´Villa Rosa´ van Nicky Pellegrino

Met de zomer in aantocht kreeg ik ineens zin om een ontspannende roman te lezen. En misschien wel meer dan 1. Ergens in een tijdschrift gaven mensen tips en ´Villa Rosa´ was er daar één van. Het klonk voor mij veelbelovend: 'Een mooi boek over vriendschap, gelardeerd met de heerlijkste culinaire beschrijvingen.' En dat allemaal in Londense en Italiaanse sferen. Nou, dat is niets teveel gezegd en dat vond ik er ook zo leuk aan!
De schrijfster kreeg eens een afwijzing op haar sollicitatie met de volgende inspirerende woorden:

Je tijd is beperkt, verspil die dus niet door het leven van iemand anders te leiden. Laat je niet insluiten door een dogma; dat is leven met de uitkomst van het denken van iemand anders. Laat je innerlijke stem niet overstemmen door de mening van iemand anders. En het belangrijkste: heb de moed om je hart en je intuïtie te volgen, want zij weten eigenlijk al wat jij echt wilt worden. De rest is onbelangrijk.

Vervolgens begon ze zichzelf allemaal vragen te stellen en langzaam maar zeker kreeg het verhaal van Babette en Alice steeds meer vorm en taal.
Het is vrij luchtig en beslist geen zware kost!

Echter één minpuntje, misschien ben ik de enige die daar moeilijk over doe... maar het gemak waarmee hoofdpersonen van de ene partner naar de andere gaan vind ik niet prettig. Er wordt niet ingegaan op de impact die dat heeft op je hart en leven. Ik heb daar behoorlijk moeite mee... in het 'echt' keuren we het af, maar moet het dan allemaal maar wel kunnen in een boek dat je leest? Of doe ik nu te ingewikkeld? Ik kan me zomaar voorstellen dat als je tientallen van dergelijke romans leest, je eigen fantasie een loopje met je gaat nemen. Nogmaals, misschien neem ik dit te serieus, maar ik zie en hoor om me heen van zoveel huwelijken die op een scheiding uitlopen. Dit kan er, naar mijn mening, geen goed aan doen.

Om toch nog even positief te eindigen, de schrijfster besteedt veel aandacht aan het bereiden van maaltijden en moestuinieren van de hoofdpersonen. Dat vind ik zo leuk, dan krijg ik zelf ook zin om lekker aan de slag te gaan!
Nog iets heel moois, Babette is al een oude vrouw en haar man gaat aan het begin van het boek erg achteruit. Hij zegt helemaal niets meer en zit maar in zijn stoel. Later pakt hij wel weer wat tuinwerkzaamheden op, maar helemaal de oude wordt hij niet meer. In het begin is Babette daar boos over en blijft gewoon haar ding doen. Maar later zoekt ze naar manieren om haar man te bereiken en liefde te geven, door extra lekker voor hem te koken, zoals ze dat vroeger zo vaak deed. En wat geniet hij daarvan. Dat was vertederend!

Een citaat:

Toen ze klaar was met haar werk in de tuin liep Babetta terug naar haar eigen huis. Daar moest ze de vloeren nog dweilen en de paden vegen. Maar eerst wilde ze iets lekkers klaarmaken voor Nunzio. Ze liep al dagen rond met dat idee. Ze had een paar oude hennen geslacht die allang geen eieren meer legden en hun botten pruttelden al uren in een kookpot op het fornuis. Toen ze met een houten lepel een beetje bouillon opschepte en die proefde, vroeg ze zich af of mensen net zo waren als bouillon: na verloop van tijd kwam de smaak van hun karakter vrij en werd sterker (...). Babetta had besloten haar man gerechten voor te zetten waar hij troost uit kon putten of die hem in elk geval plezier zouden doen. (...) Uitgebreid koken leek overdreven als ze maar met z'n tweeën waren. En Nunzio leek het niet uit te maken wat ze hem voorzette. Maar nu wilde Babetta iets bijzonders bereiden, een maaltijd om van te genieten en aan terug te denken... Ze wilde haar man met smaken uit zijn verleden proberen te herinneren aan de man die hij was geweest.

Maar goed... het boek is al uit en de zomervakantie is nog niet eens begonnen. Ik ben op zoek naar nog meer boeken dus. Hebben jullie tips?