20 dagen EGO, dag 18

Gisterenavond zat ik er ineens even helemaal doorheen. Ik wilde eigenlijk naar het strand met m'n dochters, lekker even uitwaaien en wat dingen bespreken die de laatste tijd aan de orde zijn. Maar het werkte allemaal niet mee, ik werd ontzettend boos en was het liefst om 8 uur in bed gekropen. Soms doe ik dat ook, ik merk dan dat ik tegen m'n grenzen aan zit en ik echt heel gauw bij moet slapen. Maar gisteren had een vriendin gevraagd of ik nog even mee naar ons tuintje ging, en aangezien ik de strandtocht afblies, vond ik het wel leuk om haar weer even te zien. M mocht mee na een tegenslagje op school.

Het was wel apart, ik had donderdag nog de planten water gegeven,  maar niet goed gekeken, want er hingen tientallen peultjes, klaar om geoogst te worden!

    

En er komen er nog veeeeel meer aan! We zagen ook al een ieniemienie courgette en het eerste kleine ronde balletje wat over een paar maanden een heuse pompoen moet voorstellen! Ik werd er zo enthousiast van, alle boosheid verdween als sneeuw voor de zon. 

Daarna nog even op het grasveldje gezeten met een bakje koffie en wat choconootjes. Heel wat bijgepraat, afgekletst, het was zó gezellig, het was 1,5 uur later voor we weer op de fiets zaten richting huis.

Ik verbaas me daar dan over. Dat ik zo uit m'n hum ben en helemaal nergens zin meer in heb, dan toch ga en helemaal opgefrist en blij weer thuis kom. Wonderlijk:-) maar wel fijn! Vriendschappen zijn een zegen. 

Pinterest