Pinterest
Er zijn twee eenzijdigheden. Je kunt alle menselijke inspanning verwerpen om er als het ware innerlijk passief op te vertrouwen dat de Heilige Geest al je zondige neigingen overwint. Je kunt ook activistisch bezig zijn met discipline en organiseren, zonder in gebed je afhankelijkheid van de Heilige Geest te erkennen.
De Amerikaanse prediker Jonathan Edwards bracht beide elementen treffend samen:
Haast. Haastig op weg naar het volgende zonder dat wat voor me ligt echt gedaan te hebben. Ik kan geen enkel voordeel bedenken dat ik ooit heb behaald door gehaast te zijn. Maar wel duizend dingen die ik kapot gemaakt heb, gemist heb, tienduizend, als gevolg van al dat hollen en vliegen… Door al die haast dacht ik dat ik tijd inhaalde. Maar wat ik deed was tijd weggooien.
Bron: ‘Duizendmaal dank’ van Ann Voskamp
Wat een zegen zou het zijn als elk lid van jouw en mijn gezin zou weten dat er één plek op de wereld is waar alles goed is! Ons thuis zou echt een fantastische haven voor hen moeten zijn, een schuilplaats, een ‘ziekenhuis’, zoals Edith Schaeffer het noemt. En wat een waardevol doel voor ons – een huis te bouwen waar elk familielid gesterkt wordt en verfrissing vindt.
‘De wijsheid der vrouwen bouwt haar huis, maar de dwaasheid breekt het af met haar eigen handelen’ (Spr. 14: 1)
Begin met het nemen van een positieve beslissing (of door jezelf opnieuw toe te wijden) om je werk in huis ‘met vreugde’ (Spr. 31: 13) en ‘van harte’ (Kol. 3: 23) te doen. Je hartshouding is de sleutel.
En vergeet niet nog een andere beslissing te nemen. Besluit om onmiddellijk te stoppen met elke vorm van destructief gedrag dat dat kleine stukje hemel dat je voor anderen probeert te creëren afbreekt en vernietigt. Je bouwt namelijk niet alleen voor andere mensen… maar ook ter ere van God.
Bron: Elizabeth George in ‘Een vrouw naar Gods hart’.
Ik heb veel nagedacht over de paradox van de amoebe en zijn evenbeeld, het witte bloedlichaampje. De amoebe, een zelfstandig organisme, laat in zijn eentje alle basisfuncties van het leven zien, en is alleen afhankelijk van andere cellen in die zin, dat hij die als voedsel tot zich neemt. De witte cel, hoewel gelijk van constructie en samenstelling, is in zeker opzicht heel wat minder vrij. Een veel groter organisme bepaalt zijn taken, en soms moet hij zijn leven opofferen ten dienste van dat organisme. Hoewel beperkter in zelfexpressie, verricht de witte cel een uitzonderlijke essentiële functie. De amoebe vlucht voor gevaar; het witte bloedlichaampje beweegt zich er juist naartoe.
Bron: ‘Wonderbaarlijk gemaakt’ van Philip Yancey en Paul Brand
Zoals Mefiboseth verheven werd en een plaats kreeg aan de tafel van de koning omwille van Jonathan, zo worden u en ik verheven tot de status van kinderen van God omwille van Christus. En zoals een zetel aan de tafel van de koning behalve voedsel ook andere privileges opleverde, zo zorgt Gods redding omwille van Christus voor alles wat we nodig hebben, niet alleen voor de eeuwigheid, maar ook in dit aardse leven. Alsof hij het speciale voorrecht van Mefiboset wil benadrukken, noemt de geïnspireerde schrijver viermaal in een kort hoofdstuk het gegeven dat Mefiboset at aan de tafel des konings (2 Sam. 9: 7, 10, 11, 13). Bij drie van deze keren zegt hij dat hij altijd aan de tafel van de koning at. Maar het verslag begint en eindigt met de vermelding dat Mefiboset verlamd was aan beide voeten (verzen 3 en 13). Mefiboset is nooit van zijn verlamming genezen. Hij kwam nooit zover dat hij op eigen gelegenheid de tafel van de koning kon verlaten. Met ons is het net zo.
