Mijmerplekje

Hopelijk worden jullie het niet zat, als ik het veel over onze moestuin heb. Het is een plekje, zo heerlijk! En de dingen die we gezaaid hebben, groeien zo goed. Ik ben écht een stadsmens en helemaal niet grootgebracht met dergelijke zichtbare processen. Toch hoorde ik van m'n moeder dat ook haar opa en oma dol waren op tuinieren. Mijn moeder heeft ook een poosje een moestuin gehad, maar toen was ik het huis al uit en met andere dingen bezig.
Deze pompoen bijvoorbeeld. Elke keer als ik in het tuintje kom is hij weer een beetje groter en leuker nog, zijn er nog meer van die schattige balletjes te ontdekken!

Maar afgezien van alles wat er groeit en bloeit, is er langs de rand een heel leuk paadje. Als je er loopt, kun je je met een beetje fantasie in een bos wanen, wat L (10) en S (2) dan ook doen, al kan S nog niet echt weten wat een bos is. Langs het paadje kom je een picknicktafel tegen, maar ook een hut van takken gemaakt. Ik had thuis pannenkoeken gebakken en deze keer hebben we ze in de hut opgegeten.

Op een gegeven moment zat ik er alleen op het kleed, de zon scheen op m'n gezicht tussen de takken door en ik kon heerlijk wat mijmeren over het leven...