Ik blog deze maand over mijn tijd met God. Soms doordat een mooi stukje heb gelezen. Andere keren door de aanwezigheid van God in de alledaagse dingen op te merken.
Als ik eerlijk ben, ontbreekt het me deze jaren (!) aan een vaste plek en een vast tijdstip om rustig de Bijbel te kunnen bestuderen en uitgebreid en liefst hardop te (aan)bidden. En hoewel ik dat soms wel mis, ben ik erg dankbaar dat het daar niet vanaf hangt! God is zoveel groter dan mijn hart en kent mij door en door, Hij heeft vaak al aan één woord genoeg, en er zijn zelfs ook genoeg momenten dat ik denk, 'ik was daar in gedachten mee bezig en Hij wist het!'.
God kan aan één woord genoeg hebben wat mij betreft, andersom is dat nog niet het geval. En omdat ik geen moeite heb met lezen, lees ik elke ochtend en avond een paar hoofdstukken uit de Bijbel. Gewoon om de hele Bijbel te lezen en te blijven lezen en Hem daardoor beter te leren kennen. Nu ben ik met Exodus bezig en het verhaal van Mozes is altijd indrukwekkend. In het dagboek 'Ontmoetingen met de Bijbel' waaruit ik af en toe eens een stukje lees, ging het over Abraham (klinkt logisch:)
Een tekst en een vraag blijven me al poosje bij en brengen Mozes en Abraham als broeders in het geloof heel dicht bij elkaar. Het maakt een diep verlangen in me wakker om me, net als zij, meer en meer in Hem te verliezen en me aan Hem over te geven. Tegelijk confronteert me dat (juist) in deze maand met mijn eigen ideeën over waar ik recht op heb, mijn wensen en verlangens.
'Omdat hij uitzag naar de beloning, waardeerde hij de smaad van Christus hoger dan de schatten van Egypte.' (Hebr. 11: 26)
(Deze vraag naar aanleiding van het moment dat Abraham en Lot uit elkaar gaan:)
Wat zou jij vandaag graag willen hebben? Ben je bereid je verlangens op te geven en erop te vertrouwen dat God voor jou zal zorgen?
Ben ik bereid mijn verlangens op te geven? Ik weet het niet zo goed. Bepaalde verlangens zijn gekoppeld aan Gods verlangens. Mijn worsteling is meer om vertrouwen in Hem te hebben en te houden ondanks wat ik van binnen voel. Of lichamelijk voel. Niet bang te zijn. Ik vind het mooi dat je iets uit de praktijk schrijft zoals in deze blog. Vooral mee doorgaan!
BeantwoordenVerwijderenHet is best fijn als je een eigen plek hebt, maar God kan Zijn aanwezigheid overal laten voelen/merken. Hoe is het nou met je?
BeantwoordenVerwijderen