Béétje verbaasd

Ik sta tegen de muur geleund, of eigenlijk, ik zit half op een electriciteitskastje, het enige waar ik op kan zitten dat niet doorweekt geraakt is van de regenbui vannacht. Het is half 9 en ik wacht op m´n vriendin, waar ik samen mee ga hardlopen. Sommige vogels zingen echt mooi, maar er zijn ook vogels die krijsen, daar zit er een van op het dak en ik verbaas me over het volume wat er uit zo´n relatief klein keelgat komt. Uit het vrouwenhuis van de Victory Outreach komen praisesongs en iets dat op een stofzuiger lijkt. Dat vind ik elke keer weer bijzonder om te horen, niet die stofzuiger, maar de worship die uit het kerkgebouw en dit keer uit het huis ernaast klinkt, terwijl je midden in een grote stad woont.
We rennen onze 5 km. Heerlijk om zo de ochtend te beginnen, het geeft me weer het gevoel dat ik wakker ben, na een nacht met weinig slaap.
Vannacht onweerde het zo hard, dat alle drie de meiden uit hun bed kwamen, we zijn maar even beneden wat warme anijsmelk gaan drinken, misschien niet zo´n heel lekker idee als het al zo warm is, maar om nou met z´n vijven in bed te liggen, vond ik ook niet zo aantrekkelijk. Het was wel even knus, al moest ik één rateltje wat afremmen, ik was nog een beetje in de slaapmodus!

Ik vind het altijd zo leuk als je bij mensen in huis kan kijken door het raam, dat doe ik dan ook altijd. Vanochtend zag ik iets grappigs. Het viel me al op dat er ontzettend veel ramen open stonden, allemaal een poging wagend wat frisse buitenlucht door het huis te laten waaien, na een broeierige dag. Toen we onze 5 km hadden gerent en het laatste stuk naar huis liepen, keek ik door zo´n open raam een slaapkamer binnen, waar een stel op bed lag te slapen, het zag er erg vredig uit, durfde geen foto te maken. Ik moest er eigenlijk om lachen, ook een beetje verbaasd. Ik zou niet zo rustig kunnen liggen, je weet nooit wie er allemaal langs loopt met wat voor snode plannen.

In de ochtenddienst waren meer mensen dan ik had gedacht, fijn. De stoelen stonden anders dan anders en het gaf me een beetje het gevoel of ik op vakantie was. Het ging over de doop met de Heilige Geest, wat eindigde met de vraag of het spreken in tongen bij iedereen een bevestiging zou zijn van het ontvangen van deze doop. Maar één ding vond ik heel mooi en dat was de nadruk dat alleen Jezus deze doop kon geven! Hij werd me weer een beetje dierbaarder, kwam dichterbij deze ochtend... Na de dienst vroeg iemand me prompt of ik ervaring had met het spreken in tongen. Ik houd van zulke vragen!:) Het was trouwens de tweede keer binnen 2 weken dat iemand me dat vroeg.

Tussen de middag lag ik even naast S. te proberen wat slaap in te halen. Dat lukte maar een aantal minuten. Ergens uit de huizen aan de tuinkant klonk de stem van André Hazes: 'een beetje verlieeeeeefd...'. Na een eerste opwelling van irritatie, kwam er wat jeugdsentiment bij kijken. Ik speelde als kind in de tuin en hoorde m'n broer hard meezingen met dit lied, hij zat dan op zijn kamer met de ramen wijd open. Het is gelukkig goed gekomen met 'm :-))

Een blog met veel praat en geen foto's, moet kunnen, het is vakantie!


Vind je het leuk om af en toe een mooie quote te lezen uit de boeken die ik in de vakantie lees? Like dan mijn facebookpagina 'mooie quotes'!