Miss Beauty (5)

Miss Beauty zou zo graag mooi kunnen willen bidden. 

Met goede volzinnen haar hart uit kunnen storten, 

zonder daar al te lang over na te hoeven denken. 

Niet persé voor het mooi, 

maar om het allemaal helder voor zichzelf te hebben. 

Orde in haar hoofd en in haar hart. 

Maar vaak is bidden een worsteling voor me. Ik kom niet uit m'n woorden, haspel maar wat, krijg het niet op een rijtje, neem soms genoegen met een zucht, soms met een traan. Vooral als ik alleen ben. En helemaal als ik in bed lig. Zachtjes fluister ik de naam van Jezus om niet lang daarna in slaap te vallen.

Als ik iemand beloof om voor een situatie te bidden, denk ik er vaak achteraan 'maar verwacht er maar niet te veel van, ik weet echt niet hoe...' Wat zou ik graag écht in de bres willen springen voor de mensen die me lief zijn en gebed nodig hebben voor hun leven en hun werk. Wat zou ik graag willen geloven dat mijn gebed er toe doet!

Nu heb ik een heel klein schrijfboekje erbij gepakt. En elke avond voor ik mijn ogen dicht doe, schrijf ik daar een paar zinnen in. Zo recht, puur uit mijn hart. Die paar zinnen helpen me om daarna even mijn hart uit te storten en nog wat dingen te bespreken. Om bij God te komen, zoals ik ben. En ik ben God zo dankbaar, dat Hij juist op die gebeden antwoord, meestal door het stukje dat aan de beurt is om te lezen! Soms lees ik dan letterlijk de woorden die ik zelf gebruikt had. 

Dat bemoedigt me heel erg.

M'n gebedsleven is op deze manier een geloofsuitdaging geworden.

Om niet op mijn gebed te vertrouwen.

Maar alleen op mijn God.

Ik las het ergens en wil het nooit vergeten:

De kracht van het gebed ligt niet bij degene die bid,
de kracht van het gebed ligt bij God.