Bron: ‘Genade’ van Jerry Bridges
De Amerikaanse prediker Jonathan Edwards bracht beide elementen treffend samen:
“In het besef dat ik zonder Gods hulp niet in staat ben ook maar iets van mijn goede voornemens te volbrengen, smeek ik Hem nederig of Hij mij door Zijn genade in staat wil stellen ze in praktijk te brengen, voor zover ze overeenkomen met Zijn wil, om Christus’ wil.”Bron: Bijbels dagboek 2014 ‘Kracht voor elke dag’
Haast. Haastig op weg naar het volgende zonder dat wat voor me ligt echt gedaan te hebben. Ik kan geen enkel voordeel bedenken dat ik ooit heb behaald door gehaast te zijn. Maar wel duizend dingen die ik kapot gemaakt heb, gemist heb, tienduizend, als gevolg van al dat hollen en vliegen… Door al die haast dacht ik dat ik tijd inhaalde. Maar wat ik deed was tijd weggooien.
Bron: ‘Duizendmaal dank’ van Ann Voskamp
Wat een zegen zou het zijn als elk lid van jouw en mijn gezin zou weten dat er één plek op de wereld is waar alles goed is! Ons thuis zou echt een fantastische haven voor hen moeten zijn, een schuilplaats, een ‘ziekenhuis’, zoals Edith Schaeffer het noemt. En wat een waardevol doel voor ons – een huis te bouwen waar elk familielid gesterkt wordt en verfrissing vindt.
‘De wijsheid der vrouwen bouwt haar huis, maar de dwaasheid breekt het af met haar eigen handelen’ (Spr. 14: 1)
Begin met het nemen van een positieve beslissing (of door jezelf opnieuw toe te wijden) om je werk in huis ‘met vreugde’ (Spr. 31: 13) en ‘van harte’ (Kol. 3: 23) te doen. Je hartshouding is de sleutel.
En vergeet niet nog een andere beslissing te nemen. Besluit om onmiddellijk te stoppen met elke vorm van destructief gedrag dat dat kleine stukje hemel dat je voor anderen probeert te creëren afbreekt en vernietigt. Je bouwt namelijk niet alleen voor andere mensen… maar ook ter ere van God.
Bron: Elizabeth George in ‘Een vrouw naar Gods hart’.
Ik heb veel nagedacht over de paradox van de amoebe en zijn evenbeeld, het witte bloedlichaampje. De amoebe, een zelfstandig organisme, laat in zijn eentje alle basisfuncties van het leven zien, en is alleen afhankelijk van andere cellen in die zin, dat hij die als voedsel tot zich neemt. De witte cel, hoewel gelijk van constructie en samenstelling, is in zeker opzicht heel wat minder vrij. Een veel groter organisme bepaalt zijn taken, en soms moet hij zijn leven opofferen ten dienste van dat organisme. Hoewel beperkter in zelfexpressie, verricht de witte cel een uitzonderlijke essentiële functie. De amoebe vlucht voor gevaar; het witte bloedlichaampje beweegt zich er juist naartoe.
Bron: ‘Wonderbaarlijk gemaakt’ van Philip Yancey en Paul Brand
Zoals Mefiboseth verheven werd en een plaats kreeg aan de tafel van de koning omwille van Jonathan, zo worden u en ik verheven tot de status van kinderen van God omwille van Christus. En zoals een zetel aan de tafel van de koning behalve voedsel ook andere privileges opleverde, zo zorgt Gods redding omwille van Christus voor alles wat we nodig hebben, niet alleen voor de eeuwigheid, maar ook in dit aardse leven. Alsof hij het speciale voorrecht van Mefiboset wil benadrukken, noemt de geïnspireerde schrijver viermaal in een kort hoofdstuk het gegeven dat Mefiboset at aan de tafel des konings (2 Sam. 9: 7, 10, 11, 13). Bij drie van deze keren zegt hij dat hij altijd aan de tafel van de koning at. Maar het verslag begint en eindigt met de vermelding dat Mefiboset verlamd was aan beide voeten (verzen 3 en 13). Mefiboset is nooit van zijn verlamming genezen. Hij kwam nooit zover dat hij op eigen gelegenheid de tafel van de koning kon verlaten. Met ons is het net zo.
Bron: ‘Genade’ van Jerry Bridges
Pinterest
Boekenquotes, daar hou ik wel van hoor.
BeantwoordenVerwijderenDank..:)
BeantwoordenVerwijderen