Elke traan

Er waren vragen, die zijn er nog steeds.
Eerlijke vragen.
Waar God dan is in al die ellende die we zien.
Hoe kun je Psalm 91 lezen en denken aan je broeders en zusters in Syrië?
Hoe kun je Mattheus 6 uitleggen aan een vrouw in Sudan, die haar overleden kind in haar armen houdt?

Het begon als een fikse onweersbui,
Een broeiende hitte maakte me moe.
Ver weg rommelde er wat.
Het kwam steeds dichterbij.
En toen die enorme knal gevolgd door felle bliksem.
Een vliegtuig... de vragen zijn niet van de lucht.
Zo dichtbij!
En ik heb geen antwoord.
Ik worstel mee.
Ik proef de bittere smaak van twijfel.
Ik ruik de ziekmakende geur van ongeloof.

Maar dan begint het weer lichter te worden.
De donderwolken trekken weg.
De laatste regendruppels tikken zachtjes.
Wat overblijft is de frisse lucht,
de heerlijke geur van de natuur die zich verspreidt.

Het woord van God is krachtig.
Het woord van God is waar!
Ik klamp me er aan vast met alle zintuigen die ik heb.

In geloof zijn zij allen gestorven,

zonder te hebben ontvangen wat hun beloofd was. 

Zij hebben het alleen uit de verte gezien en begroet. 

Zij hebben zichzelf vreemdelingen en voorbijgangers op aarde genoemd.
Wie zo spreken, geven duidelijk te kennen dat zij op zoek zijn naar een vaderland.

Aangezien God voor ons nog iets beters had voorzien,

wilde Hij niet dat zij hun voleinding zouden bereiken zonder ons.

Ik zit in de auto, dit lied dringt door tot op het bot, het merg.

Er tintelt iets in mijn hart.

Een opwellende bron van vreugde komt op.

Na een lange tijd kan ik weer méézingen met heel mijn hart.

Zonder al die vragen van al die mensen.

Ik was me er niet eens van bewust.

Dat mijn vreugde en geloof weggeroofd leken te worden.

Nu weet ik dat en het is voorbij.

Het voelt als een overwinning!

En gek,

maar nu pas voor het eerst voel ik een fractie van de intense pijn, de rouw, het verdriet en kan ik wel huilen.

Tegelijkertijd met die vreugde.

Met mijn ogen starend in de verte.

Zie ik dat goed? Hoor ik het goed?

Elke tong en elke knie!
Elke traan...