Miss Beauty (2)

Een vrouw wil mooi maken en mooi zijn, 

van binnen en van buiten. 

En ze is nooit mooier 

dan wanneer zij haar rust 

gevonden heeft bij God.

(John & Stasi Eldredge)

Zelf ben ik nooit zo heel veel bezig geweest met hoe ik er uit zag. Ik had het liefst een trainingspak aan. Jurken en rokken waren niet aan mij besteedt. Ik zat op een reformatorische school, waar je geen broek mocht dragen. Ik ging er heen in een broek, kleedde me om in de wc met nog een paar meiden, heel gezellig altijd! 

En zodra de school afgelopen was wist ik niet hoe snel ik me weer om moest kleden.

De laatste jaren komt daar een beetje verandering in. Ik loop nog steeds het liefst in een broek, maar heb van de zomer toch met m'n schoonzus in Zeeland twee leuke jurkjes gekocht. En bovendien schoenen met een leuke hak. Het gebeurt nog steeds vaker niet dan wel, maar er zijn ochtenden dat ik wat langer voor de spiegel sta en bezig ben met mascara en een lekker crèmetje op m'n gezicht smeer. Maar ja, ik doe het zo minimaal dat alleen ikzelf het zie. Ik zou er graag nog wat kilo's af willen hebben. Daarom ben ik al een jaar lang aan het hard lopen. Er is wat af, maar nog lang niet genoeg. Inmiddels heb ik zoveel plezier in het hardlopen, dat ik het niet meer doe om af te vallen. Ik voel me veel fitter en de energie stroomt de rest van de dag door m'n aderen, als ik 's ochtends begin met een rondje van 5 km.

Toch is er altijd iets van 'daar gaat het toch niet om' aanwezig en voel ik me een soort van schuldig als ik er in mijn ogen teveel geld aan uitgeef of te veel aandacht en tijd aan besteedt.

Het citaat boven aan deze blog vind ik erg mooi. 

Het helpt me over de streep om dat schuldgevoel van me af te gooien 

en om toe te geven aan het verlangen om mooi te maken en mooi te zijn 

en rust te vinden bij God. 

Ik hoop het echt van Hem te leren. 

Hoe Hij het ziet is de enige manier waarop ik het ook wil zien.

Schoonheid is onze meest directe ervaring van het eeuwige. Denk aan een grandioze zonsondergang of de zee in het ochtendgloren. Herinner je het slot van een schitterend verhaal. Dit zou je iedere dag wel willen beleven, je probeert het wanhopig vast te houden. Schoonheid kan zo intens zijn, dat het verlangen ernaar pijn doet. Een verlangen waarnaar? Naar het leven zoals het bedoeld was. Schoonheid herinnert ons aan een hof van Eden die we nooit hebben gekend, maar op één of andere manier beseffen we dat ons hart daarvoor gemaakt is. Schoonheid spreekt van het komende hemelrijk, wanneer alles mooi zal zijn. Ze houdt ons verlangen naar de eeuwigheid levend. Schoonheid zegt: 'Ietd schitterend roept je. En als er iets schitterends is, dan komt het uit een schitterende bron. Welke grote bron van goedheid kan ooit zoiets hebben gemaakt? Welke gulle gever kan ons zoiets moois hebben geschonken om naar te kijken? Schoonheid trekt ons naar God toe.

 (Uit 'De fascinerende vrouw')