zo door. Tussen de regels door lees ik:

'Maar een onverwachte vriendelijkheid van de Heer wachtte mij. (merk op: 1942 was het jaar, waarin Hij mij een noodzakelijke ervaring van de kruisiging gaf, maar toch was Hij, zoals ieder die oplettend toeziet zal bemerken, waar dat maar enigszins mogelijk was, extra goed voor mij.)'

In het volgende stukje lees ik hoe God op een prachtige manier met ons wil samenwerken:

'Om half 6 's morgens zouden wij vertrekken, dus ik stond om ongeveer 4 uur op, teneinde een stille tijd met de Heer te hebben. Ik was al zoveel dagen vroeg opgestaan en had dagenlang gereisd tot 's avonds laat, dat ik overwoog of ik die dag mijn stille tijd zou overslaan om wat meer slaap te krijgen. Maar de gewoonte God voor te laten gaan, een gewoonte die ik op 'Moody' gevormd had, kwam mij nu goed te stade. Wat had ik in de daaropvolgende dagen moeten beginnen, als ik die bepaalde stille tijd niet had gehad?'

Het hoofdstuk is te lang om er diep op in te gaan, maar het is mooi! Het getuigt op een prachtige manier van de trouw en liefdevolle zorg van God over ons leven. Ook als we door ongehoorzaamheid op plaatsen komen die ver verwijderd zijn van de plek waar God ons eigenlijk had willen hebben. Op die momenten zegt Hij niet: 'nu zit je in de problemen, eigen schuld, zie maar hoe je er weer uit komt!' In dit geval gaf God Isobel een belofte waar zij zich aan vast kon houden, al vóór zij ongehoorzaam was! God weet het, Hij is er bij en niets kan Zijn doel in de weg staan en ons scheiden van Zijn liefde!

Om op die 'gevoelige natuur' terug te komen: Isobel moest leren niet haar vertrouwen te stellen en te steunen op en te schuilen achter de mensen die zij liefhad, maar op God alleen.

Als ik naar mijn eigen leven kijk, zie ik dat God precies ditzelfde ook van mij vraagt en in mijn hart en leven bewerkt. In een andere tijd, op een heel andere plaats en onder heel andere omstandigheden. Dit maakt dat we 'gemeenschap der heiligen' kunnen ervaren met mensen als Isobel en al Gods kinderen, die we nog nooit gezien en gesproken hebben. Dat komt nog!


Hfd 6 uit 'In de arena' van Isobel Kuhn