Ik weet het echt niet!

Ik was nog maar een paar dagen in Somalië, maar ik had al ontzettend veel kwaad gezien. God leek hier totaal afwezig te zijn. Het land leek volledig afgescheiden van alles wat goed was. Dichter bij de hel hoopte ik nooit meer te komen.

Dat het leven voor veel mensen hier op aarde afschuwelijk is, dringt weer tot me door tijdens het lezen van het derde hoofdstuk uit het boek 'Het dwaze van God'. De schrijver is 3 weken in Somalië om te zien of en wat de hulpverleningsorganisaties voor hulp kunnen bieden. Zijn conclusie: 'Wie heeft hulp nodig? Iedereen! Wat hebben ze nodig? Alles!'

Wanneer de schrijver na 3 weken weer terug is bij zijn vrouw en kinderen, weer aan tafel kan schuiven en in bad kan, is het of hij in één dag van de hel naar de hemel is gegaan. Met alle tegenstrijdige gevoelens die daarbij horen.

Terwijl ik dit hoofdstuk lees, zit een deel van ons gezin voetbal te kijken en worden er in de keuken plakjes cake versierd met marsepijn. Zojuist las ik een blog over de situatie in Noord-Korea en ik denk aan mijn 'vrolijke 40-dagen-project in het huishouden-project'... De contrasten zijn afschuwelijk groot!

Het enige wat ik kan doen is bidden. En ook dat schiet er zo vaak bij in. Ik weet gewoon niet zo goed hoe ik hier mee om moet gaan. Ik weet het echt niet!

In deze blog beschrijf ik iets wat me aanspreekt uit het 3de hoofdstuk van het boek 'Het dwaze van God' van Nik Ripken