Eenvoudig leven (7)

Mij, de bron van levend water, hebben zij verlaten, om zich bakken uit te hakken, lekkende bakken, die geen water houden.
Jeremia 2: 13

Is het niet een tikkeltje te geestelijk allemaal, die hele serie over 'eenvoudig leven'? Kan het niet een beetje praktischer?
Deze vragen gaan door m'n hoofd, als ik denk over dit schrijven. Maar wil ik dat? Wil ik iets schrijven wat de 'hele' wereld al schrijft? Als je om je heen kijkt, zie je dat dit een thema is dat zowel christenen als niet-christenen bezig houdt. We noemen het 'simplify your life', 'mindfulness' enz.
En het is ook niet zo gek. Hoe cliché het ook klinkt, het is waar: De hoeveelheid informatie die dagelijks op ons afkomt is vergeleken bij 'vroeger' buiten proporties en we moeten daar op de een of andere manier onze weg in vinden. Hoe gaan we er mee om? Hoe geven we alles een plek? Het gaat allemaal zo snel, we razen met z'n allen maar door. 

De woorden 'eenvoudig leven' komen als een weldaad voor onze ziel binnen en we dorsten naar wat eenvoud, wat rust, wat kalmte, wat ontspanning, wat genieten van het leven zonder daar veel geld en gedoe in te hoeven steken. We zoeken er allemaal naar, laten we eerlijk wezen! En ik zie eigenlijk niet echt veel  verschil tussen christenen en niet-christenen. En dát doet me iets, dat doet me besluiten om te zoeken naar wat het verschil kan maken. Laat ik er gelijk bij zeggen, dat er volgens mij niets mis is met deze zoektocht, naar praktische tips als 'teken hoe je je voelt vandaag', 'vier elke dag iets', 'loop op blote voeten, ook buiten' enz.
Maar er moet toch ergens een verschil zitten... een 'geheel anders zijn'.

Ik denk dat het dat is waar ik de laatste dagen veel mee bezig ben geweest en wat we met Pinksteren zullen vieren, nl. dat de Heilige Geest in mijn hart woont. Ik lag gisteren op bed en m'n dochter lag naast me en hoe snel pak ik dan niet, als ze eenmaal slaapt maar nog niet diep genoeg om haar in haar eigen bed te leggen, m'n mobiel en struin langs facebook of email en ik dacht: 

Die mobiel zit altijd in mijn broekzak, ik kan mijn mobiel vergeten en thuis laten liggen. Maar de Geest van God is áltijd in mij! Ik kan Hem ook vergeten, maar Hij gaat tóch altijd met mij mee!! 

Gods Geest is niet zomaar een kracht, die we nodig hebben om moeilijke geestelijke opdrachten uit te voeren. Hij is een persoon, die verlangd naar een intieme relatie! Hij verlangd ernaar, Hij nodigt mij uit om bij Hem te komen als ik moe ben...Hij verlangd er naar in stilte van elkaars aanwezigheid te genieten en daagt me uit al mijn vertrouwen op Hem te stellen, er op te vertrouwen dat Hij naar Zijn heerlijke rijkdom, al mijn tekorten zal aanvullen, erop te vertrouwen dat Hij me tegemoet komt als ik niet verder kom. Hij stelt me gerust en zegt me dat het niet nodig is om me zorgen te maken. Hij verzekert me van Zijn voorbede en beloofd mij me geen moment te verlaten. Ik mag bij Hem komen, mijn hart bij Hem uitstorten, mijn tranen bij Hem uitgieten, Hij is mijn Trooster, mijn Helper. Hij leert me hoe ik God kan liefhebben boven alles, hoe ik anderen kan dienen in liefde en van mezelf kan houden. Wat bijzonder! Wat rijk!
Als ik dit bedenk en ik zie zoveel mensen op straat en overal met die kleine dingen in hun hand en aan hun oor... wat een gekte! Dan komt vanzelf bovenstaande tekst uit Jeremia bij me boven. En nu pik ik alleen de mobiele telefoon er even uit, omdat ik daar zelf ook keuzes over wil maken, maar het kunnen zoveel meer dingen zijn. Kan het ook anders? 

Eenvoudiger?

Met een prachtig citaat van John Piper, dat ik ooit las, sluit ik af. Ik wens jou en ook mezelf dat ons leven zich zal kenmerken door ware eenvoud.

God heeft geen behoefte waaraan ik (of wie dan ook) ooit zouden kunnen voorzien. God heeft geen tekorten die ik zou kunnen aanvullen. Hij is compleet in Zichzelf. Hij vloeit over van geluk in de gemeenschap van de Drie-éénheid. Het resultaat hiervan is dat God een waterbron in de bergen is en geen drinkbak. De waterbron vult zichzelf aan. Hij loopt constant over en voorziet anderen. Maar een drinkbak moet iedere keer weer worden bijgevuld met een pomp of met emmers. Dus als u wilt dat de drinkbak op waarde wordt geschat, zult u hard moeten werken om hem te blijven vullen. Maar als u wilt dat een bron op waarde wordt geschat, doet u dat door op uw knieën te gaan en eruit te drinken tot uw dorst is gelest, tot u weer opgefrist en u gesterkt terug kunt gaan naar de vallei om de mensen te vertellen wat u hebt gevonden. Wat we zien is dat God als een waterbron is en niet als een drinkbak.

1.