We baden voor de Arabische wereld. Nu, twee jaar na de Arabische lente, vragen mensen zich af of het omgeslagen is in een Arabische winter. De vrijheid waarop men hoopte is uitgelopen op een drama. Dit komt onder andere doordat er twee (vast nog wel meer) groepen waren. De ene kant dacht dat ze meer vrijheid zouden krijgen als ze worden als de westerse landen, vrijheid van godsdienst en meningsuiting. De andere kant echter verstaat onder vrijheid een strakkere naleving van de islam.
We baden voor de stroom vluchtelingen, o.a. vanuit Syrië. Ik las van de week nog op een envelop: Ik ga op reis en ik laat achter... álles! Daar werd ik even stil van. Het is voor mij onmogelijk om me in te denken hoe dat zou zijn. Maar dat mag me er niet van weerhouden om voor hen te bidden. Jezus was hier op aarde ook een vluchteling, Hij heeft ook álles achter moeten laten en heeft aan den lijve ondervonden hoe het is om vluchteling te zijn. God roept ons daarom ook op in de Bijbel om om te zien naar vluchtelingen en vreemdelingen! Hier in de stad kom je ze al gauw tegen. Een ochtend als deze zal mijn hart en gedachten over en naar vluchtelingen toe, opnieuw vernieuwen.
We baden voor de christenen in Koerdistan en in Egypte. In Egypte zijn 1000 zendelingen aan het werk. En dit is dan ook de reden waarom ik deze blog hier plaats en niet op de weblog over vervolgde christenen. Maar er is een groot probleem. Mensen komen tot geloof, maar worden daarin niet volwassen. Er zijn niet veel discipelen die uitgroeien tot leiders en het werk van de zendelingen over kunnen nemen. Dit is in Koerdistan en in veel andere islamitische landen niet anders. Satan probeert niet alleen van buiten af, maar ook van binnenuit de Gemeente van Jezus Christus te verwoesten, door verdeeldheid te brengen. Dat is altijd al zo geweest, die strategie kun je in Handelingen al vinden. En ook hier, dichtbij huis, kom je dit tegen. Ik wil je vragen hiervoor mee te bidden.
Bidt voor volwassen gelovigen die een voorbeeld zijn voor jongere christenen. Die doorgroeien en leiding kunnen geven aan een volgende generatie.
Nog heel even persoonlijk. Hoe gaat dat hier? Mijn leven lang ben ik al christen. Ik ben er nu pas achter dat het wat kost om door te willen groeien: doorzettingsvermogen, standvastigheid, evenwicht, moed, discipline. De kerk zit vol met christenen, maar wat zou er gebeuren als wij op onze beurt het goede nieuws doorgeven, iemand of een groepje bij de hand nemen en samen door een discipelschapscursus gaan, mensen begeleiden in hun groei naar volwassenheid. Als ik eerlijk ben is dit vrij nieuw voor me. Begin ik me serieus af te vragen of er op dat vlak niet een taak voor me ligt. Best wel erg als je al je bijna 37 levensjaren christen bent!
Voel je niet schuldig als je hier nog nooit mee bezig bent geweest. Dat schuldgevoel kan opkomen omdat je denkt dat er nu van alles van je verwacht wordt. Het is een stukje bewustwording en dat is goed, niets om je schuldig over te voelen. Ik wil ook niet afsluiten met de oproep om nu van alles te gaan doén. Breng het in gebed bij onze hemelse Vader. Misschien is het de tijd om iemand bij de hand te nemen, misschien nog niet, misschien is het goed om iemand te zoeken die jouw bij de hand kan nemen. Misschien ligt het antwoord wel veel dichterbij dan je denkt en zijn het de kinderen die God je heeft gegeven, waar je in mag investeren. God heeft je geroepen, laat Hij het je duidelijk maken of en welke stap je hier in mag zetten.
En als je dit geen nieuwe ontdekking voor je is...bid alsjeblieft mee!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.