Geen Halleluja-verhaal

Even bloggen over iets dat me bezig houd. Over iets dat me zo ontzettend raakt. Dat was dan natuurlijk ook de reden voor het beginnen van deze weblog.

Hoewel ik het nieuws nauwelijks volg, ben ik er van overtuigd dat wat ik moet weten me toch wel ter oren komt. Het drama bijvoorbeeld, dat zich in Syrie afspeelt dringt zich door alles heen. Van de week las ik deze blog van Leenard Kanselaar: 'Gaat de oorlog ooit uit de kinderen van Syrië'. Ik hoop dat je de tijd wilt nemen om dit te lezen!

Wat me ook heel veel heeft gedaan en ik niet zomaar naast me neer kan leggen is een artikel in de Eva (nr. 3) over Lora Kremers. Zij en haar man Ebel vertrokken samen met hun zoontje naar Kenia. Daar startte ze een kleinschalige opvang voor weeskinderen. Hun dochtertje werd daar geboren en alles ging voorspoedig. Tot die verschrikkelijke nacht in februari 2011. Opeens staat er een overvaller in hun slaapkamer en wordt haar man doodgeschoten, zijzelf verkracht. De kinderen blijven ongedeerd, maar zijn natuurlijk getraumatiseerd. Ze gaan terug naar Nederland.

Ik lees: 'Ik ben nog steeds niet in balans. Dit is geen Halleluja-verhaal. Vaak zit ik op de bank te huilen. Ik rouw om mijn man, ons hele leven, mijn roeping, mijn passie en droom, mijn kinderen.'

Tot slot nog een citaat hieruit:
'Lora wijst op een fotocollage aan de muur met foto's van het gezin en de tekst: 'Wees stil en weet dat Ik God ben.' Ze zegt: 'Die tekst sprak tot mijn hart toen ik voor een trauma-debriefing in Zwitserland was. God is nog steeds Dezelfde. Liefde, trouw en genade, dat is Hij. Dat zijn waarheden die in mijn leven verankerd waren en die op losse schroeven kwamen te staan. Ik wil in die waarheid weer groeien en vertrouwen vinden. Voor die God, waar Ebel is, wil ik gaan schitteren.'

Hier kun je de uitzending van 'de verandering' zien, waarin Lora haar verhaal verteld.

De kinderen in Syrië en niet alleen de kinderen, en dit verhaal, ik houd het er niet droog bij... en schaam me er ook niet voor. Als ik dan moet huilen, laat me dan meehuilen, laat het dan hierom zijn en niet om nog een grijze haar of een rimpeltje op mijn gezicht!
Ik sluit af met het lied dat bij me boven komt.