Coffee is a hug in a mug...

Ai, daar gaat iets mis. Een 'mooie' groene tekening op de bank. Zal ik het met soda en een hoop gedoe uitwrijven tot een vies groene plek of laat ik het zoals het is als gezellig aandenken aan de peutertijd?

Na een dagje flink gewerkt te hebben, lig ik even op de bank, heb een warme mok koffie op en val in slaap tot één van m'n dochters uit school komt. Ik lees wat, ik krijg het koud. Dan komt die lieve meid met twee dekens aan en drapeert ze om me heen. En even later staat ze voor me met een grote mok koffie en een bonk pure chocola. Ik sla beleefd af, het lukt me nooit om twee mokken achter elkaar op te drinken... dat valt niet helemaal goed, natuurlijk valt dat niet goed, doe je je uiterste best om je moeder te verwennen, slaat ze dat meedogenloos af. Ik beloof jullie dat het goed komt!

Niet dat het iets met het voorgaande te maken heeft, maar op het schoolbord in de huiskamer heb ik een tekst geschreven: 'Ik heb geleerd om in alle omstandigheden tevreden te zijn.' Ik las in een boek hoe een vader van een groot aantal kinderen deze tekst in een crisistijd in praktijk bracht. Het inspireerde me en ik heb het nodig om het elke keer weer te lezen. Niet dat ik nou zo ontevreden ben, maar er zijn altijd wel een paar momentjes op de dag dat het goed is om hieraan te denken.

Ik ben nog een boek aan het lezen van Carla van Weelie van EO-Metterdaad: 'Vrouwen van ver, vrouwen in mijn hart'. Een boek dat je niet zomaar even in één keer uitleest. Aangrijpende verhalen over vrouwen over de hele wereld. Vrouwen die vechten voor hun leven, maar soms ook de hoop verliezen. Als ik dit boek even wegleg, lijkt het me ineens niet meer zo moeilijk om 'in al mijn omstandigheden tevreden te zijn'.

Morgen ga ik iets bakken, ik weet nog niet wat. Misschien een brood voor tussen de middag. Ik ga eens even neuzen op het web, terwijl M 'Beef Shanghai' aan het maken is! Straks nog even gauw naar de bibliotheek om wat boeken terug te brengen en nog een boekje te halen wat ik gereserveerd heb.