- Dat m'n huishouden nu eindelijk helemaal op rolletjes loopt! Dat de was lekker weggewerkt is elke keer en er geen bergen strijk meer staan te wachten. Alles schoon en opgeruimd! En dat zelfs iedereen de binnenkant van m'n kasten mag bewonderen.
- Dat ik een goed voorraadsysteem heb gevonden, waardoor ik niet meer onnodig extra naar de winkel hoef.
- Dat de opvoeding van de kinderen helemaal volgens het boekje gaat en dat ik goede hoop heb dat als ze straks volwassen zijn, ze zich goed kunnen weren tegen de verleidingen van de wereld.
- Dat onze financiën goed geregeld zijn, we netjes elke maand onze tienden geven en gelukkig een leuk bedragje hebben kunnen sparen voor onvoorziene uitgaven en tijden van crises.
- Dat het in m'n hoofd ook een stuk geordender is, door alle lijstjes die ik netjes bij houd en dingen op de juiste manier afhandel.
Ik kan het niet zeggen. Ik heb hier de afgelopen jaren aan gewerkt, maar het is nog steeds niet wat het zou kunnen zijn.
Maar de vraag is: zou ik dan nog steeds dezelfde vrouw zijn die ik nu ben?
Ik heb er bv. eerlijk m'n best voor gedaan om niet zo goed tegen rommel te kunnen en dat lukte me op een gegeven moment, maar ik werd er geen gezellige, blije moeder van.
Een poosje terug spreidde ik een paar grote kleden over de grond uit, legde in elke hoek ander soort speelgoed en wat genoot ik van het spel van m'n dochters, maar wat was het een bende! Ik was verrast om het feit dat ik er weer tegen kon, gewoon even de boel laten gaan, even meespelen met de kids, lekker gek doen, liefhebben, genieten van de kostbare levens en het kostbare leven!
Ondanks alles wat ik niet zo goed voor elkaar krijg, geeft God me de genade om Hem beter te leren kennen, helpt Hij me door moeilìjke situaties heen en mag ik elke dag Zijn liefde ontvangen en doorgeven.
Ik herinner me een gebed dat ik ooit als tiener hoorde, wat me erg aansprak en wat ik tot m'n eigen gebed maakte: 'Wilt U me de vrouw maken die U wilt dat ik zijn zal!' En in het vertrouwen dat God mij toen hoorde wil ik het leven leven.
Maar de vraag is: zou ik dan nog steeds dezelfde vrouw zijn die ik nu ben?
Ik heb er bv. eerlijk m'n best voor gedaan om niet zo goed tegen rommel te kunnen en dat lukte me op een gegeven moment, maar ik werd er geen gezellige, blije moeder van.
Een poosje terug spreidde ik een paar grote kleden over de grond uit, legde in elke hoek ander soort speelgoed en wat genoot ik van het spel van m'n dochters, maar wat was het een bende! Ik was verrast om het feit dat ik er weer tegen kon, gewoon even de boel laten gaan, even meespelen met de kids, lekker gek doen, liefhebben, genieten van de kostbare levens en het kostbare leven!
Ondanks alles wat ik niet zo goed voor elkaar krijg, geeft God me de genade om Hem beter te leren kennen, helpt Hij me door moeilìjke situaties heen en mag ik elke dag Zijn liefde ontvangen en doorgeven.
Ik herinner me een gebed dat ik ooit als tiener hoorde, wat me erg aansprak en wat ik tot m'n eigen gebed maakte: 'Wilt U me de vrouw maken die U wilt dat ik zijn zal!' En in het vertrouwen dat God mij toen hoorde wil ik het leven leven.
Mooi! Gewoon de situatie van nu omarmen. Dat is het beste want je kunt doen. Vind ik. Dat Hij je door moeilijke situatie doorhelpt is veel kostbaarder dat perfectionisme ;-) Laatste stukje is mooi.
BeantwoordenVerwijderen