Zomer 2015 (2)

Het is half 4, ik heb de was van de lijn gehaald en zit op het randje van m’n bed alles op te vouwen, nog een paar kledingstukken. Ondertussen app ik even met een vriendin. Kleine voetstapjes klinken op de trap, iemand die op zoek is naar S. Twee spleetoogjes kijken me vragend aan, ik wijs hem verder de weg en al gauw zijn ze in hun spel verdiept. Ik vouw gauw nog even verder en ruim alle was op in de kasten en spiek gelijk even in de kamers of die al ‘logeerproof’ zijn. We zijn al een eind op weg, maar helemaal tevreden ben ik nog niet. De week is nog niet om.

Vandaag heb ik alle moed bij elkaar geraapt en ben gaan hardlopen. Ik wil het graag weer een beetje opbouwen tot 2 of 3 keer in de week. De drempel blijft altijd wat aan de hoge kant. Maar als ik m’n hardloopschoenen aan heb en ik langs het water loop, de wind en de zon op m’n huid voel, het bloed door m’n aderen voel bruisen, m’n hart sneller voel kloppen, de meters kilometers worden en ik bijna m’n einddoel van 5 km heb bereikt, dan voel ik me een gelukkig mens.

Het klaar maken van het avondeten vind ik de laatste tijd een hele opgave. Dat komt mede door het warme weer. Vandaag wilde ik broccoli maken, die we zaterdag gekocht hadden. Maar  deze was helemaal geel geworden, zonde is dat! Toen maar pizza gebakken, lekker en makkelijk. Maar ik neem me wel voor om me er voortaan niet meer zo makkelijk van af te maken. Door het 17 dagen dieet dat ik heb gevolgd is het uitgebreid koken er een beetje bij ingeschoten. Jammer, want ik had er plezier in. Dat wil ik dus graag weer oppakken.

Vanavond smolt mijn hart toen ik S hoorde bidden voor het slapen gaan: ‘Heere God, wilt U een heeeele grote Eifeltoren voor me bouwen met de blokken? En wilt U voor mama heel veel was doen?!’ Ik weet het, zulke dingen zou ik moeten opschrijven, maar ik heb het nooit gedaan. Hopelijk klinkt er altijd weer iets nieuws uit kindermondjes, iets vertederends, iets moois waar ik om kan glimlachen.