Flink gezond portie vrouwelijke nieuwsgierigheid

Een hele belevenis vandaag in de straat. Er staat een hijskraan die over de huizen heen de bomen in sommige tuinen verwijderd. Ik word er een beetje verdrietig van, want er was een mooie grote boom bij, waar ik echt van geniet als ik ´s zomers buiten zit! Ik moest ook denken aan wat ik gisteren over snoeien zei. Dit is het echte, grote werk!

Ik pakte er een boekje bij met een hoofdstuk over snoeien en las er dit:

Tijdens het snoeiproces worden we teruggeworpen op onszelf. We voelen ons eenzaam. Niet echt een prettig gevoel, maar wel nodig om tot de essentie te komen. De Libanese dichter Kahlil Gibran verwoordde het zo: 'De eenzaamheid is een stille storm die al onze dode takken afbreekt.' Het kan helpen als je bedenkt dat het doel van snoeien niet is om iets weg te nemen, maar om ruimte te maken voor meer kracht, productiviteit en positieve invloed op mensen om je heen. 

(Uit 'Metamorfose' van Ronald van der Molen en Jan van der Linden)

S. was er wel een poosje zoet mee!

En hier die mooie boom! Zou het ook betekenen dat er nu minder vogels in de tuin komen? Dat zou ik wel heel erg jammer vinden!

Mijn vriendin kwam haar peuter brengen en ze was zo vrij om een paar stukken stam te vragen, om als tafeltje of krukje te kunnen gebruiken. We hebben er allebei drie gekregen. Als aandenken aan die mooie boom:)

Dat echte hout... waar eens een voerbak van werd gemaakt dat later als kribje werd gebruikt.

Het moet alleen nog wel drogen.

En dan nu over 'stop met vergelijken'. Eerlijk gezegd, vergelijk ik nooit zo veel. Wat ik wel doe is met een flink gezond portie vrouwelijke nieuwsgierigheid en interesse kijken hoe anderen leven, wat ze anders doen, hoe creatief ze zijn, wat ze koken, hoe ze zich kleden, hoe ze het huishouden doen en hun kinderen opvoeden. Dat inspireert me ontzettend! Maar dat noem ik geen vergelijken. Vergelijken vind ik als je kijkt naar anderen en je je daardoor minder- of meer waardig voelt.

Pinterest

Iemand vertelde me dat het met haar kinderen niet zo goed gaat en dan wel eens moeite heeft om niet te gaan vergelijken met gezinnen waar alles vlekkeloos lijkt te verlopen. Dat begrijp ik goed. Het kost mij soms moeite om de zegeningen die er zijn te delen met anderen voor wie het leven zo zwaar kan zijn. 

Dat kan zelfs binnen het gezin al zo zijn. Toen mijn zoon maandenlang pijn in zijn rug had, kon ik maar nauwelijks echt mijn dankbaarheid en blijdschap uiten om het feit dat de pijn in mijn (tennis)arm over was gegaan. Mijn man berispte me vriendelijk, we mogen meehuilen met de pijn van anderen en delen in de vreugde van het leven.

Pinterest

God snoeit in het leven van ons allemaal. Bij iedereen weer op een andere manier. En Hij doet het om ons meer op Jezus te laten lijken!

Ik sluit af met een prachtig citaat wat ik gisteravond voor het slapen gaan las:

We kunnen niet in eigen kracht meer en meer op Jezus gaan lijken. 

En we moeten afleggen om altijd maar die 'goede, sterke, blijde christen' te zijn. 

Daar prikt de wereld zo doorheen. 

Nee, we hoeven maar van één ding zeker te zijn, 

dat is geloven dat Jezus Christus de Waarheid is. 

Een mysterie dat boven ons menselijk verstand uitgaat 

en dat we alleen kunnen bevatten met de hulp van de Heilige Geest. 

Maar als we hier deelgenoot van worden, 

dan zijn we vrij en durven wij onszelf te zijn, 

inclusief onze onzekerheden en zwakheden. 

Het gaat er niet om dat ik sterk overkom, 

maar dat anderen Jezus Christus in mij zien. 

Die Waarheid zet ons vrij en maakt ons echt.

(Uit 'Omdat U bent...' van Corrie Oosterhuis)